FanFic.nl

Met Masker...Harry vs Draco

Met Masker...Harry vs Draco XIV

Ik had ze alles verteld.
Alles behalve dat m'n moeder hier ergens rond zwierf.
Ik zat met Harry nog steeds aan het rand van het bos. De rest was al naar binnen voor het avondmaal. Ron was met knikkende knietjes weggelopen en Hermelien was, na mij nog een bemoedigende glimlach te geven, achter hem aangegaan. Hagrid had gezegd dat hij Muil nog eten moest geven...
Ik was zo opgelucht. Er was een last van m'n schouders gevallen en ik had nog steeds hun vriendschap. Ik was bang geweest een walgende gezichtsuitdrukking te zien toen ik ze vertelde dat ik in feite een moordenaar was. Harry was stil.
Hij was nooit echt een persoon die veel praatte maar de stilte werd me teveel.
'Harry?' fluisterde ik zo zacht dat ik me afvroeg of hij me wel gehoord kon hebben. Hij draaide zijn gezicht naar mij toe en ik zag nog net een traan op de grond vallen.

Die avond nog marcheerde ik vastbesloten naar de leerlingen kamer van Zwadderich. Wat ik ging doen had ik al eerder moeten doen, maar ik was zo van slag geweest toen ik m'n moeder had gezien, dat ik het compleet was vergeten. Missie; Draco confronteren.
Ik zei het wachtwoord en ging naar binnen.
Ik wist gewoon dat hij iets te maken had gehad met de aanval op Harry op het Zwerkbalveld...en hij moest iets weten over m'n moeder en wat haar plan was.
Iedereen in de kamer viel stil en ze keken me giftig aan.
Op dat soort momenten wenste ik dat ik in Griffoendor zat, maar ik wist dat ik daar niet hoorde...
Ik had m'n masker op, maar m'n cape en stemvervormer had ik opgeborgen in een kist in m'n kamer.
'Waar is Draco?' vroeg ik, zonder moeite te doen om een beetje vriendelijk te klinken.
'Hier!' zijn stem echode door de groen-achtige kamer.
Ik keek naar links en daar zat hij op een bank met zijn armen en benen over elkaar. En die enorme grijns op z'n smoel.
Ik kon nog net een grom tegenhouden die dreigde te ontsnappen.
Ik kon die grijns niet uitstaan. En ik moest m'n best doen om niet in zijn ogen te kijken. Ik herinnerde me die keer met Lucius toen ik in zijn ogen keek...ik kon me een tijdje niet meer bewegen. Het was net alsof je erin gezogen werd. Die blauwe kleur...
'Heb je me gemist?'
Ik schrok me dood maar ik weigerde achteruit te deinzen. Draco stond opeens recht voor me en ik kon mezelf wel voor m'n kop slaan.
Martial Arts les 1: Never let your guard down!
'We moeten praten!' zei ik.
Hij wilde weer een flirterige opmerking maken maar ik wees hem recht in zijn gezicht. 'Een normaal gesprek, Malfidus!' siste ik. Hij stak zijn armen in de lucht en liep achter me aan naar buiten.

Een kwartier later vocht ik voor m'n leven en ik wist dat ik nog een fout had gemaakt. Ik had Perkamentus moeten vertellen over m'n moeder. Nee...Ik had hier nooit moeten komen. Ik had het gevaar waarin Zweinstein al verkeerde alleen maar vergroot.

Reacties:

HermoineG zei op 25 maart 2011 - 16:52:
Top! Ga nu verder, en vlug een beetje