FanFic.nl

~Willowmere~

Hoofdstuk 1

Claire Norton zat weer met haar neus in een boek. Het was rustig om haar heen. Ze zat in de bibliotheek van school. Daar zat ze altijd wanneer het pauze was. Ze was zo geconcentreert dat ze de bel niet eens hoorde gaan. Maar door het lawaai van de leerlingen die ook hun pauze in die bieb doorbrachten werd ze uit haar trance gewekt. Zuchtend stond ze op en pakte haar tas om naar de volgende les te gaan.
Ze was een fantasy boek aan het lezen. Ze was dol op fantasy boeken. Draken, elfen en andere mythische wezens inspireerde haar. En het was een manier om te ontsnappen aan het saaie leven.
Ze liep terug naar haar kluisje om boeken te dumpen die ze niet meer nodig had. Naast haar hoorde ze drie meisjes met elkaar praten. Mimi en twee meisjes die allebei Chelsea heetten. Ze waren alledrie mooi, en droegen kleding van de laatste mode.
Op school waren twee groepen en de grens was een ravijn waar niemand overheen kon. Je hoorde bij de ene groep of bij de andere groep.
Mimi en de Chelseas hoorden overduidelijk bij de groep die ''in'' was. Claire hoorde bij de groep die helemaal ''uit'' was maar dat kon haar niets schelen. Ze had lang geleden al geaccepteerd dat ze er niet bijhoorde en ze was niet geïnteresseerd in populariteit.
Wat die meiden zichzelf toch aandeden... vroeg ze zich af. Mimi en de Chelseas waren helemaal in het zwart gekleed. Mimi droeg een zwarte skinny jeans met een zwart topje erboven. Ze droeg bijpassende sieraden en zwarte laarzen. Haar make-up was ook zwart: ze droeg zwarte eyeliner en had extra bleke foundation opgedaan. Omdat ze de twee Chelseas nooit uit elkaar kon houden, noemde ze de roodharige Chelsea, Chel en de blondharige gewoon Chelsea. Maar dat kon je niet meer van de blonde Chelsea zeggen! Ze was zelfs zo ver gegaan dat ze haar haren zwart had geverfd! Ze droeg een zwarte rok en een bijpassend zwart vest. De roodharige Chelsea had haar haar gelukkig niks aangedaan en droeg een zwarte jurk. Wel had ze een enorme zwarte haarband in met (ja hoe kan het ook anders) een zwarte roos.''Wie is er dood?'' onderbrak Claire hun gesprek. Mimi keek op en giechelde. Ik zag haar ogen oplichten als teken dat ze weer eens kon opscheppen. ''Heb je het nog niet gehoord?'' zei ze tegen Claire. ''Wicca is tegenwoordig hartstikke in.'' ''Wicca?'' Claire fronsde haar wenkbrauwen. ''Was dat niet iets met hekserij en dat soort onzin?'' ''Wij doen ook niet echt aan wicca.'' zei de Chelsea die haar haren zwart had geverfd. ''Wat wij doen is veel cooler...'' ''Laat me raden,'' onderbrak Claire haar. ''Ze leren jullie magie en hoe je achterlijke toverspreuken moet gebruiken?'' De meiden keken een beetje beledigd. Het maakte Claire niet uit. Ze deden toch alleen maar aan wicca omdat het ''cool'' was. Volgende week was dit allemaal weer voorbij. ''Nee,'' zei Mimi kattig. ''In de Sterrenwind-coven lieten ze geen mensen toe onder de achttien. Maar de Donkere Cirkel is veel cooler. Daar doen ze aan echte magie, en daar kunnen ze me ook liefdesbezweringen leren. In de Sterrenwind-coven heb je alleen maar boomknuffelaars. Oh, wat zou ik graag zo'n bezwering op Dave willen uitproberen, hij is echt een stuk!'' ''Wat is een coven?'' vroeg Claire nieuwsgierig, het gedeelte van Dave negerend. ''Dat is een groep, anders kom je zelf een keer mee, Claire?'' vroeg Chelsea. Wicca...sommige dingen klonken best interessant. Ze wist er niet veel van, alleen dat ze de natuur respecteerden. Dat leek haar wel wat. Maar zoals ze die Donkere Cirkel beschreven... Claire geloofde dat alles een theoretische verklaring had en ze vond die magie gewoon bijgeloof en onzin. Maar Mimi en de Chelseas waren voor het eerst aardig tegen haar. Oké, dat kwam alleen maar omdat ze stoer wilden doen, maar ze wilde niet onaardig zijn dus zei ze: ''Ik denk er wel over na.'' Ze kon het niet laten om er nog achterna te zeggen: ''Maar dat gedoe met die bezweringen enzo vind ik gewoon pure onzin.'' Ze klapte haar kluisje dicht en verstijfde toen een kille stem zei: ''Pure onzin zeg je? Mens, je weet er helemaal niets van.''

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.