FanFic.nl

~Willowmere~

Hoofdstuk 3

Claire zuchtte. Ze was te ver gegaan en had zich te veel laten meeslepen door haar woede. Telkens als mensen het over haar moeder hadden voelde ze zich gespannen en verdrietig. Ze had spijt van wat ze gezegd had. Ze had zichzelf tot het niveau van dat mens verlaagd en Josie leek niet het type dat snel een belediging vergat of iemand vergaf. Maar het was te laat om haar woorden terug te nemen.
De rest van de schooldag ging langzaam voorbij. Mimi en Chelseas praatten zoals gewoonlijk niet meer tegen haar. Dat gedoe met wicca was vast alleen maar om op te scheppen. Niet dat Claire het iets uitmaakte. Ze had al genoeg aan haar hoofd zonder dat gezeur over wicca. Haar conflict met Josie zat haar behoorlijk dwars.
Toen de bel ging van het laatste uur, liep ze naar de uitgang. Ze was blij dat ze Josie nog niet was tegengekomen, al zou dat nog wel gebeuren. Het leek wel of ze de toekomst kon voorspellen, want precies daarna zag ze haar. Josie liep arrogant naar haar toe, klaar voor een conflict. ''Kijk daar heb je mevrouw ik-weet-het-altijd-beter,'' maar voordat Josie verder kon gaan zei Claire gauw: ''Moet je horen Josie, ik had die opmerking niet moeten maken. Dat was gemeen.'' Josie wist niet hoe ze het had. Een excuus was wel het laatste wat ze verwacht had! ''Maar die opmerking over mijn moeder vond ik heel vervelend, en ik wil niet dat je nog een keer zo'n opmerking maakt daarover.'' ging Claire verder. Achter Claire stonden Mimi en de Chelseas toe te kijken. ''Eerlijk als wat.'' zei Chel. Claire schrok en draaide zich om. Ze wist niet dat ze achter haar stonden! ''Jullie moeten het goedmaken.'' vond Mimi en ze keek ook naar Josie. Josie mond trok zich samen. Ze was duidelijk niet van plan om haar excuses aan te bieden. ''Ik...'' begon ze maar ze werd onderbroken door Chelsea die zei: ''Ooh, wie is dat?'' Claire volgde haar blik en die eindigde bij een lange jongen in een duur uitziende jeans en een zwartleren jasje over een wit shirt. Hij kwam deze kant uit lopen en was niet zo ver weg meer. Hij had donkerbruin haar en van achteren was zijn haar nogal lang. Speelse plukken hingen voor zijn ogen. Hij droeg een zonnebril waarachter zijn ogen helemaal schuilgingen. Josie begon te glimlachen. ''Dat is Nick van Buren. Mijn vriendje!'' Ze vergat ons en ze rende naar hem toe. Chelsea leek nogal teleurgesteld. Maar toen Claire naar hem keek, wist ze meteen dat ze een gloeiende hekel aan hem had. Waarom wist ze niet.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.