FanFic.nl

Shadow (Finished)

Part 5

Na het eten bleef de spaning hangen en keken we allen gezamenlijk tv, maar niemand wist echt waar het pogramma om ging. Omstreeks 10 u gingen Mira en ik slapen, het was mijn laatste nacht dat ik bleef slapen en dat wou ik absoluut niet zo laten eindigen, dus pakte ik in het donker de lievelingsfilm van Mira en stak hem in de DVD recorder, ze had er ééntje gekregen voor haar plechtige comunie en was dus ongeveer 3 jaar oud, maar hij werkte nog perfect en een paar minuten later, zaten Mira en ik chips te eten en gespannen te luisteren wat er allemaal gezegd werd. Het was een geslaagde avond geweest, todat de oudere broer van Mira binnenkwam en het meest ongeloofwaardigste vertelde, hij vertelde het 2 keer en toen rende Mira huilend weg, ik wou achter haar aan lopen, maar Michel de oudere broer van Mira, hield mij tegen en vertelde dat Mira even alleen moest zijn en toen begon ook ik te huilen, ik pakte michael stevig vast en hij probeerde me te troosten,maar zijn stem klonk niet geloofwaardig waardoor ik nog harder begon te huilen. Ik voelde dat ook hij zachtjes begon te snikken en besefte dat ik hem maar beter kon troosten. Na een halfuur ging Michael naar zijn eigen kamer en gaf hij zijn numer en zei als er iets met Mira gebeurt moest zijn, dat ik naar hem moest bellen en niet naar zijn ouders en knipoogde naar mij als teken dat ik aan mijn zoektocht mocht beginnen. Michael bleef thuis voor het geval zijn ouders naar de kamer van Mira moesten gaan. Ik pakte mijn jas en schoenen en zonder dat iemand het door had, klom ik door het raam van Mira’s kamer naar buiten met maar 1 doel voor ogen: Mira vinden. Ik wist al bijna zeker dat ze is weg gereden met Beatle en dus ging ik eerste naar de stal en zadelde Shadow zo vlug ik kon. Zoals ik al dacht was Beatle weg en lag er een briefje in zijn stal ik las het hardop voor: “Als jullie Beatle van mij willen afpakken om te verkopen, dan moeten jullie ons eerst vinden!!!”� Ik wist al bijna zeker waar ze was maar toch vertrouwde ik op Shadow, die de geheel andere kant opging dan dat ik in gedachte had, maar ik vertrouwde op haar en na een halfuur te galoperen hoorde ik het trouwe gehinik van Beatle en op de boomstam zat er een meisje kapot te gaan van verdriet….
Toen ze mij zag pakte ze me snikkend vast en zei “Het kan niet! Mijn vader is geen gokverslaafde! Alic, het kan niet! Beatle is van mij ze mogen hem niet verkopen om de schulden af te betalen! Het mag niet!”� Ik kalmeerde haar een beetje en zo zaten we uren op de afgezaagde boomstam todat we ineens een sirene hoorde en een groot licht in onze ogen begon te schijnen. Denise kwam aangelopen, maar Mira zei als ze nog één stap verzette, ze terug vertrok en dit keer voorgoed! Ik schrok van Mira, waar was dat meisje dat zielsveel van haar ouders hield, geen stap verkeert zette en zeker zo geen reacties gaf op haar ouders? Zo had ik haar nog nooit meegemaakt, maar aan de andere kant begreep ik haar ook wel, haar dierbaarste bezit wordt van haar afgepakt… Iedereen bleef staan waar hij / zij stond en er hangde een soort van nare spanning. “We gaan naar huis en we praten erover, als je niet meewilt, slaap je maar buiten vannacht!”� Zei Denise streng. “Oké dan, ga almaar vast.”� Zei Mira na een lange stilte. Denise en Rob,de vader van Mira, stapte de politieauto in en gingen huiswaarts. Mira en ik stegen op en gingen al dravend naar huis, het was de stilste tocht dat we ooit deden, maar toen we thuiskwamen, was het een discussie tot en met, het rare van alles vond ik dat beide partijen elkaar lieten uitpraten. Het duurde 3 uur todat er eindelijk een oplossing kwam en die oplossing kwam van mij! Ik stelde namelijk voor om mee te doen aan de wedstrijd en als ik zou winnen ging al het geld, een slordige $2000, naar hun. Dat was namelijk net genoeg om alle schulden af te betalen en zo moest Beatle niet verkocht worden, maar als ik verloor moest Beatle alsnog verkocht worden. Rob zou me persoonlijk trainen zodat we er helemaal klaar voor waren. De wedstrijd bestond uit 2 disciplines: Een paardenren en een jumping. Maar toen, om 2 uur ’s nachts, gingen we eindelijk slapen. Rond 11 uur stonden we op en om 1uur hadden we al gedaan met eten en stond Mira aan de buitenkant van de buitenbak en zat ik op Shadow in te stappen. Na 5 minuten kwam Rob en commandeerde draf, ik zette Shadow in draf en begon voltes te rijden terwijl rob een kleine oxer neerzette. Ik sprong aan in galop en ging recht op de hindernis af. Shadow sprong erover alsof het niets was. Rob verschoot en brak de oxer af en bouwde een muur van 4 balken terwijl ik opnieuw recht op de hindernis afging Shadow sprong met nog een grote ruimte tussen. “Ongeloofelijk!”� zei Rob tegen zijn dochter en hij plaatse er nog een balk bij. “Dit is de hoogste sprong van de wedstrijd, goed concentreren en zorg ervoor dat Shadow niet te hard gaat!”� zei rob, maar ik was al over de hindernis gesprongen. “Goed gedaan, doe deze sprong maar een paar keer ik ga staanders halen en ik ga een parcours maken!”� zei rob en hij ging naar het schuurtje. Vijf keer deed ik de sprong opnieuw en daarna ging ik uit de buitenbak, zodat Rob het parcours kon bouwen. Tien minuten later had hij mij uitgelegd hoe ik moest springen en hij zette zich naast Mira met een chronometer in zijn hand. “Onthoud, niet te snel willen gaan, anders is de kans groter op strafpunten!”� zei hij nog. Ik hoorde het fluitje en ik galopeerde eerst een rondje en toen ging ik voorbij start, ik zag nog hoe Rob de chronometer in drukte en concentreerde me volop op de eerste hindernis, het was een dubbele oxer Shadow had er geen enkele moeite mee en deed de 2 hindernissen perfect. Op weg naar de derde hindernis, dacht ik in mijn eigen en toen die in zicht was, sprong ik erover en voordat ik het besefte had ik alle 10 hindernissen gedaan en galopeerde ik door de kegels van Finish, zo snel ging alles. Ik stapte een paar rondjes en zag dat ik geen enkele balk geraakt had en aan Rob te zien was de tijd super, want hij zat mij met zijn open mond toe te kijken, Todat hij opeens zei “2 Minuten Alic, dat is gewoonweg super als je zo verder doet dan win je de jumping met gemak”� zei hij trots. Ik hoopte het maar, want er hing veel van af. Ik stapte de buitenbak buiten en Rob begon het parcours af te breken terwijl Mira naar de stal ging om Beatle te halen. We gingen namelijk naar het open veld om te zien hoe hard Shadow kon rennen. Toen Mira op Beatle op steeg gingen we rustig naar het open veld in het bos. Tijdens de tocht zei Mira: “Bedankt dat je dit allemaal voor ons wilt doen Alic, je bent echt een super lieve bff!”� de woorden kan ik nog steeds goed herinneren want Mira noemt je niet zomaar een bff en toen ik dat hoorde was ik echt super blij. Ze had het al een paar keer gezegt, maar deze keer voelde het toch anders… “Ik doe mijn uiterste best, want voor jou doe ik toch alles?”� zei ik snel terug. “Zou Max komen kijken?”� vroeg ze daarna. “Hij heeft dat toch gezegt?”� antwoorde ik terug. “Ja, ik hoop het maar, hij moet je echt zien springen, ik wil zijn gezicht wel eens zien”� voegde ze er grinikend aan toe. Ik lachte ook en toen zagen we het grote veld voor ons. Rob legde uit waar de start - en stoplijn was. Rob zette zich klaar en riep dat ik mocht. Ik gaf Shadow direct de benen zodat ze al direct overging in rengalop. Ik verlichte haar rug door de springzit aan te nemen en voelde hoe mijn paard bewoog. Het was een fantastisch gevoel. Hoe hard we gingen weet ik niet meer, maar het was echt wel hard en toen we bij de boom, de stoplijn, gingen we rustig over tot stap en gingen we naar Rob die het niet kon geloven wat er op zijn chornometer stond. Mira liet haar Chronometer zien en daar stond het dan: “Eén minuut en 10 seconden”� over 1 km. “Dit kan niet”� riep Rob uit. “Steig af en doe het zadel er even af”� en toen ik dat deed was Shadow niet eens bezweet. Rob geloofde zijn ogen niet en ging even in het gras zitten. “Ik zei het toch papa, dat ze het kon.”� Riep Mira trots. “Ja, maar dit heb ik nog nooit meegemaakt”� die paar woorden kwamen met moeite uit Rob zijn mond. “Dat paard is magisch, ik heb geen enkele volbloed dit zien doen”� zei hij trots. “Ze kan alles wat met rennen te maken heeft uitstekend, behalve dressuur, daar heeft ze geen gedult voor”� zei ik, ik had me inmiddels al bij het gesprek gemoeid. Shadow snufelde aan mijn jas en had inmiddels de wortel al geroken, ik gaf haar de wortel als beloning en gaf haar een kus in de onbezwete hals. “Zadel haar terug op en ga stapvoets naar de overkant, ik wil zien hoeveel keer ze dit kan, maar je moet wel oppassen en direct stoppen als ze niet meer kan”� zei Rob nog steeds een beetje verbaast en dat deed ik ook, ik zette me klaar aan de startlijn en toen Rob “Start”� riep, ging Shadow er als een speer vandoor, precies ofdat ze mijn gedachte kon lezen, maakte ze rechtsomkeer toen we de finish voorbijginen. Vijf keer deden we dit op volle snelheid en toen hield ik haar in, ze was nog helemaal niet moe, maar ik wist genoeg, Shadow gaat de wedstrijd winnen

Reacties: