FanFic.nl

Kidnapped (forbidden love)

Hoofdstuk 7

Ik was nog steeds het boek aan het lezen. In het begin was het nogal saai maar later heeft het me toch te pakken gekregen. Ik had hem al bijna uit. Ik zat zo diep met mijn hoofd in het verhaal dat ik de deur niet eens open hoorde gaan. Ik schrok toen ik adem in mijn nek voelde. Mijn boek werd uit mijn handen getrokken. Daar stond een lachende David die in het boek keek. Ik schaamde me dood! Ik las namelijk net een heel romantisch stuk. ''Is het spannend?'' zei David plagerig terwijl hij het boek buiten bereik hield. Hij was verdorie een kop langer dan ik! Hij hield het boek boven zijn hoofd zodat ik het niet kon pakken. Nu pas viel me op hoe gespierd hij was. Toen hij het boek boven zijn hoofd hield zag ik ze aanspannen. En die hand die het boek beethield...Zijn vingers waren slank, maar er zat toch kracht in. Ik probeerde het boek te pakken te krijgen wat niet lukte. ''Geef hier! Dat is niks voor jou!'' mopper ik terwijl ik omhoog spring. Maar David stopte niet. Tot haar ergenis begon hij zinnen uit het boek voor te lezen.''En toen boog hij zich voorover en kuste haar teder op haar zachte mond... Haar haar was zo zacht als zijde en toen hij met zijn hand erdoor ging was het alsof hij letterlijk het licht van de maan streelde. Oeh Daphne, ik wist niet dat jij dit soort dingen toch interessant vond.'' zei hij plagerig. Ik...Geef gewoon terug David, geef onmiddelijk terug!'' Hij verstarde. ''Ik...heb een naam voor je verzonnen..'' zei ik uiteindelijk maar. Ik kon toch niet zijn echte naam geraden hebben? Nee toch? Dat zou te toevallig zijn. ''Vind je hem niet goed?'' Hij ontspande een beetje en liet zijn hand met het boek zakken. ''Hij is prima.'' en hij glimlachte geruststellend. Mischien is het gewoon een naam van iemand die hij kende. ''Ik heb eten voor je neergezet op de tafel.'' ''Wow lekker!'' zei ik. ''Speciaal voor u mevrouw, gebakken aardappeltjes met appelmoes.'' zei hij beleefd alsof hij een ober was. ''Jemig straks ga ik dat koken nog leuk vinden'' zei hij spottend. Maar de trots die er in zijn stem doorklonk kon hij niet verbergen. Het zag er ook heel lekker uit. Voor ik het wist had ik mezelf in zijn armen laten vallen. Hij ving me verbaasd op en knuffelde me terug. Toen realiseerde ik me pas wat ik had gedaan. Ik had één van mijn misdadigers ontarmt....Wat bezí­elde me??

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.