Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Save your kisses for me..!x [TC] » Part 32
Save your kisses for me..!x [TC]
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
29 jan 2009 - 22:22
Aantal woorden:
449
Aantal reacties:
0
Aantal keer gelezen:
269
Part 32
**--**Deel 32**--**
Tom POV
Als ik klaar ben met eten zet ik mijn bord en zo bij de rest van de vaat en zet me voor de tv. Iets interessant is er niet bepaald op. Dan trilt mijn gsm.
Heey lieverd, hoe is het bij je oma? <3 Bill.
Heey liefie, we gaan niet naar oma ze heeft afgezegd, is het goed dat ik vandaag naar je toe kom? <3Tom
Ik duw op verzenden en ga naar boven, neem de foto, want ja, die ga ik Bill laten zien. Dan ga ik naar beneden en zet me in de zetel wachtend op antwoord. Dan trilt mijn gsm weer van opwinding spring ik recht en gil. ‘wat is er?’, en pap komt de woonkamer binnen. ‘niets hoor.’, lach ik neem mijn gsm.
Ja hoor is goed, kom je nu dan? <3Bill.
Ik stuur terug dat ik meteen vertrek en doe dat dan ook. Ik trek mijn schoenen aan en wil de deur uitgaan als pap vraagt wat ik ga doen. ‘ik ga naar Bill, heb ik toch al gezegd?’, pap knikt;’is goed, zie je straks wel.’, ik knik en ga de deur uit en stap richting Bill.
Jög POV
Ik zucht, waarom? Waarom loopt het allemaal precies zo verkeerd? Tom, ach ja, hij is homo én verliefd. Mijn relatie die in het honderd is gelopen, en dan nog die foto dat ik pas vond, van Tom en..zijn broer. Waarom ik het Tom nooit heb verteld weet ik niet, ergens denk ik dat hij me zou gaan haten. Vooral omdat ík hem heb weggehaald bij Simone. Ik wou zelf een deel van mijn nakomelingen. Waarom ben ik zo egoïstisch geweest en heb ik ze uit elkaar gehaald, ik besef nu, meer dan ooit dat een tweeling bij elkaar moet zijn, ze hebben elkaars steun en liefde nodig!
Bill POV
Geduldig wacht ik tot Tom er is. Ik staar naar de foto van mij en mijn tien minuten oudere broer, waarom heb ik hem nooit gekend? Of kan ik me hem niet herinneren alleszins want op die foto waren we toch al zeker zes jaar. ‘Bill, Tom is hier!’, hoor ik mam beneden aan de trap roepen. ‘stuur maar naar boven!’, niet veel later strompelt Tom mijn kamer binnen, hij heeft een papiertje in zijn hand, nou ja, een foto. Hij zet zich naast me op bed en kijkt me lachend aan, maar zijn blik veranderd snel en nu zie ik de serieuze Tom. ‘wat scheelt er?’, vraag ik, bang om wat er komen komt. ‘ik, ik heb een foto gevonden op pap zijn kamer, en ik weet niet wie het zijn.’, zegt hij en zucht. Ik knik;’ heb je de foto bij?’, Tom knikt en laat de foto zien, die verdomde foto.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.