FanFic.nl

Bleeding Rose

Hoofdstuk 5, Anders?

Ik voelde dat ik steeds moeier werdt en ik gaapte. Natuurlijk hoopte ik dat Austin het niet zou merken. Hij begon te grinniken en ik zuchtte. ‘Ga slapen,’ fluisterde hij en kuste m’n hoofd. ‘Maar dan ga je weer weg...’ zuchtte ik en Austin zuchtte. ‘Ik beloof dat ik blijf.’ z’n stem klonk zo vertrouwd dat ik m’n ogen sloot en ging slapen.

De volgende ochtend voelde ik de heerlijke armen van Austin om me heen en ik opende lachend m’n ogen. ‘Goedemorgen,’ en hij kuste m’n wang. ‘Hey, je hebt je belofte gehouden.’ pestte ik hem en hij begon te grinniken. ‘Natuurlijk,’ ik ging recht op zitten en ik voelde dat m’n haar eruitzag als een vogelnest. ‘Leuk haar,’ Austin streek met z’n hand door m’n haar en ik draaide me naar hem om. Zo snel als ik kon drukte ik m’n lippen op de zijne en ik sloeg m’n armen om hem heen. Austin boog zo naar achter dat ik boven op hem terecht kwam. Onze kus was meer dan alleen liefde. Hij zat vol passie.
Toen ik hem weer losliet hoorde ik m’n moeder de gang oplopen. ‘M’n moeder!’ piepte ik en Austin schoot overeind. ‘Ik verstop me onder je bed.’ en hij dook eronder.
M’n moeder liep de kamer in zonder te kloppen en ik probeerde zo normaal mogelijk te doen. ‘Hey... mam...’ stotterde ik en ze lachte. ‘Hoe was het werk op de ranch?’ ze lachte en ik zuchtte. ‘Gewoon, zoals normaal...’ en m’n stem sloeg over van de zenuwen. ‘Ik hoorde dat je een vriendje hebt, is het die Austin McGuire?’ ze ging vrolijk op m’n bed zitten en ik hoorde een zachte kreun van Austin. ‘Wat was dat?’ m’n moeder keek verbaasd om zich heen en ik begon de kreun een beetje na te bootsen. ‘Beetje spierpijn...’ en ik wreef met m’n hand over m’n schouders. ‘Ach liefje,’ ze boog naar me toe en kuste m’n voorhoofd. ‘vertel verder, is het die Austin?’ ze bleef maar doorratelen over Austin en over het echt waar was. Uiteindelijk knikte ik en ze stond vrolijk op. ‘Het is niet waar!’ vrolijk liep ze de deur uit, ik sprong van het bed en gooide de deur dicht.
Austin kwam weer tevoorschijn en lachte. ‘Dus, jij bent mijn vriendin.’ hij liep naar me toe en sloeg z’n armen om me heen. Blozend knikte ik en hij lachte. ‘Misschien moeten we naar mijn huis gaan, je hebt de rest van m’n familie nog niet ontmoet.’ hij liep naar het raam, opende het en klom in de boom. ‘Kom je?’ onzeker keek ik het raam uit en zag dat Austin z’n hand uitstak. ‘Uh... ja...’ ik pakte vol zenuwen z’n hand vast en voor ik het wist zat ik op z’n schoot. ‘Wow,’ was het enige woordje wat m’n mond uit dreef en zo snel als Austin was liet hij zich naar beneden zakken.
Toen we op de grond stonden liepen we hand in hand richting Tornado. ‘Je hebt alleen m’n zus en vader ontmoet, maar ik heb nog een moeder, en twee broers.’ Austin was hartstikke opgewonden toen hij het over z’n familie had en ik zette een brede glimlach op.
Bij Tornado opende hij netjes het portier en ik stapte in. Austin ging aan zijn kant zitten en startte de motor. Hij reed deze keer op normaal tempo en we passeerde een andere auto. Deze leek verdacht veel op die van Austin en hij keek boos naar buiten. Degene die de andere auto bestuurde keek ook niet bepaald aardig. De auto was weg en Austin zuchtte. ‘Wie was dat?’ fluisterde ik en Austin keek me aan. ‘Ach, laten we zeggen iemand die onze familie wilde uitroeien.’ ik schrok toen hij dat zei en ik keek via de achteruitkijkspiegel naar de auto. Diegene keek ook naar mij en ik kreeg rillingen over m’n rug lopen. ‘Waarom?’ was de enige vraag die ik nu kon stellen toen ik m’n blik weer afwierp.
Austin zuchtte en wierp z’n blik naar de weg en begon steeds harder te rijden. ‘Wat is er nou?’ m’n stem trilde en Austin slaakte nogmaals een diepe zucht. ‘We praten er bij mij thuis wel over,’ hij begon nog harder te rijden en ik zag z’n huis al steeds dichterbij komen.
We kwamen bij z’n huis en Austin parkeerde de auto zo snel dat er een schrok door me heen schoot.
Samen stapten we uit en liepen richting Austin’s huis. Het was nog steeds té mooi voor woorden en weer keek ik met grote ogen naar het enorme huis. ‘Hayley!’ Verona’s stem klonk zo mooi dat er een lach op m’n gezicht sprong. ‘We willen je nu écht aan iedereen voorstellen!’ riep ze vrolijk en trok me mee naar binnen. Austin keek me lachend aan toen ze me mee naar de woonkamer heen trok. Daar zaten verschillende mensen. Een prachtige jonge vrouw met twee wat jongere jongens naast zich. De vrouw stond op en liep lachend naar me toe. ‘Ah, jij moet Hayley zijn, mijn naam Charline.’ en ze schudde me de hand. ‘Aangenaam,’ en toen stonden de twee jongens op. Austin ging naast me staan en wees de jongens aan. ‘Dit zijn Brian en Dave.’ de jongen die Brian heette had prachtig bruin haar, net als Austin, en had de ogen van z’n moeder. Prachtig diepgroen. Dave daarintegen had prachtig zwart haar net als Verona en hij leek dan ook verdacht veel op haar. ‘Zijn jij en Dave een tweeling?’ vroeg ik aan Verona en ze knikte. ‘Jammer genoeg wel, het is niet altijd leuk dat je ook je jongensvorm kan zien.’ haar stem klonk zo plagerig dat Dave haar een duw gaf. ‘Rustig aan!’ Charline kalmeerde Dave en zette toen een prachtige glimlach op. ‘Iets te drinken?’ ze liep vrolijk naar de keuken en gebaarde dat ik mee kon gaan.
Daar aangekomen stond ik weer versteld van hoe groot de keuken was, maar hoe kon het ook anders... ‘Ik hoef niks, eigenlijk...’ stamelde ik en Charline lachte. ‘Ach liefje, zei dat dan meteen.’ Charline liep weer weg en Austin nam m’n hand. Hij wilde met me weglopen maar Charline nam z’n arm vast. ‘Ik moet je spreken,’ zei ze en liep met Austin weg. Hij liet me alleen staan in de keuken en ik was van plan naar Verona te lopen totdat ik wat opving.
‘Je weet dat ze anders is, straks doe je haar wat aan!’ Charline’s stem klonk streng en ik verschuilde me achter de muur. ‘Ik weet het, maar ik hou zoveel van haar!’ Austin’s stem klonk triest en zo te horen kwam Verona bij hun staan. ‘Austin doet haar niks!’ ze verdedigde hem en ik kwam vanachter de muur vandaan. ‘Waar gaat dit over?’ m’n stem klonk boos en ik keek Austin met grote ogen aan. ‘Nergens,’ mompelde hij en Charline kuchtte. ‘Het is niks, liefje.’ Charline liep met Verona weg en Austin pakte m’n hand vast. Ik trok hem los en keek hem boos aan. ‘Zeg niet dat het nergens over ging!’ snauwde ik en liep terug naar de keuken. ‘Wat is hier aan de hand, waarom kan je me pijn doen?’ de vragen vlogen m’n mond uit en Austin sloeg z’n hand voor m’n mond. ‘Kan ik je niet vertellen!’ hij hield z’n hand weer weg en liep naar de tuin.
We gingen in het gras zitten en Austin bleef maar naar z’n handen staren. We zaten onder een boom en Austin deed z’n shirt uit. Z’n buikspieren waren duidelijk zichtbaar en hij ging in het gras liggen. Ik besloot ook te gaan liggen en hij sloeg z’n arm om me heen. ‘Waarom kan je me het niet vertellen?’ ik bloosde en Austin zuchtte diep. ‘Laten we zeggen dat ik anders ben...’ en hij sloot z’n ogen. ‘Anders?’ ik ging op m’n elleboog leunen en wachtte op een antwoord. Die ik niet leek te krijgen...

Reacties: