FanFic.nl

Our own Humanoid world

62. 6 juli 2010, avond

Jorinde her point of view.
We reden terug naar de flat van Bill en Tom. Iedereen was doodmoe van het werken, het was al half elf. Bill lag tegen Makbule aan te slapen op de achterbank. Ik reed. Makbule zelf had het ook moeilijk met wakker blijven. Ik grinnikte kort toen ik door de achteruit kijk spiegel Bill Makbule stevig zag vast pakken alsof ze een teddybeer was. Ik was zelf ook blij toen we er eindelijk waren. Ik was ook doodmoe. Andreas wachtte op me en nam me dan op. Ik grinnikte en sloeg mijn armen rond zijn nek. Iedereen ging meteen slapen toen we binnen kwamen. Andreas legde me op de matras op de vloer. Ik trok mijn schoenen en jas uit. Ik was zelfs te moe om mijn pyjama nog aan te doen. Ik trok de lakens over me heen. Andreas kwam langs me liggen en trok me dicht tegen hem aan.
“Ik hou van je,”� fluisterde ik zachtjes.
“Ik hou ook van jou liefje,”� gniffelde Andreas. Hij haalde een pluk haar uit mijn gezicht.

Bill his point of view
Voorzichtig legde ik Makbule in mijn bed. Stilletjes deed ik haar schoenen uit en haar sokken ook nog. Ik glimlachte toen ik zag dat Makbule in haar slaap glimlachte. Stilletjes ging ik de badkamer in om mijn make-up af te doen. Tom kwam ook de badkamer in.
“Niet te wild vannacht eh,”� grijnsde hij. Ik zuchtte en gaf hem een por.
“Makbule slaapt.”� Tom rolde met zijn ogen.
“Er bestaat nog iets als wakker maken.”� Ik gaf Tom een mep op zijn achterhoofd.
“Sukkel.”�
“Sukkelin!”�
“Dat woord bestaat niet eens?”�
“Nu wel, want jij bent de vrouwelijke vorm van een sukkel!”�
“Idioot!”�
“Sukkelin!”�
“Dat klinkt zelfs niet eens?”�
“En dan?”�
“Ooh god, waar heb ik het aan verdient om zo een broer te hebben?”�
Tom grinnikte en gaf me nog een por voor hij weg ging. Ik zuchtte en ging terug naar Makbule. Ze lag vredig en lief te slapen. Ik glimlachte en kroop langs haar.
“Hmm?”�
“Ssst, ik ben het maar,”� fluisterde ik terwijl ik haar dicht tegen me aantrok. Makbule nam me vast alsof ik haar teddybeer was en legde haar hoofd op mijn borstkas. Zachtjes ging ik door haar haren. Wat heb ik toch een geluk met haar. Na een tijdje nadenken over alles viel ik toch inslaap.

De volgende morgen was Makbule al op. Ik opende een oog om rond te kijken. Ik kreunde licht en trok de lakens hoger en draaide men nog eens om. Vandaag zouden we het huis gaan schilderen. Ik ben zo lui vandaag. Ik heb er echt geen goesting in. Wat later kwam Makbule op bed gekropen.
“Billie, kom je eten?”� Ik keek op.
“Ik ben nog moe,”� pruilde ik. Makbule gniffelde en gaf me een zoen op mijn neus. Ze kwam langs me liggen en drukte haar neus tegen die van mij.
“Je bent mooi,”� glimlachte Makbule. Ik trok een wenkbrauw uit.
“Ik draag geen make-up, mijn haar ziet niet uit, heb een ochtendadem en zo meteen waarschijnlijk nog eens een ochtend erectie.”� Makbule lachte en drukte een kusje op mijn lippen.
“Niet zo zeuren, daar krijg je rimpels van.”� Ik grinnikte.
“Ik zal dan maar stoppen met zeuren, ik wil nog geen rimpels.”�
“Flink zo, kom je nu eten?”�
“Oké, ik ga wel even iets kleren aan doen,”� grinnikte ik.
“Ik wacht wel even op jou.”�
“Doe maar niet, ochtend erectie.”� Makbule draaide met haar ogen en stond op.
“Tot zo, en niet treuzelen.”�
“Ja mama,”� gniffelde ik terwijl ik de lakens van me af sloeg. Ik nam snel een trainingsbroek en een oud shirt uit de kast en trok die aan. Ik zou me zo wel goed aankleden na mijn douche. Ik nam nog een paar sokken uit de lade en ging dan naar de keuken waar iedereen alles al aan het klaarzetten was. Ik merkte op dat Tom miste.
“Waar zit Tom?”� vroeg ik terwijl ik ging zitten.
“Die ligt nog te maffen,”� zuchtte Tosca.
“Wat heb ik gemist,”� grijnsde ik.
“We hebben niets gedaan, wijsneus.”� Tosca gaf me een klapje op mijn achterhoofd.
“Phu.”� Ik stak een boterham met kaas in mijn mond. Makbule kwam langs me zijn.
“Lief zijn schatje,”� grinnikte ze.
“Maar.”�
“Je weet wat ik zei over zeuren!”�
“Niet zo zeuren, daar krijg je rimpels van.”� Imiteerde ik haar stem. Tosca lag plat van het lachen.
“Hoe je haar na deed! Geweldig! Je moet komiek worden!”� Tosca veegde een paar lachtranen weg. Jorinde schudde haar hoofd.
“Je humor is toch wat van de flauwe kant Billa,”� grinnikte ze gemeen. Ik stak mijn tong uit.

Een uurtje later zaten we met z’n allen in de auto naar ons nieuwe huisje.
“Ik heb er echt zin in!”� zei Jorinde hyper. Ze had het raam helemaal opengezet en hing er bijna half uit met haar hoofd.
“Doe normaal lieverd, zo meteen is je hoofd er nog af!”� zei Andreas bezorgd. Jorinde haalde haar hoofd weer binnen en besprong Andreas bijna.
“Maak je maar geen zorgen, ik red me wel,”� gniffelde ze. Makbule gaf me een tik op mijn arm van kijk-hen-nou-eens-lief-bezig-zijn. Ik gniffelde en keek even in mijn achteruit kijk spiegel hoe Jorinde Andreas zat te zoenen. Bij het rode licht boog ik me naar Makbule toe en gaf haar een zoen.
“Zo meteen krijg je nog meer,”� zei ik met een knipoog. Makbule wiebelde met haar wenkbrauwen en deed een tijger na. Ik grinnikte en reed toen verder. Tom reed in de auto voor ons, samen met Tosca. Volgens mij zijn die twee toch ook wel snode plannetjes voor vannacht aan het bedenken. Hoewel ik niet echt wil weten welke plannetjes. Ieuw. Nu heb ik gore beelden. Gatver. Ik wil mijn broer niet voorstellen in een latex pakje en een zweepje. En dan nog eens fluffy handboeien. Ieuw.
“Waar denk je aan?”� vroeg Makbule.
“Ik kreeg foute gedachtes van Tom,”� zuchtte ik. Makbule lachte.
“Ik wil echt niet weten wat je dacht!”�
“Ik wil het liefst ook zo snel mogelijk vergeten.”�
Makbule grijnsde en drukte een zoen op mijn slaap.
“Ik hou van jou Kaulitz,”� fluisterde ze.
“Ik hou ook van jou lieverd, heel veel zelfs.”�

Reacties: