FanFic.nl

Two Out Of Three Ain't Bad. [SA]

Two Out Of Three Ain't Bad.

Met een achteloos gebaar wis ik weer een keer al het zweet van mijn voorhoofd. Het is warm, verschrikkelijk warm. En dan vooral als je in een kleine, gammele, zwarte ‘Seat’ zit, met ramen die met veel inspanning eindelijk eens opengaan.
De radio staat aan, op één of andere rockzender. Ik tik wat mee met mijn vingers op het stuur. De file lijkt eindeloos lang, maar stilletjes geniet ik er toch van. Dit is het enige moment van de dag voor mezelf.
Het is het begin van de zomer, en heel Amerika is overvallen door een zinderende hittegolf, die meedogenloos is. Ze neemt bezit van elk gaatje en hoekje, zodat de mensen wel moeten weten dat de zon nog lang niet uitgedoofd is. De hittegolf duurt al twee, warme weken lang. De laatste keer dat het zo warm was, was in de zomer van ’85. Een zomer die nog steeds in mijn gedachten staat gekerfd.
We mogen weer een klein stukje rijden. Ik ben onderweg naar huis. Ik heb mijn eigen gitaarshop, ‘Broken Strings’, in de betrouwbare van Rosie achtergelaten. Rosie is een vrouw van begin veertig, met piercings in haar gezicht en oren en een lichaam vol met onwijs mooie tatoeages. Ze is een keer mijn winkel ingelopen en toen ze vier uur later wegging, was ik overdonderd door haar liefde voor gitaren en had Rosie een baan. Haar zestienjarige zoon zit ook geregeld in de winkel en geeft dan kleine kinderen gitaarles.
Op momenten als deze vind ik het vervelend om aan het strand te wonen. Kilometers auto’s zijn onderweg naar het strand, voor afkoeling en vermaak.
Bekende gitaarklinken dringen mijn oren binnen, dit nummer heb ik zovaak gedraaid. ‘Meatloaf’ met ‘Two Out Of Three Ain’t Bad’. Ik voel de tranen in mijn ogen weer opwellen en binnen een halve minuut vinden ze hun weg naar beneden. Ik huil, besef ik.



Hand in hand staan Ilona en ik in de rij om de concertzaal binnen te komen. Meatloaf speelt vanavond, en de zaal is uitverkocht.
Het is warm voor eind september, een graad of 23. De zomer duurt langer dan verwacht en het land is er blij mee.
De rij schiet snel op, de bewakers zijn snel met het stempelen van de kaartjes. Het is gezellig in de rij, we zijn in gesprek met de mensen voor en achter ons. Naast onze rij staan er nog een stuk of vijf, zes. Er staan ook nog wat mensen omheen. Sommige proberen wanhopig valse kaarten te verkopen, maar als ze doorhebben dat het niet lukt, druipen ze af.
Nadat we ongeveer anderhalf uur in de rij hebben gestaan, zijn we eindelijk binnen. We halen een lauw blikje cola uit een frisdrank automaat en ik zie dat Ilona de sfeer van de zaal in zich opneemt. Dat doet ze altijd, want volgens haar moet de sfeer bij een Meatloaf concert goed zijn. Anders is het een slecht concert.
Meatloaf is altijd al onze gedeelde liefde geweest, de drijfveer van onze relatie. Twee jaar geleden hebben we elkaar ontmoet in de rij, weer voor een concert van Meatloaf en we hebben elkaar dat concert niet uit het oog verloren. Tijdens ‘Two Out Of Three Ain’t Bad’ kusten wij elkaar voor het eerst.
In die twee jaar hebben we geen enkel concert gemist.



De auto voor me toetert, en zie ik dat ik gevaarlijk dicht op zijn bumper sta. Mijn gedachten zijn gelijk weer op de weg en ik besluit om mijn auto aan de kant van de weg zetten, zodat dit soort dingen niet nogmaals gebeuren. Ik manoeuvreer tussen de auto’s door en zet mijn auto op de parkeerplaats bij een tankstation. Meatloaf speelt nog steeds en ik veeg de tranen van mijn wangen.
Ik stap uit de auto en ren richting de shop. Ik haal een flesje water, wat kauwgum en een pakje ‘Davidoff’. Dan ren ik weer terug naar mijn auto. Zodra ik erin zit, steek ik een sigaret op. Genietend sluit ik mijn ogen. Mijn gedachten dwalen weer af naar vroeger.



We zitten in het huis van Ilona, in haar kamer. De radio staat aan. De laatste zonnestralen van die dag vallen door het halfopen raam. De laatste vogels fluiten hun lied.
Ilona heeft dikke, roodomrande ogen. Ze heeft gehuild. Toen ze me belde, om te vragen of ik langs kon komen, hoorde ik de tranen in haar stem nog weerklinken, dus ik ben meteen in mijn net nieuwe, zwarte ‘Seat’ gesprongen en de tien minuten naar haar toe gereden.
Ik geef Ilona een kus op haar voorhoofd en een knuffel, onze vaste begroeting. Dan ga ik op het voeteneinde van het bed zitten. Ilona pakt een stoel en gaat tegenover me zitten. Hoorbaar slikt ze en begint te praten.
“Mike, lieverd, ik moet je wat vertellen.”� Meatloaf speelt op de achtergrond, ‘Two Out Of Three Ain’t Bad’.
“Wat is er, bleu eyes?”� Ze glimlacht zwakjes.
“Mike, beloof je niet boos te worden?”� vraagt ze zachtjes.
“Dat beloof ik.”�
“Mike, ik heb een andere jongen gevonden. Het spijt me. Maar, ik weet dat jij een ander meisje zal vinden, die net zoveel voor je zal betekenen als ik. Ik geloof dat jij de kracht hebt om mij in een week te vergeten.”� De laatste woorden spreekt ze fluisterend uit, alsof ze niet wilt dat ik haar nooit zal vergeten. En op dat moment weet ik dat ik dat ook nooit zal doen. Ik ben net twintig geworden, en zij is mijn eerste liefde. En eerste liefdes vergeet je nooit.
“Ik zal jou nooit vergeten.”� Iemand anders moet voor mij praten, want mijn mond is kurkdroog en als ik nu praat, zal mijn hele gehemelte openrijten, van de droogte. Ik sta op en kus nog één keer je lippen.
Op het moment dat ik je kamerdeur dichtdoe, speelt Meatloaf de laatste klanken. Ik hoor jou tranen erdoorheen verwikkelt, alsof het zo hoort. Mijn eigen tranen hoor en voel ik niet eens.



Ik druk mijn sigaret uit en leg mijn hoofd uit onmacht een halve minuut tegen de hoofdsteun. Dan open ik het dashboard kastje en ga opzoek naar pen en papier. In mijn zoektocht kom ik nog een ketting tegen van jou, die hier jaren gelegen moet hebben.
Met het papier, de pen en de ketting in mijn hand stap ik uit de auto en ren naar de wc’s toe. Ik kijk om me heen en snel het damestoilet in.
Op het papiertje schrijf ik een snelle boodschap en leg die op de wastafel neer. De ketting leg ik erboven op.
Dan ga ik de wc weer uit. Ik loop terug naar mijn auto en stap in. Ik rijd terug naar de snelweg, op naar huis.



Ik stop bij een tankstation, omdat ik naar de wc moet. Ik stap uit mijn auto en kijk om me heen. Een kleine, zwarte ‘Seat’ rijd net de parkeerplaats af. Ik glimlach, zo’n auto had Mike vroeger ook.
Dan schud ik mijn hoofd en loop naar de wc’s toe. Ik doe mijn ding en ga mijn handen wassen. Op de wastafel ligt een ketting die ik al jaren kwijt ben, op een briefje. Ik pak de ketting en het briefje.
Ik vouw het briefje open en lees het. Tranen springen in mijn ogen en ik ren terug naar mijn auto. Ik start hem en scheur de parkeerplaats af. Misschien dat ik Mike nog inhaal op de snelweg.


November 12th 1985, while this song was playing on your radio in your room, you told me you found another guy. You said ill find another girl and forget you in a week. I told you ill never forget you and kissed you goodbye. I've found a hundred women since then, but I never forgot you, I knew I'd always have u in my heart. I love you still, and you will never know it. In my heart I truly hope you are happy wherever you are. Love Mike


*Het briefje heb ik gevonden op Youtube. Het stond als reactie bij Two Out Of Three Ain't Bad. Toen ik dat las, had ik tranen in mijn ogen en kreeg ik dus het idee van deze stand alone. All rights to Mike. Ik hoop dat hij dat meisje nog eens tegen zal komen, want uit zijn briefje is op te maken dat ze speciaal is.

Reacties: