FanFic.nl

Utah Chronicles [Gestopt!]

Hoofdstuk 18: Never Giving Up III

Pissig staarde Jayla naar Marc. Alleen nog maar waardevoller? Was dat waar het om ging? Om geld? Serieus? Als ze de middelen er voor had, zou ze beide mannen ter plekke vermoorden. Nou ja, dat zou ze in ieder geval willen. Ze wist nu al dat zoiets niet ging gebeuren. Toch was het een leuk idee. Oké, toegegeven. Als er ook maar iets was wat ze op het moment écht goed kon gebruiken, dan was het iemand die haar te hulp kwam. Mike of Rachel, bijvoorbeeld. Maar die waren natuurlijk allebei niet in de buurt. Of desnoods… Jamie. Hij? Ja. Liever niet. Maar als het niet anders kon… Het was toch al zijn gewoonte geworden om op te duiken als ze hem niet nodig had. Kon hij niet eens opduiken als ze hem wél nodig had? Misschien zou ze hem dan zelfs kunnen accepteren als iets anders dan slechts een irritant persoon. Een irritant persoon dat haar leek te stalken. Kinda. “Alsjeblieft laat iemand me helpen.. alsjeblieft laat iemand me helpen…”� fluisterde Jayla vrijwel onhoorbaar, haar ogen dichtknijpend omdat ze niet wilde zien wat er gebeurde. Ze wilde niet zien hoe Zero van haar werd afgepakt. “Het is niet zo slim om je ogen nu dicht te doen.. of wel soms?”� klonk een stem in haar oor. Geschrokken wilde ze wegspringen van de stem. Dit faalde echter doordat Zero nog steeds op haar leunde, waardoor ze beiden op de grond vielen. “Jij!”� riep ze uit terwijl ze met haar priemende vinger wees in de richting waar de stem vandaan was gekomen. Er was.. niets? Had ze het verkeerd gehoord? Fijn. Ze begon zich nu ook al dingen in te beelden.

“Verkeerde kant, suffie,”� klonk de stem opnieuw. Jayla draaide haar hoofd naar de andere kant, om daar op te kijken naar Jamie. Hij glimlachte geamuseerd, maar zijn blik was bloedserieus. Wacht, wat? Dat klopte niet. Hij lachte haar uit, terwijl hij wist dat er geen reden was om te lachen. Fijn dat zij dat ook even wist. Jamie snoof lichtjes. “Ik zal je wel weer helpen,”� besloot hij. Hij gaf een kort knikje, en zijn Charmeleon kwam tevoorschijn. Zij was zo te zien niet de enige die had getraind. De Charmeleon zag er perfect uit; precies genoeg spieren om zijn lichaam niet te verpesten. Zij wist waar ze voor trainde. Maar.. waarom trainde Jamie? Voor enkel gym gevechten kon dit niet zijn, of wel soms? Dan zou hij inmiddels al verder zijn gereisd. “Dus je hebt besloten jezelf te laten zien, Jamie,”� grijnsde Marc. Wacht, wat? Jamie haalde zijn schouders enkel op, voordat hij inschattend naar de pokémon van de twee keek. Schijnbaar had hij nu ook besloten dat twee tegen een oneerlijk zou zijn. Hij klikt een pokéball van zijn riem af, en gooide hem in de lucht. “Leafeon, kom er uit!”� riep hij. Leafeon..? Hij had zijn Eevee dus laten evolueren in een Leafeon. “Leafeon. Gebruik je Grass Whistle!”� beval hij. Grass.. Whistle? Jayla begon te fronsen. Wat was dat in hemelsnaam voor een aanval? De Leafeon scheen echter weinig zin te hebben, en liet een luide gaap horen. Tot zover zijn discipline. “Leafeon..”� herhaalde Jamie, deze keer een stuk dreigender. “Leaf!”� De pokémon grijnsde eerst speels naar zijn trainer, en keek vervolgens naar zijn tegenstanders. Hij opende zijn mond, en er kwamen prachtige klanken uit. Prachtige.. slaapverwekkende.. klanken… Jayla liet op haar beurt een luide gaap horen, voordat zij in slaap viel, net als Zero, net als de twee mannen en hun pokémon.

“Jayla..?”� Van ver weg klonk haar naam, alsof het eerst door een gigantisch filter was gegaan voordat het haar had bereikt. “Ey, Jayla!”� klonk het opnieuw, alhoewel deze keer harder. Ze probeerde om zich heen te kijken, wat niet lukte. Alles was donker. “Jayla, wordt wakker!”� Jamie gaf haar een tik op haar hoofd, die haar liet ontwaken uit haar slaap. Wat was er zoiuist gebeurd..? “Eindelijk, je bent wakker,”� snoof Jamie. Vermoeid wreef Jayla in haar ogen, voordat ze zich realiseerde wat er zojuist was gebeurd. Waar was Zero? Wild keek ze om zich heen. Ze was niet meer in het bos. Sterker nog, ze was in de kamer die ze in het pokémon center aangewezen had gekregen, als ze niet beter wist. Hysterisch keek ze Jamie aan. “WAAR IS ZERO?”� brulde ze. Zonder er bij na te denken sprong ze het bed uit, en probeerde ze een dreigende houding aan te nemen door voor hem te gaan staan. Shit, vergeten. Hij was groter dan zij was. Weer iets dat haar mislukte. Ze deed haar tweede poging om hem te intimideren, via oogcontact. Nijdig staarde ze in zijn bruin gekleurde ogen. Verbaasd knipperde ze, bij het herkennen van een geschrokken uitdrukking.

Wacht, dat kon niet kloppen. Natuurlijk klopte dat niet. Niks aan zijn lichaamshouding toonde aan dat hij bang was voor haar. Bovendien was het onmogelijk om enkel aan iemands ogen te kunnen zien hoe dat persoon zich op het moment voelde. Een zelfverzekerde grijns, of daar leek het in ieder geval op, verscheen op zijn gezicht. “Goed om te zien dat je weer vechtlust kan tonen. Zero wordt op dit moment behandeld door zuster Joy.”� Jayla deed haar mond open om nog iets te zeggen, maar er kwam geen geluid uit. Jamie gaf haar enkel een laatst knikje ter afscheid, voordat hij haar kamer uit liep. Wat was er zojuist gebeurd? Haar blik viel op de pokéball die op haar nachtkastje lag. De pokéball van Tsubaki, zo te zien. Waarom… waarom lag Tsubaki’s pokéball hier? Had ze die niet bij zuster Joy gelaten? Er werd op de deur geklopt. “Wat?”� snauwde Jayla. De zuster Joy deed de deur open, en schonk Jayla een vriendelijke glimlach. Prachtig. Ze had zojuist een zuster Joy afgesnauwd. Kon het vandaag nog erger worden? “Je vriend zei al dat je weer wakker was,”� zei de zuster Joy. Jayla knikte vaagjes. ‘Vriend’? Dat woord maakte het alleen maar belachelijker. “Goed zo. Er is telefoon voor je vanuit Miho Town. Wil je het beantwoorden? Of moet ik meldden dat je op het moment niet beschikbaar bent?”� Jayla begon te fronsen. Miho Town..? Dat moest wel Rachel zijn. Of Mike. Ze knikte. “Ik zal het opnemen.”� Vluchtig graaide ze de pokéball van Tsubaki van het nachtkastje, voordat ze haar kamer uit stormde. Ze moest en zou vertellen wat haar zojuist was overkomen.

Reacties: