FanFic.nl

Bleeding Rose

Hoofdstuk 7, Training

'Waarom kwam ze naar ons toe?’ m’n stem trilde en Austin zag dat ik in paniek raakte. ‘Ze zien je als een soort huisdier,’ hij fronste en ik begreep hem niet. ‘Wat?’ m’n stem klonk opgefokt en ik sprong overeind, klaar om naar haar toe te rennen. Maar toen ik me naar haar keerde zag ik dat ze de personeelsruimte inliep. ‘Rustig!’ riep Austin en trok me bij de arm. ‘We moeten gaan, als zij er is zijn er meer...’ we liepen het restaurant uit en nog voor ik kon kijken voelde ik een koele bries in m’n nek. Toen ik in m’n ooghoeken keek zag ik een bleek gezicht. Ik liet een gil gaan en Austin pakte me stevig vast. ‘Ach, Austin, een huisdier?’ de jongen streelde m’n hand en Austin begon een raar geluid te maken. Een soort van grom. ‘Je blijft van haar af!’ hij trok de arm van de jongen eraf en m’n buik draaide om. Nog voor ik het wist lag alles wat er nog in m’n buik zat op de grond. ‘Een huisdier wat veel overgeeft, goede keuze.’ z’n volgelingen lachte en er liepen tranen over m’n wang. Austin tilde me op en begon weg te rennen. ‘Ik had je niet mogen ontmoeten...’ fluisterde hij nog en ik hoorde de anderen achter ons aanrennen.
We renden richting Austin’s huis en voor ik het wist zette hij me op de grond. Verona en Charline stonden naast me en ik zag Dave, Brian en Austin wegrennen. ‘Austin!’ riep ik nog maar Charline hielde me tegen. ‘Liefje, het komt goed.’ ze drukte me tegen zich aan en troostte me zoals m’n moeder nooit had gedaan. ‘Austin,’ fluisterde ik nogmaals en we liepen naar binnen.
Daar zag ik dat Verona ook een paar pillen innam en lachte. ‘Sorry, maar het is je geur...’ fluisterde ze en leek zich te schamen. ‘Verona!’ Charline accepteerde niet wat ze zei en mr. McGuire kwam lachend aanlopen. ‘Ach, Charline, liefste.’ hij legde een hand op haar schouder en keek me aan. ‘Meneer,’ fluisterde ik en ging op de grond zitten. ‘Oh nee, dit gaat niet goed!’ Verona hielp me overeind en legde me op de bank. ‘Liefje, wat is er?’ Charline keek me met doordrongen ogen aan en ik zuchtte. ‘Ik ben gewoon moe...’ loog ik, ik wist namelijk precies wat er aan de hand was.
Charline, mr. McGuire en Verona liepen weg zodat ik kon slapen en dat deed ik.

Toen ik wakker werd lag ik in een prachtig bed en ik voelde een koele bries in m’n nek. Austin. Zo snel als ik kon draaide ik me om en omhelsde hem. ‘Hayley!’ hij sloeg z’n armen om me heen en drukte me zo hard tegen zich aan.
Ik liet hem los en zag dat hij er uitgeput uitzag. ‘Misschien moet je slapen,’ en ik legde het bed goed neer. Hij keek bedroefd naar beneden en hij zuchtte. ‘Jammer genoeg kan ik dat niet,’ fluisterde hij toen en ik begreep er niks van. ‘Waarom niet?’ hij draaide zich naar me toe en ik zag hem nep lachen. ‘Als... vampier... kan ik niet slapen...’ hij keek weer van me weg en ik zag iets van een traan over z’n wang lopen. Ik veegde ‘m weg en Austin volgde m’n bewegingen.
Hij pakte me stevig vast en trok me naar zich toe. ‘Daarom wil ik dat jí­j gaat slapen, dat geeft me het gevoel dat ik nog wel een beetje kan helpen op deze wereld, in plaats van het te vernietigen...’ hij kuste m’n nek en legde me weer neer. Maar m’n ogen sluiten kon ik niet. In plaats daarvan keek ik hem met fijngeknepen ogen aan. ‘Wat nou?’ hij klonk speels en ik ging weer rechtop zitten. ‘Ik heb net-‘ en ik keek naar de klok. ‘zes uur geslapen!’ hij grinnikte en zuchtte toen. ‘Jammer genoeg heb ik maar twee uur kunnen kijken...’ mompelde hij en ik drukte m’n lippen op de zijne.
Op dat moment kwam Verona naar binnen gerend en keek bedroefd. ‘Ze hebben Brian!’ ze begon te huilen en ik voelde de pijn die in me kroop. ‘Brian...’ mompelde ik en Austin vloog overeind. ‘Hij rende nog achter me!’ snauwde hij en rende naar beneden. Ik liep er zo snel mogelijk achteraan en zag Charline en mr. McGuire fronsen. ‘Waar waren jullie geweest?’ Charline klonk rustig, maar mr. McGuire stond op barsten. Hij trok een staak tevoorschijn en bood hem aan Austin aan. ‘Vader,’ hij keek bewonderd naar de staak en mr. McGuire probeerde te lachen. ‘Ga achter ze aan en vernietig ze!’ deze keer klonk hij vol met woede en Austin knikte. ‘Dave, ik wil dat je op Hayley let.’ Dave knikte en sloeg z’n arm om me heen. ‘Nu ga ik je pas écht leren vechten!’ hij grinnikte en gaf me een poor in m’n zij.
Austin vertrok en Charline ging onrustig op de bank zitten. Die anderen waren een grote dreiging voor de familie en ik liep met Dave mee naar buiten.
‘Heb jij mij ooit zien vechten dan?’ vroeg ik en Dave grinnikte. ‘Ja, toen die ene keer, je had ruzie met die jongen, hoe heet hij, Christian.’ ik knikte en Dave ging in aanvalspositie staan. ‘Ik ben niet als jullie!’ riep ik uit en ging in de ik-ben-bang positie staan. Dave lag ondertussen van het lachen op de grond en Charline kwam naar buiten gelopen. ‘Maar we kunnen je wel leren vechten als ons!’ ze rende naar Dave en hij gooide haar over z’n rug alsof ze een dun takje was. Gelukkig kwam Charline goed terecht, en ik kon weer gewoon ademen. ‘Verdomme!’ riep ik uit en Dave begon te lachen. ‘Het is niks,’ Charline kwam lachend naar me toe en kuchtte. ‘Het is dat ik ouder wordt, en Dave sterker is.’ ze liep terug naar binnen en ik volgde. Ik kreeg al helemaal het gevoel dat ik erbij hoorde en dat dit een goede training voor me was. Heerlijk als je wist dat je bij één familie hoorde en ze je vertrouwden. ‘Dit wordt echt leuk!’ riep Dave nog en tikte me op m’n schouder. Ik draaide me om en hij gooide me de bank op. Ik kwam hard terecht en een kreun verliet m’n mond. ‘Dave!’ Charline klonk boos en ik probeerde te lachen. Maar zodra ik dat deed kreeg ik pijn... Ze moesten me nog veel leren met die training.

Reacties: