FanFic.nl

Doe het niet

Nederlandse versie

Nog een paar dagen tot haar bruiloft. Alles was al geregeld. Stefan had haar gevraagd om met hem te trouwen, net nadat ze Shinichi en Misao verslagen hadden. Damon was nog steeds mens, en hij leerde ermee om te gaan. Alle tijd die ze met Damon doorbracht, maakte dat ze steeds meer verliefd op hem werd, maar ze wilde het niet aan iedereen toegeven. Ze hield ook nog steeds van Stefan, en toen hij haar gevraagd had om met hem te trouwen, had ze ja gezegd. Ze had het Damon met pijn in haar hart moeten vertellen, maar Damon leek er goed mee om te gaan. Hij zou zelfs Stefan’s getuige worden.
De laatste paar dagen voor de bruiloft waren hectisch. Ze gingen trouwen in de kerk, wat Elena nogal ironisch vond, omdat Stefan een vampier was. Na de ceremonie was er een klein feestje bij het huis van Stefan en Damon. Ze hadden allen familie en goede vrienden uitgenodigd. En de families waarvan de voorouders Fells Church gesticht hadden. Dat wilde Stefan graag, omdat de Salvatores eigenlijk ook een van die families waren.
Voordat Elena het wist, was het de avond voor de bruiloft. Bonnie en Meredith zouden naar haar huis komen voor een klein feestje, maar Elena was niet in de stemming voor een feestje. Ze kon het zich niet voorstellen dat zij Stefan’s vrouw zou worden, of hij haar man, en ze was erg moe. Maar ze wilde Bonnie niet teleurstellen, die het hele feestje gepland had. Om 8 uur ging de bel. Elena rende naar de deur en deed open. “Bonnie, Meredith, kom binnen, leuk om jullie te zien.”� Ze liet hen binnen en omhelsde ze allebei. Ze gingen naar de woonkamer, waar ze op de bank gingen zitten. “ En Bonnie, wat heb je gepland voor vanavond?”� vroeg ze nieuwsgierig. “Nou, ik dacht dat we het beter niet te laat konden maken, dus ik dacht een beetje dansen ofzo, en dat was het.”�
Elena en Meredith waren het ermee eens, en de muziek begon. Na een aantal liedjes, hadden ze genoeg van het dansen, en ze praatten nog even wat na, maar toen was het tijd voor Bonnie en Meredith om te gaan. Elena ruimde nog wat dingen op, en was dankbaar dat ze eindelijk naar bed kon. Toen ze eindelijk sliep, droomde ze helemaal niets, en toen ze wakker werd, was ze ook helemaal uitgerust. Ze ging naar beneden. Toen ze op de laatste trede van de trap stond, ging de bel. Elena vroeg zich af wie het kon zijn, en ze opende de deur. Aan de andere kant vond ze een gestresste Bonnie en Tante Judith. “Elena, we zijn naar de kleermaker geweest, en hij zei dat hij je jurk helemaal niet had, en dat hij ook niet wist dat hij er een moest maken. “ zei Bonnie. Elena schrok, maar herstelde zich snel. “oké, eerst, kom binnen, ga zitten, drink wat thee en relax, en vertel dan nog een keer wat er gebeurd is.”� Ze luisterden en gingen zitten, maar voordat Bonnie iets kon vertellen, ging de bel alweer.
Elena deed de deur weer open, maar er was helemaal niemand. Er was alleen een groot pak. “Zouden jullie me even kunnen helpen? Ik kan dit pak niet in mijn eentje naar binnen krijgen.”� Samen droegen ze het pak naar binnen. Elena vroeg zich af wie dit had kunnen brengen. Toen ze het pak opende, viel er een brief uit. Er stond:
Lieve Elena,
Je hebt al heel lang niets meer van me gehoord, maar ik hoorde van een zekere jongeman dat je ging trouwen. Hierbij zend ik je mijn cadeau, en je moet de getuige maar bedanken voor het afleveren. Gefeliciteerd met je bruiloft, en veel geluk in de toekomst. Ik hoop dat ik je binnenkort nog een keer zal zien, maar dan als Mevrouw Salvatore.
Veel Liefs,
Vrouwe Ulma.
Elena was erg verrast. Ze had net een cadeau gekregen van Vrouwe Ulma, en Damon was naar de Duistere Dimensie geweest om het hier te krijgen. Nu kon ze wel raden wat het was. Ze opende de doos verder, en het eerste wat ze vond was een hele mooie, maar simpele rode jurk met hier en daar een robijn. Ook zat er een tiara met robijnen in het cadeau. Bonnie en Tante Judith keken ook erg verbaasd. Bonnie vroeg meteen: “is dat een jurk van Vrouwe Ulma?”� “Ja Bonnie, en raad eens wie ervoor gezorgd heeft dat het hier kwam, en van wie het nog meer is?”� “nou, ik ken maar een iemand die Vrouwe Ulma ook kent, en dat is Damon. Oh, wat lief van hem!”� zei Bonnie verrast. Elena voelde bijna haar hart breken toen ze hoorde dat Bonnie het LIEF vond van Damon. “Zou ik de brief mogen lezen?”� vroeg Bonnie voorzichtig. “Ja natuurlijk”� antwoordde Elena, en ze gaf de brief aan Bonnie.
“Nou”� zei Tante Judith, “dat is wel een flink cadeau om van iemand te krijgen.”� “Ja ik weet het”� zei Elena. “maar ik denk dat ik deze jurk als mijn trouwjurk moet gaan dragen, omdat het origineel nergens te vinden is.”�
Een paar uur later zat de kerk helemaal vol, en Elena, die de rode jurk van Vrouwe Ulma aan had, wachtte met Robert achter de deuren die de kerk in leidden. De bruidsmars begon, en de deuren gingen open.
Elena keek naar het altaar, recht in de ogen van degene van wie ze hield. Het enige was dat hij zwarte ogen had, en geen groene. Ze liep naar het altaar, terwijl ze nog steeds in de zwarte ogen keek. Maar haar hand raakte een andere hand, die niet van de persoon met de zwarte ogen was.
De hele ceremonie lang, het enige waar ze aan kon denken was Damon, en ze werd pas wakker uit haar gedachten toen ze Stefan hoorde zeggen: “Ja ik wil.”� Nu was het haar beurt. Ze keek even snel naar Damon, en ze wist ineens dat ze hem niet kon laten gaan. Maar ze moest, anders zou ze Stefans hart breken. Toen ze haar woorden moest zeggen, zei ze: “jjjjj…. Nee, sorry Stefan, ik kan het niet”� ze hoorde de hele kerk achter haar hun adem inhouden toen ze dat zei. Dit wilde ze niet. Ze barstte in huilen uit, en rende de kerk uit, Stefan achterlatend op het altaar.
Ze rende naar het kerkhof, waar ze op het graf van haar ouders ging zitten. “Mam, pap, ik kan het niet, ik weet niet wat er met me aan de hand is, maar ik kan gewoon niet met Stefan trouwen.”� Zei ze. Ze hoorde iemand lopen achter haar, en ze wilde niet opkijken, maar ze deed het toch. Ze zag Damon naar haar toe komen. “Damon, ik kan nu gewoon niet tegen je praten.”� Zei ze. “Oké, praat dan maar niet”� zei Damon op een hele geruststellende toon. Hij ging naast haar zitten, en sloeg zijn armen om haar heen. Opeens voelde Elena zich veilig. “Ik kon gewoon niet met Stefan trouwen, wetend dat ik jou zou achterlaten. Ik hou nog steeds van je, en ik kan je pijn gewoon zien. En. En en.”� “rustig maar Elena, rustig. Je kon niet met Stefan trouwen vanwege mij?”� vroeg hij verbaasd. “Ja, en nadat ik de jurk en de brief van Vrouwe Ulma gekregen had, voelde ik me alsof ik iets verkeerd deed. En toen ik naar het altaar liep, keek ik in de ogen van degene van wie ik hou, en het waren jouw ogen Damon.”� Damon was verrast, maar hij hield haar vast totdat ze een beetje gekalmeerd was. “Elena, ik denk niet dat het een goed idee is om hier te blijven zitten, je wordt veel te koud. Kom ik breng je wel naar huis.”� “Nee Damon, niet naar huis. Wat zullen Tante Judith en Robert wel niet denken.”� “oké dan breng ik je wel naar het huis van Meredith. Zij zal je wel begrijpen.”� Elena ging akkoord, en Damon hielp haar om overeind te komen. Ze viel bijna, maar Damon ving haar op. Elena keek op en keek in de ogen van haar echte liefde. Ze zag de liefde terug in zijn ogen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.