FanFic.nl

Follow your heart, and you will find what you're looking for

<<8>> Haley Lynn Wright

De volgende ochtend, word gelukkig wél op tijd wakker zodat ik ook tijd heb om te ontbijten en me fatsoenlijk aan te kleden. Met zorg kies ik mijn kleren en doe ik lichte make-up. Keurend kijk ik in de spiegel en knik dan. Het kan er mee door. Ik klop wat stof van mijn vestje en pak dan mijn tas van de vloer af waarna ik de trap af ren. De laatste twee treden spring ik naar beneden. 'Jij bent vrolijk vandaag.' lacht Mike. Ik knik, 'Het is dinsdag.' Hij trekt een wenkbrauw op. 'Wat is er zo leuk aan dinsdagen.' Ik haal mijn schouders op en lach vrolijk. 'Geen idee.' Snel schuif ik mijn stoel naar achter en begin mijn boterhammen te smeren. 'Mama, waarom heb je geen aardbijenjam meegenomen.' klaag ik, als ik tussen alle potten en pakken op tafel zoek naar mijn jam. Ze rolt met haar ogen. 'Vergeten, sorry lieverd.' zegt ze met een zucht. Omdat ik niet wil dat ze zich schuldig voelt, pak ik de hagelslag en gooi die over mijn witte broodje. 'Hm, dit is ook lekker.' zeg ik als ik een hap van het broodje neem. De hagelslag valt er aan alle kanten af. 'Je moet echt minder erop doen hoor.' lacht mama als ze me ziet kijken.

Twintig minuten later zit ik bij Mike en Thom in de auto. 'Mag ik rijden vandaag?' vraag ik aan Mike met een engelachtig gezicht. Hij schud verwoed nee. 'Ik wil graag dat mijn auto het nog wat langer doet dan vierentwintig uur.' Ik sla hem op zijn hoofd met mijn vlakke hand en leun dan achterover in de passegiersstoel. 'Dan niet.' mompel ik. Op de parkeerplaats is het een drukte van jewelste. Er staat een grote groep jongens rond iets te kijken, waarschijnlijk een auto. Als ik uitstap zie ik de boosdoener. Een Ashton Martin Vanquish staat op de parkeerplaats. 'Wow.' mompel ik terwijl ik me ernaartoe haast. 'Wat je zegt.' voegt Mike, die naast me loopt eraan toe. 'Moet je die lijnen zien en die velgen.' begin ik mijn betoog tegen Mike als hij me onderbreekt. 'Hij is van die bleke mensen uit de kantine.' Zegt hij bewonderend. Meteen is mijn vrolijkheid minder. 'Bedoel je de Cullens?' vraag ik. Hij knikt en staart dan weer kwijlend naar de auto en het blonde meisje dat erbij staat. Ik rol met mijn ogen en ren door de lichte regen naar het gebouw. Mijn jack is niet bestand tegen zulke buien. 'Haley!' hoor ik een hoge tinkelende stem achter me roepen. Meteen draai ik mijn hoofd om, waarna ik in de ogen van Edward, Alice en Jasper kijk. 'Hoi.' zeg ik zacht, terwijl ik mijn ogen op mijn voeten richt. 'Jullie hebben echt een prachtige auto.' vervolg ik, nog steeds te zacht. 'Dankjewel.' zegt Edward. 'Wat vind je er zo mooi aan?' vraagt hij geïnteresseerd. Ik fleur op en begin uit te leggen dat ik vooral het karakter van de auto, verkregen door de vloeiende lijnen mijn intresse voor deze auto opwekken. Hij luistert aandachtig en praat met me mee. 'Dat vind ik ook.' zegt hij lachend, als ik iets zeg over mijn gebrek aan intresse aan ferrari's. Zijn lach is prachtig en ik ga me steeds meer op mijn gemak voelen. Zijn chagerijnige bui van gisteren is gelukkig niet zijn hele karakter. Ik kijk op naar zijn gezicht en zijn gouden ogen. Ik trek een wenkbrauw op. Ze zijn nu lichter, meer karamel dan topaas. Hij slaat zijn ogen neer en ik kijk snel weg en word een beetje rood. Gelukkig word gered door de bel en haast ik me, na snel afscheid te hebben genomen van de Cullens, naar mijn eerste les.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.