FanFic.nl

Rockstar - 3shot.

one.

Toen ik nog klein was, hooguit een jaar of tien, was ik al bezig met het schrijven van songteksten. Sinds m’n vijfde speel ik al gitaar en mijn eigen liedjes waren daardoor zo geschreven. Zangles heb ik nooit gehad, mijn moeder leerde me hoe ik mijn stem moest gebruiken. Op m’n veertiende deed ik mee aan een talentenshow, en op m’n achttiende was ‘Nickelback’ bekend in Alberta, de Canadese provincie waar Hanna, mijn thuishaven, ligt.
Nu zijn we tien jaar later. ‘Nickelback’ is uitgegroeid tot een begrip, en elke rocker kent ons. We zijn beroemd in Amerika en omstreken en hebben minimaal drie keer per week een show.
Ik zit met de rest van de band in de tourbus. We zijn onderweg naar Dallas, om een groep pubers, misschien jongvolwassen te plezieren. Het voelt goed om te doen. Mensen vinden ons geweldig en wij vinden mensen geweldig.
Ik ben onwijs blij dat mijn kinderdroom is uitgekomen. Ik maak mensen blij met mijn muziek, en dat wilde ik altijd al doen. Blije mensen maken mij blij.
De jongens zitten te grappen, over dat ik zeer waarschijnlijk een meisje met teveel make-up, te hoge hakken en een te kort rokje mee zal nemen de tourbus in. Ik grinnik, ze hebben gelijk. Na mijn eerste vriendinnetje heb ik besloten alleen mijn gitaar lief te hebben. Vrouwen bemin ik wel eens, en als diezelfde vrouwen dan weer weggaan, zijn zij superblij, en lig ik onder mijn deken te janken.
Het is eenzaam en alleen aan de top, maar gelukkig heb ik mijn band. Hun steunen me, en laten me janken, als ik daar behoefte aan heb.
Ik sluit mijn ogen en laat mijn hoofd even tussen mijn handen rusten. Al dat reizen maakt me gek, ook al vind ik het geweldig om op de weg te zitten. Ik hoor dat de jongens een lijntje coke wegsnuiven. Ik kijk op, en krijg van Mike, mijn broer, een afgeknipt McDonald’s rietje in mijn handen gedrukt. Het lijntje ligt al klaar, en mijn neus? Mijn neus was born ready.
Nadat we hebben gesnoven, gaan de jongens gamen. Ikzelf sluit me op in de badkamer, en ga douchen. Over een klein halfuurtje zullen we in Dallas zijn, en over iets van twee uur begint de show. We zijn onderweg files tegengekomen, anders waren we nu al in Dallas geweest.
Ik zet de douche aan, en laat het water even warm worden. Dan ga ik eronder staan en laat de warme stralen op me neerkomen. Het voelt geweldig aan en meteen heb ik het niet meer koud. De zenuwen, die niet zo heel erg aanwezig waren, verlaten me nu helemaal. Ik was m’n haar en m’n lichaam, blijf dan nog heel even staan, en draai dan de douche uit. Ik droog mezelf af en doe alvast mijn concertkleding aan.

Twee uur later voel ik de coke nog steeds door mijn aderen racen. De jongens voelen het ook nog, want we staan te springen, te dansen en te spelen alsof ons leven ervan hangt. We genieten van het leven en het leven van ons.
Op de eerste rij staat een groep meiden, die allemaal hun shirt uithebben. Op hun naakte borsten staat mijn naam geschreven. Ik keur de meiden, en maak mijn keuze. Vannacht zal ik mezelf weer in slaap huilen.

Het laatste nummer is ‘Rockstar’. Dat is altijd al ons laatste nummer geweest en ook degene waarmee we doorbraken. Genietend gooi ik de klanken uit m’n strot. Ik grijns van oor tot oor.

Wie wilt er nou niet een rockster zijn?

Reacties: