FanFic.nl

Kidnapped (forbidden love)

Hoofdstuk 8

Ik kon het gewoon niet. Ik kon hem niet wegduwen. Door al dat ontvoeringsgedoe zat ik vol angst. Maar ik had een troost gevonden, waardoor ik even kon vergeten waar ik was. Het voelde zo fijn en veilig. Ik drukte mijn gezicht tegen zijn gespierde borstkas aan. Onder de laag kleren kon ik zijn hart horen kloppen. Ik verplaatste mijn hand en legde die naast mijn hoofd op zijn hart. Tranen sprongen in mijn ogen. Tranen van geluk en van verdriet. Dit was zo'n gelukzalig moment... Hij was niet slecht. Waarom moest hij nou één van mijn ontvoerders zijn? Waarom? Ik kon niet meer stoppen met huilen. David deed een klein stapje naar achteren. Hij veegde de tranen met zijn duim weg. Hij hield mijn gezicht beet in zijn handen en hij keek me aan met zijn prachtige ogen. Die ogen... Ik verdronk erin. Hadden alle ogen zulke merkwaardige kleuren? Hoeveel mensen waren er met lichtgrijze ogen als de zee, met een zeldzame kleur van beige erdoorheen? Het leek wel het strand. Bijna zag ik de golven bewegen waarachter je een zonsondergang kon zien. Ik vergat waar we waren, in deze kille kelder. Ik vergat wie wí­j waren: het meisje dat ontvoerd was en de ontvoerder. Alleen wij bestonden nog, zonder namen en zonder geschiedenis. Het was hier en nu, niks kon nog iets schelen. Ik stelde ons samen voor op het strand en dat we hand in hand liepen. Opeens stopte hij en zijn vingers gleden van mijn gezicht naar beneden en streelden langs mijn lippen. Ik kon het voelen en er ging een rilling over mijn rug. ''Doe je ogen dicht...'' hoorde ik zachtjes. Ik deed wat mij gezegd werd. Één hand verdween van mijn gezicht. Ik voelde een zachte ademhaling langs mijn gezicht glijden. Hij kwam steeds dichterbij, zijn geur werd steeds sterker. Langzaam en voorzichtig drukte hij zijn lippen zacht op die van mij en een hand ging langzaam door mijn haar. Dit kon geen verbeelding zijn. Dit was echt. Dit gevoel kon je niet beschrijven. Ik had zo voor altijd willen staan. Vol verlangen kuste ik hem terug.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.