Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Mythbusters » Deel 7
Mythbusters
Deel 7
‘Paard naar E5’ Zeg ik en mijn paard schuit naar voren waarna de kleine ridder erop de loper van Yuki de pan in hakt.
‘Zeg, komaan, mag ik niet eens een miniklein keertje winnen?’ Smeekt Yuki mij met grote ogen.
Ik speel zo graag toverschaak! Niet te geloven. En niet alleen omdat ik zo goed als altijd win, wat natuurlijk ook uiterst fijn is, maar ook omdat mijn schaakstukken zo heerlijk droge opmerkingen geven als iemand anders een dwaze zet doet, zoals Yuki daarnet.
In afwachting tot Embry komt zijn we beginnen schaken. Ik heb er echt zin in. Gisteravond, toen we thuiskwamen, heeft Yuki me laten zien wat een film is. Nu weet ik eindelijk wat die grote zwarte kast is in de woonkamer: een tevlisie. Geweldig toch? Een tevlisie is veel beter dan alle magie op een hoopje. Eerst dacht ik dat het effectief magie was, maar toen besefte ik dat dat ongeveer onmogelijk is.
‘Dreuzels zijn gé-ni-aal!’ Roep ik verrukt uit. Yuki heeft me net laten zien wat een film is. Zoiets grandioos heb ik nog noooooooit gezien! En geloof me, ik heb al veel dingen gezien. Het is zoiets als een hele lange foto die geluid maakt, een boek maar dan met beelden in plaats van met letters.
‘Jij noemt dreuzels geniaal. Wat zijn wij dan? Tovenaars moeten dan een soort van geniale wezens aan de top van de wijsheidsladder zijn’ Zegt Yuki, alsof ik achterlijk ben.
‘Nee, bij ons is het aanleg, het is aangeboren. Wij gebruiken gewoon wat in onze natuur ligt. Daarom hebben wij ook geen auto of tevlisie. Snappie?’
‘Tuurlijk, want die spreuken die we gebruiken en die drankjes die we brouwen die zijn helemaal uit zichzelf ontstaan, hoe logisch’ Grijnst ze sarcastisch.
‘Ah ja, daar had ik stiekem nog niet aan gedacht’ Spreuken worden altijd door iemand uitgewerkt, ontdekt zeg maar. Zonder zulke slimme bollen zouden we niet veel zijn met onze krachten. Dan zouden het juist kleine hulpmiddelen zijn in het alledaagse leven.
‘Ha, ik ben de beste, ik ben de beste’ Zingt Yuki vreugdevol wanneer haar koningin een pion van mij aan diggelen heeft geslagen.
‘Oh nee! Mijn pion! Wat moet ik zonder hem doen!’ Roep ik melodramatisch.
‘Ik overleef het wel…’ Mompelt mijn gebroken pion. ‘Die koningin moet nodig wat gaan sporten, zo’n zwak geval’ Hell yeah, droge opmerking van de dag.
‘Zelfs wanneer ze dood zijn, zijn jouw schaakstukken nog gemeen. Heb je ze dan helemaal geen deftige opvoeding gegeven?!’ Zegt Yuki nepverontwaardigd.
‘Hoezo gemeen? ’t Is zo’n lief dotje. Altijd bereid om de vijand te verslaan met een handvol droge opmerkingen’ Zeg ik even nepverontwaardigd.
Op het moment dat mijn toren een van Yuki’s torens vermorzelt klinkt de ouderwetse deurbel doorheen het huis. Plots gaat mijn hart als een razende tekeer, eigenlijk meer zoals een delfstoffer die is vrijgelaten in een kamer vol juwelen. Snel spring ik op en strijk m’n rokje glad.
‘Hoe zie ik eruit?’ Vraag ik aan Yuki.
‘Geweldig!’ Vandaag moet ik er super uitzien. Mijn eerste echte date met Embry moet en zal geweldig worden.
Wanneer ik naar de deur loop, hoor ik dat de deur wordt opengedaan beneden. De stem van Embry en Keanu, Yuki’s broer, klinken op vanuit de gang.
‘Eliz, er is bezoek voor jou!’ Brult Keanu door het huis, of zeg maar liever door La Push.
‘Dat had zou ook wel door zonder jouw inbreng hoor, flubberwurm!’ Brult Yuki terug. Yuki’s favoriete ‘scheldwoord’ is flubberwurm en ze gebruikt het ten pas en ten onpas. Het is echt grappig, wanneer ze iemand flubberwurm noemt, die nog nooit van een flubberwurm heeft gehoord, zoals bijna alle dreuzels. Flubberwurmen zijn lange, heel erg slijmerige, bruine wormen die zo ongeveer de saaiste levende wezens ooit zijn, geloof mij.
Wanneer ik de trap kom af gedenderd, verschijnt er een grote lach op Embry’s gezicht. Wanneer ik hem zie, vloeien alle zenuwen spontaan uit mij weg. Mijn gezicht is momenteel waarschijnlijk een spiegel van het zijne.
‘Hi’ Zeggen we allebei tegelijk, waardoor we in de lach schieten. En dat levert ons dan weer een vreemde blik van Keanu op.
‘Nou, flubberwurm, wat sta je daar zo te kijken? Geen betere dingen te doen?’ Vraagt Yuki aan haar broer.
‘Flubberwurm? Serieus! Van het hele gamma mogelijke dierenscheldnamen, is het beste dat je hebt nog steeds flubberwurm?’ Yuki gebruikt het woord flubberwurm al sinds ze de eerste keer een flubberwurm zag en toen was ze 13.
‘Tja, de gelijkenissen zijn nu eenmaal treffend. Daar kan ik toch niets aan doen.’
‘Natuurlijk, maar over de gelijkenissen tussen jou en een jarvey zullen we maar zwijgen, zeker?!’ Oh, wat zijn ze weer lief voor elkaar. Op momenten als deze ben ik echt blij dat ik op een meisjesschool zit, waardoor ik die twee zo weinig mogelijk zie bekvechten. Een jarvey is trouwens een veel te grote fret die enkel kan schelden en jagen.
Terwijl er ze nog wat verder bekvechten, nu gelukkig zonder het gebruik van fabeldieren in hun zinnen, schuifel ik naar Embry. ‘Zijn we weg?’ Vraag ik fluisterend. Hij knikt en trekt me aan m’n arm mee naar buiten. Blijkbaar hebben Yuki en Keanu niet door dat we verdwenen zijn, want wanneer de deur dichtvalt, volgt er geen reactie.
‘Wel, dat was vreemd’ Zegt Embry terwijl hij me aankijkt en grote ogen opzet.
Reacties:
Ooohhh I love it!!!!
Je moet echt snel verder gaan!!!!
Ik vind het echt een geweldig verhaal!
Xxx