FanFic.nl

Shadow (Finished)

Part 2

Shadow deed alles wat ik vroeg met de kleinste hulp wist ze al wat ik van haar wilde het was precies ofdat ze mijn gedachte kon lezen als ik nog maar dacht aan volte maakte ze een perfecte volte waneer ik dacht aan stap ging ze over in stap. Dit had ik nog nooit meegemaakt en Mira stond er met grote ogen naar te kijken zij en Beatle hebben er jaren op geoefend om zo goed te zijn en ik deed het maar liefst op een halfuur! “Ga over in galop na C”� riep Mira vanaf de zijlijn. “ ik weet zeker dat jullie het kunnen!”� En zoals ik al verwachte ging Shadow na C over in galop ze had een heerlijke galop en ik kon gemakelijk blijven zitten, op Beatle werd ik steeds doorheen geschudt omdat hij van die grote stappen neemt maar met Shadow zat ik gewoonweg perfect en het leuke was dat hij aan de teugel bleef lopen! Ik maakte zo nog een paar figuren en waneer ik ook de rechtergalop had gedaan gingen we terug over naar stap. Daarna steeg ik af en ging ik naar de stal om Shadow opnieuw te borstelen. Ik gaf het zadel en het hoofdstel aan Mira en toen ze even later terug kwam hielp ze mij met het borstelen. “Het ging super goed, jullie twee zijn gewoonweg een team, weet je nog toen ik voor het eerst op Beatle zat? Een ramp was het toen en jij reed op Shadow precies ofdat je die al jaren hebt, echt geweldig!”� Mira was zo enthousiast dat ze niet doorhad dat Beatle die achter haar in zijn box stond de wortel stiekem uit Mira’s jaszak pikte. Ik moest zo hard lachen dat Mira mee lachde zonder door te hebben waarom ze lachde. Met Mira was het altijd tof ik kende haar al van in de kleuterklas en vanaf die dag zijn we onafschijdelijk, als de een lacht, lacht de ander ook al weet die niet waarom en echt elke keer dat ik bij haar ben lig ik 10 keer strijk van het lachen. Ik zou me geen leven kunnen voorstellen zonder haar! “Is het gewoonweg niet fanatastisch? Jij hebt een eigen paard nu kunnen we samen gaan rijden!”� zei Mira nadat ze was uitgelachen. “Ja, misschien kunnen we morgen of overmorgen onze eerste buitenrit gaan doen”� Dat zou gewoonweg fanatastisch zijn ik en Mira, Shadow en Beatle”�, gelukkig zijn die twee al even goede vrienden als Mira en mij. Carla, de moeder van Mira, riep dat het avondeten klaar was, we legde de poetsspullen weg en waste onze handen. Tijdens het avondeten moest ik alles nog uitleggen hoe ik Shadow gevonden had, toen ik mijn verhaal had geindigt, zei ik tegen Mira dat ik alleen een buitenrit ging maken. Mira wou eerst ook meegaan, omdat ze dacht dat het niet echt veilig was om alleen te gaan, uiteindelijk heb ik haar toch kunnen overtuigen en ging ik Shadow zadelen Mira hielp me en zwaaide me uit toen ik vertrok. ik ging in een rustige stap het grote bos in, ik heb moeten beloven dat ik niet langer dan een uur wegbleef en mijn gsm bij me had en als er iets mis zou zijn ik direct naar haar moet bellen, Mira vertrouwde Shadow nog niet en ik zag dat ze toch een beetje ongerust was. In het bos aangekomen, liet ik Shadow haar eigen gang gaan dat een rustige stap bleek te zijn, ik vertrouwde volledig op Shadow die het bos beter kende dan iemand anders. Ik vertrouwde haar, maar ik moet wel toegeven dat ik zelf niet wist waar we zaten . Na een tijdje wist ik helemaal niet waar we waren en stond Shadow ook stil. Ze keek maar rond en zag er onrustig uit. Ineens ging mijn gsm af, een berichtje van mama om te zeggen dat ze het nogmaals super vond dat ik een eigen paar had, Shadow verschoot van het duintje en ging er als een speer vandoor ik kon me nog maar net aan de manen vasthouden of ik lag er af, ik kreeg dan toch de teugels in handen en beveelde Shadow om in draf te gaan, ze gehoorzaamde, werd rustig en ging over in een rustige draf die uitdraaide op een mooie elegante stap. Ik zag dat we al drie kwartier aan het rijden waren en dat ik terug naar Mira moest rijden, maar ik was verdwaalt! Ik fluisterde het tegen Shadow die een kwartslag draaide en zelfzeker door het donker van de nacht stapte.
Ik hoorde brekende takken en zag door de bomen een sneeuwwitte, bloedmooie arabier met een jongen op zijn rug. “Is het niet wat laat om in de bossen te gaan rijden?”� vroeg hij vriendelijk,”�Ik ben verdwaalt”� biechtte ik eerlijk op. “Waar moet je heen?”�vroeg hij. Ik gaf hem zo gedatieert mogelijk de plaats van Mira’s huis, “volg je paard maar, ze gaat de juiste kant op, maar als er iets gebeurt, hier is mijn nummer je mag mij altijd bellen, zelfs in de nacht”�, voegde hij er grinikend aan toe. Ik gaf hem mijn nummer en stelde mij voor. Max stelde zich op zijn beurt voor, zijn paard heet dus White en hijzelf is 15 jaar. Ik vroeg of het een arabier was en hij knikte,”�gekregen voor mijn dertiende verjaardag”�, ik vertelde hem op mijn beurt dat ik Shadow gevonden had, hij trok een raar gezicht en voor hij iets kon zeggen zei ik dat ik er vandoor moest om toch niet al te laat bij Mira aan te komen.

Reacties: