FanFic.nl

Shadow (Finished)

Part 1

Dit is het verhaal van mijn paard Shadow. Sommige verklaren mij of Shadow gek, andere denken dat het puur toeval is en nog andere denken dat het verzonnen is en dat ik Shadow heb gekocht! Maar wat hier staat is NIET verzonnen, het is echt gebeurt! Ik en Shadow horen bij elkaar en dit is mijn verhaal:

“Het is niet waar!”� Schreewde ik tegen mijn ouders. “Ik heb niets gestolen, waarom geloven jullie mij nooit???”� “We gaan het morgen na - vragen en daarna kunnen we je pas geloven, Alicea!”� Ik gooide de deur dicht en liep naar het bos toe. Ik kende de weg uit het hoofd en ik ging op het bankje zitten. Minutenlang zat ik daar op het bankje, todat ik opeens een zacht gehinnik hoorde, ik draaide mij om en daar stond ze dan, een verwaarloosde, zwarte merie met een kleine witte bles op haar hoofd, het arme dier zat vast in een modderpoel en had geen kracht meer om eruit te komen. Normaal gezien haat ik modder maar voor een paard deed ik alles dus sprong ik in de modder om haar te helpen. Ik pakte haar halster vast en binnen het kwartier was de merie gered, nu zag ik pas dat je haar ribben kon zien en dat ze honger had. Ik voelde direct een band met haar en ik wist dat ze mij vertrouwde en dit vertrouwen nam ik met bijde handen aan, want zeg nu zelf wat is er mooier op aard dan het vertrouwen van een paard? De merie wist dat ik haar ging helpen en liet zich gemakelijk meenemen, ik ging naar mijn beste vriendin Mira want die had zelf een paard en wist er heel veel van af. Ik stuurde dus ook rap een SMS en Mira schreef terug dat het ok was maar dat ze het wel een beetje raar vond, maar ja dat kon me nu niets schelen zo rap ik kon ging ik naar haar toe, gelukkig woonde ze niet zo ver van het bos en binnen de tien minuten was ik bij haar. Mira kwam op mij afgestapt met een wortel en de merie at het voorzichtig op. “Kom maar mee dan laat ik je zien, waar alles staat en waneer ze gedaan heeft met eten gaan we haar is een flinke poetsbeurt geven en ondertussen kan je mij uitleggen wat er allemaal is gebeurt”� Zei Mira lachend. “En by the way ik heb aan mijn ouders gevraagd of dat het erg zou zijn als je je paard hier kon stallen en als jij en je ouders er mee akkoord gingen, dan is het geen enkel probleem”� zei ze der nog snel bij. Oeps, mijn ouders ik was het al helemaal vergeten, vlug belde ik naar mama om alles uit te leggen en om de vragen of het goed was dat ik bij Mira mocht blijven slapen het weekend. Dat was geen enkel probleem, en ze waren blij dat ik eindelijk een huisdier had gevonden, want een paard kopen dat wilde ze niet , maar ze vonden het wel goed dat ik de merie had gevonden en dat ze niks moeten betalen . Ik legde met een gerust gevoel af en Mira kwam met een heleboel borstels afgelopen. “Laten we haar is een goede poetsbeurt geven, daar zal ze wel van opknappen.”� Mira pakte een borstel vast en legde uit waarvoor hij diende en hoe je het moest gebruiken. Ik nam dezelfde borstel en begon precies hetzelfde te doen wat Mira had uitgelegd, maar dan aan de andere kant van het paard en zo deden we het todat ze schiterde in de zon. We zette de merie in de buitenbak en terwijl Mira een hoofdstel en een westernzadel ging halen, ging ik rustig naar haar toe en praatte ik tegen haar. De merie begon me helemaal te besnuffelen en hinikte zachtjes. “Shadow”� zei ik en de merie reageerde met een zacht gehinik. Ik lachde en Mira kwam naar mij toe met het voorstel om te zien ofdat ze zadelmak was. Ik zei tegen Shadow wat we gingen doen en precies ofdat ze het al jaren deed liet ze het zadel toe op haar rug, zelfs toen we de singel aantrokken bleef ze staan. “Wow, wat cool, we gaan nu het hoofdstel aandoen. Shadow liet haar hoofd een beetje zakken zodat het gemakelijker ging en toen het hoofdstel om was, probeerde ik op te stijgen. En toen ik in het zadel was, was het gewoonweg geweldig en zeker toen ik een lichte kuitdruk gaf en Shadow rustig in stap overging. Zo deed ik een paar figuren in stap en daarna ging ik over in draf ik begon licht te rijden en zonder dat ik het verwachte ging Shadow aan de teugtel lopen. Ik was zo ontzettend blij, dat ik het gewoonweg niet kan vertellen

Reacties: