Hoofdcategorieën
Home » Overige » ~5 shot ~ The girl that lost her mind. » One.
~5 shot ~ The girl that lost her mind.
One.
Hoofdstuk 1
Met een fles Malibu zat ik met mijn vrienden rond een kampvuur op het strand. Mijn zicht was al wat waziger en ik giechelde bijna constant. Ik nestelde me tegen de borst van een jongen die ik net ontmoet had, zijn naam was Rick, geloof ik. ‘Syl? Nog wat drank?’ vroeg Liz me met een knipoog. Ik hield mijn fles omhoog. ‘I’ve got it covered.’ Lachte ik en ik draaide me om om de jongen achter me te bestuderen. ‘Kennen we elkaar?’ vroeg ik, met een giechel erachteraan. Hij lachte, waardoor zijn borst op en neer bewoog. ‘Volgens mij wel.’ Zei hij en hij pakte de fles uit mijn hand. ‘Die is van mij.’ Grijnsde ik en ik sloeg hem speels op zijn arm. ‘Moet je vechten?’ Ik knikte en drukte hem op de grond. ‘Van mij.’ Zei ik nog eens, toen ik de fles weer van hem afpakte. Met de fles in mijn handen maakte ik geen aanstalten om van hem af te komen. Toen de laatste druppel in mijn mond viel trok ik een verdrietig gezicht. ‘Is ie op?’ vroeg Rick met een triest gezicht. Ik knikte en stak mijn tong uit. Hij bewoog zijn gezicht dichterbij en kuste me met harde lippen. Gewillig opende ik mijn lippen en liet hem zijn gang gaan. Zijn mond smaakte naar kokos en alchohol. Na twee minuten trok ik me terug en keek hem aan. ‘Ik moet naar de wc.’ Mompelde hij en hij stond langzaam op. Ik voegde me weer bij Liz en pakte haar sigaret af. Na mijn trekje blies ik de rook uit en keek in het rond. Het was drukker geworden bij het vuur, er waren meer jongens en meer flessen drank. In de verte zag ik nog een klein groepje, brede figuren aan komen wandelen. Ik stak mijn hand uit en zwaaide vrolijk naar ze. De voorste jongen stak zijn hand ook omhoog, groetend. Toen hij dichterbij kwam, zag ik pas hoe knap de voorste was. Hij was gespierd had zwart krullend haar dat in een stoer model was geknipt. Maar toch nog op de een of andere manier schattig was. Zijn ogen groot en heel lichtblauw en hij heeft een fles drank in zijn hand. ‘Ik geloof dat we hiervoor op de goeie plaats zijn?’ vraagt hij, lachend naar de fles wijzend. Lachend pak ik de fles over en zet hem in het zand. ‘Hoe heet je?’ vraag ik nieuwsgierig. ‘Alex, en dit zijn Chris en Jackson.’ Ik steek mijn hand uit. ‘Sylvie.’ Stel ik me, quasi beleefd voor terwijl ik naar Alex met mijn ogen knipper. ‘Aangenaam.’ Zegt hij met een knipoog. ‘Zullen we dan maar beginnen?’ zeg ik zwoel. Hij lacht weer, ‘Jij bent een snelle.’ Ik wijs naar de fles. ‘Dat bedoelde ik niet.’ Hij laat zich zakken in het zand en draait de fles open en neemt een grote slok. Daarna steekt hij zijn arm uit naar mij. ‘Duh.’ Zeg ik als hij vragend naar me kijkt. Snel pak ik de fles en laat gulzig de vloeistof in mijn keel druppen. ‘Tequila.’ Zeg ik vrolijk, ‘Dat hadden we nog niet.’ Hij lacht, pakt mijn schouders en trekt zich naar hem toe. ‘Over snel gesproken.’ Giechel ik. ‘Je bent mooi.’ Fluistert hij in mijn oor en hij laat zijn lippen over het sleutelbeen glijden. Ik kijk stiekem op mijn horloge, het is vier uur in de morgen. Maar mijn avond is pas net begonnen.
Een uur later lig ik zoenend met Alex in het zand. Het duurde niet lang voor hij me zover had, ook al probeerde ik in mijn dronken bui nog hard to get te spelen. Maar zijn ogen hadden zich in de mijne gebeurd en me zowat gehypnotiseerd. Het was ondenkbaar dat ik ooit nog een knappere, leukere, perfectere jongen zou ontmoeten. Al zou ik honderden jaren leven. Ik druk mijn lippen weer op de zijne en hij drukt me ruw verder achterover. Zijn handen glijden over mijn lichaam. Ik houd hem vast bij aan zijn gespierde armen en probeer te zorgen dat hij me niet plet. Een knal onderbreekt deze bijna perfecte kus. Een lading scheldwoorden komt uit de mond van Chris en hij slaat met een klap de lege fles malibu kapot op het hoofd van een onbekende jongen. Ik probeer overeind te komen, maar Alex drukt me neer en wil me weer kussen. Maar ik duw zijn hoofd weg. ‘Laat me los.’ Zeg ik angstig door het gevecht. ‘Geen denken aan. Er is niks aan de hand liefje.’ Zegt hij, gemaakt vrolijk. Maar zelfs in de dronken bui kan ik zijn woedende trek om zijn mond herkennen. ‘Laat me los.’ Zeg ik nog eens, met een dappere ondertoon. Zelfs in mijn dronken bui kan ik ruiken dat er iets mis gaat. Ik duw hem weer van me af, maar zijn lijf is te groot, zijn spieren te sterk. ‘Kappen.’ Zijn boze woorden maken me bang en als hij te hard in mijn schouders knijpt gil ik. Een klap van zijn vlakke hand raakt mijn gezicht en ik draai mijn hoofd weg. Een traan sluipt eenzaam over mijn wangen.
Reacties:
Ö ....
Ik weet niets te zeggen!
Het is echt geweldig geschreven! Maar ik wordt bang van die Alex gast!
Maar snel verder gaan want ik lieft dit verhaal nu al!
Xxx
OOOOHH
Jezusss ze moet daar snel wegkomen !
Help haar in hemelsnaam !
Waaah razendsnel verder want dit is té goed voor woorden !
I lovee it !
x