FanFic.nl

Pokemon, Unova conquer quest!

Hoofdstuk 8: Pokemon hunt! The mysterious Pokémon!!

De zon scheen vollop, het was weer een mooie dag en Thomas, Max en Nynke kwamen aan bij een klein dorp, overal stonden kleine huizen van steen, tegen elkaar aan gedrukt, kleine dunne straten waar nog geen drie mensen naast elkaar kunnen lopen, een heleboel kleine winkeltjes en vooral veel gezellige mensen. Ineens tikt er iets of iemand op Nynke's schouder, Nynke keek verbaasd achter zich en zag dat Marla voor haar stond. ''Marla!'' riep Nynke blij, ze gaf haar een knuffel, dolgelukkig dat ze haar vriendin weer zag, ook de twee jongens waren blij met het gekke gezelschap van Marla. ''Hoe gaat het nu met jullie?'' vroeg Marla benieuwd.
''Goed! Veel is er gebeurd, Marla. Mijn Snivy is nu een Servine, en ik heb gisteren een Blitzle gevangen.'' vertelde Nynke snel.
''Gaaf!'' riep Marla hard.
''Dat is niet alles! Ik heb een Purrloin gevangen in de Dreamyard, ze heeft alleen nog veel training nodig.'' vertelde Max.
''Inderdaad,'' zei Thomas met een lach; ''Wat heb jij allemaal uitgespookt, jongedame?''
''Veel! Fallah heeft Hyper Voice helemaal onder de knie, ik heb zelfs een nieuwe Pokémon gevangen in de dreamyard! Een Munna!'' vertelde Marla, de vier vrienden liepen verder naar het kleine dorp, en begonnen rond te kijken. Het was een lief dorp, overal waren de mensen super beleefd en aardig, ook hingen overaal grote posters, met allemaal het zelfde bericht. ''Moet je zien! Er staat op de posters, dat er een monster komt als iedereen slaapt! Het steelt eten en is weg als het ochtend word, vet spannend!'' riep Max opgewonden. ''Ook wel, vet eng..'' zei Nynke, Marla was het met haar eens. De kinderen besloten om wat rond te vragen, over het monster. ''Ja, het is een monster. Ik werd wakker, midden in de nacht. Ik hoorde iets op het dak, ik keek naar buiten en zag iets op het dak staan, het was echt eng. Het had twee armen en benen, maar een mens was het niet!'' vertelde een oude vrouw aan Marla. ''Ja, het monster heb ik vaak gezien, maar niet lang, het is super snel! In de ochtend, zien we overal bessen liggen op de grond!'' vertelde een man even later aan Max. Even later verzamelden ze alle informatie, en er leek echt een monster te zijn in de stad, na hevig overleg besloten de kinderen te logeren in een tent, en te wachten op het monster.


Het werd nacht, de kinderen hadden één tent opgezet op een bijzondere plaats, namelijk ergens in een hoekje van een drukke winkelstraat. ''Overal bessen hier, we gaan zeker het monster zien!'' riep Thomas druk.
''Oh.. leuk.'' zei Marla sarcastisch, de kinderen hadden Tepig, Oshawott, Servine en Fallah uit hun Pokéball gehaald, om samen met hun te wachten op het monster. Na uren praten en lachen hoorden de kinderen een verdacht geluid, om ongeveer één uur s'nachts, het leken op kleine voetstappen, alle kinderen waren bang. ''Niet bang zijn, wij hebben elkaar en Pokémon!'' fluisterde Thomas zacht, rustig en kalm keek Thomas uit de tent, aan de overkant van de straat zag hij een schaduw, iets was druk bezig om veel bessen te verzamelen, het was ongeveer net zo groot als Thomas zelf, een klein stuk groter eigenlijk. De drie andere kinderen liepen ook uit de tent, Thomas riep; ''Eey, jij daar! Laat jezelf zien!'' Het monster schrok ervan, en keek achter zich, het rende snel weg en Thomas liep het achterna, gevolgd door de bange Max, Nynke en Marla. Al rennend gooide Thomas een Pokéball in de lucht, en riep; ''Pidove, volg die schaduw!''
''Prr, prr!'' riep Pidove kwaad, ze vloog Thomas voorbij. Het monster was erg snel en werd niet moe, anders dan de kinderen, die wel neer konden vallen. Thomas stopte, met een betreurd gezicht. ''We kunnen niets meer doen, gewoon wachten op Pidove hier, in het donker..'' zei Thomas bang.
''Geen zorgen, licht hebben we! Nu, Blitzle!'' riep Nynke, het nieuwste aanwist voor het team, Blitzle, kwam uit zijn Pokéball en lichtte de plek op met zijn elektrische manen. ''Purrloin, ik kies jouw!'' riep Max, Purrloin kwam uit haar Pokéball en begon meteen te slapen in het gras. ''Niet nu, Purrloin! Katten zijn erg snel, misschien wel snel genoeg om het monster bij te houden.'' vertelde Max snel, Marla begon druk te springen, alsof ze iets wou zeggen. ''Iedere Pokémon uit de Pokéball? Munna is eenzaam! Kom er ook maar uit, Munna!'' riep Marla, de kleine vliegende roze Pokémon kwam uit haar Pokéball en knuffelde Marla alsof ze erg gehecht waren. Ineens kwam Pidove terug, ze begon rondjes te vliegen en wou dat de kinderen haar volgde, dat deden de kinderen en ze kwamen aan bij een donker bos, net buiten het dorp.


''Het is zo donker hier.. ik kan niets zien! Zelfs met Blitzle niet!'' riep Nynke bang, Marla deed weer een druk dansje, en riep; ''Munna, Flash!'' Munna begon te gillen, en er kwam een enorm vel licht van haar vandaan, het hele bos was nu verlicht. Ze volgden Pidove naar de plek waar Pidove ook heen vloog, en zagen daar een aantal kleine rat Pokémon, met één grotere, ze leken allemaal bang en hongerig, Nynke en Thomas pakten hun Pokédex.

''Patrat, de Normale Pokémon. Patrat is vanaf zijn geboorte een leider, en kan dingen super goed in de gaten houden met zijn staart.'' vertelde Thomas' apparaat.

''Watchog, de Normale Pokémon. Watchog is veel gebruikt door wegwerkers, ze houden van beweging en zijn bijzonder lenig.'' vertelde Nynke's apparaat daarna.


''Ik snap het, al deze Patrat hebben honger, en deze Watchog is hun leider. Watchog komt naar het dorp om eten te halen, om zichzelf en zijn vrienden in leven te houden, of niet?'' vroeg Nynke, de Watchog knikte. Max had medelijden met de Watchog, en gaf het wat eten, en een deken tegen de kou. Alle Pokémon haalden wat eten uit de bomen, en gaven dat aan de Watchog. ''Luister, stelen is fout! Ik begrijp waarom je het deed, maar voortaan gewoon uit de bomen halen, oké?'' vroeg Thomas, opnieuw knikte de Watchog. De kinderen liepen weg, ze hadden een nieuw mystery opgelost, en daar waren ze blij mee. Nu konden ze verder reizen, samen met Marla en haar nieuwe, lieve, schattige Munna.

Reacties: