FanFic.nl

There's nothing like Love {Voor onbepaalde tijd gepauzeerd}

63. Diagon Alley {take two}

Lena P.O.V.

De volgende ochtend liep ik hand in hand met Fred naar de grote zaal voor het ontbijt. We kregen veel vragende blikken van medeleerlingen, waarschijnlijk omdat we gekleed waren in dreuzelkleding, in plaats van onze schoolgewaden. Zonder ons iets aan te trekken van al die blikken, liepen we op onze vriendengroep af, waar Draco ook al van die vragende blikken kreeg toegeworpen.
"Goedemorgen." Zei ik vrolijk.
"Goedemorgen." Klonk het in koor terug. Ik liet mezelf naast Hermelien op de bank vallen, glimlachend naar Draco die tegenover me zat.
"Bereid je er maar op voor dat Sophie je de oren van het hoofd gaat praten. Ze klonk ontzettend enthousiast in haar brief. Al noemde ze Perkamentus wel zo gek als een deur." Draco lachte en Fred grinnikte zachtjes.
"Wat is het plan nu precies?" Vroeg Draco.
"We gaan met het haardvuur naar het Nest en van daaruit verschijnselen we naar St. Julians. En vanuit St. Julians nemen we de Collectebus naar de lekke ketel." Antwoordde Fred, terwijl ik mijn bord vol begon te laden. Voor ik ook maar een hap kon nemen, had Fred een stukje spek van mijn bord gestolen.
"Hé! Geef dat terug!" Fred grijnsde en schudde zijn hoofd.
"Mooi niet!" Ik besloot hem af te leiden en begon kleine kusjes op zijn wang en hals te drukken.
"Alsjeblieft?" Ik ging nog even door en toen hij zijn aandacht helemaal niet meer bij het stukje spek had, griste ik het uit zijn hand en nam er een hap van. Hij lachte en gaf me een kus op mijn wang, voor hij zijn eigen bord vol begon te laden.

Na het ontbijt liepen we met z'n drieën naar het kantoor van professor Anderling, van waaruit we naar het Nest zouden gaan. Toen we in het Nest aankwamen omhelsde mevrouw Wemel mij en Fred meteen, waarna ze zich tot Draco wendde en haar armen spreidde. Draco keek me even verward aan en ik lachte.
"Kom op Draco, je weet toch wel hoe je iemand moet omhelzen?"
"Ja maar-" Mevrouw Wemel lachte.
"Niets te maren. Kom hier." Ik lachte bij het zien van Draco's gezicht. Zijn ogen waren groot en zijn mondhoeken trokken een beetje omhoog. Het was duidelijk dat dit soort simpele dingen hem vreemd waren. Mevrouw Wemel drukte me een sleutel in de hand.
"Wat is dit?"
"De sleutel van de Kingsleigh kluis. Perkamentus heeft me gevraagd om die aan jullie te geven. En nu is het tijd om te gaan." Ik grinnikte en greep Fred's arm, terwijl Malfidus die van mevrouw Wemel stevig vast hield. Niet veel later stonden we voor St. Julians, waar mevrouw Wemel afscheid van ons nam en weer verdwijnselde.
"Zullen we-" Ik lachte toen ik zag dat Draco al halverwege de ingang was en greep Fred's hand, waarna ik hem ook mee naar de ingang begon te trekken. Tom stond op en kwam glimlachend op me af.
"Lena! Ik kan niet geloven dat Sophie ons gaat verlaten. Hou haar een beetje in de gaten voor me, wil je?" Ik grinnikte en knikte, terwijl ik Fred wat dichterbij trok.
"Tom, mag ik je voorstellen aan mijn vriendje?" Tom keek naar Fred en stak zijn hand uit.
"Tom Mayfair."

Fred P.O.V.

Ik bekeek de jongen die voor me stond goed. Hij leek me een jaar of 16/17 en was lang, maar niet zo lang als ik. Ik realiseerde me dat hij nog steeds zijn hand uit had gestoken en ik greep hem stevig beet, hem met mijn ogen duidelijk makend dat Lena van mij was. De jongen begon te lachen.
"Lena, kun je me precies vertellen waarom je vriendje me probeert te intimideren?" Tot mijn verbazing begon Lena te lachen.
"Fred, je hoeft je geen zorgen te maken om Tom. Tom valt niet op meisjes." Ik voelde mijn oren rood kleuren en keek beschaamd naar mijn voeten. Lena lachte opnieuw en kuste mijn wang. "Kom, dan gaan we kijken waar Draco uithangt." Ik volgde haar door de gangen van het gebouw tot ze de deur van een kamer opendeed en begon te glimlachen.

Lena P.O.V.

Toen ik de deur van Sophie's kamer opendeed was het eerste wat me opviel dat de normaal donkere muren knalroze waren geschilderd. Het volgende wat ik zag zorgde voor een glimlach op mijn gezicht. Draco lag languit op Sophie's bed, met haar lievelingsknuffel in zijn handen. Het was een wit teddybeertje, wat ze ooit van haar ouders had gekregen. Ze stond niemand toe het beertje aan te raken, maar ze leek het helemaal niet erg te vinden dat Draco het vast had. Sophie zelf zat voor het raam.
"Wanneer denk je dat ze naar boven komen? Ik kan niet wachten tot ik Lena weer zie. En ik ben ook wel benieuwd naar, hoe heet 'ie ook alweer?"
"Fred." Antwoordde Draco. "Je mag hem vast wel. Hij is oké."
"Wow, Draco, was dat een compliment?" Sophie en Draco draaiden zich naar de deur en Sophie stormde op me af, terwijl Draco grinnikte.
"Ik maak wel vaker complimentjes hoor. Alleen bewaar ik ze meestal voor de knappe dames." Ik lachte.
"Nou daar merk ik anders niks van." Zei ik spottend. Sophie, Fred en Draco lachten.
"Ik kan niet geloven dat ik naar dezelfde school als jullie mag. Maar even serieus, die Perkamentus… Hoort die geen medicijnen te slikken?" Ondanks mijn respect voor Perkamentus, barstte ik in lachen uit.
"Dat dacht ik ook de eerste keer dat ik hem hoorde praten. Maar hij maakt geen grapje Sophie. Je bent echt een heks. Net als ik. En Fred en Draco zijn tovenaars." Sophie schudde haar hoofd.
"Je bent al net zo getikt als Perkamentus."
"Ze liegt niet hoor. Ik kan het bewijzen." Zei Fred vrolijk. "Heb je dorst?" Na dit gezegd te hebben toverde hij een glas water tevoorschijn. Sophie's mond viel open.
"Wow." Ik lachte en begon Sophie mee door de deur van haar kamer te trekken.
"Fred, kun jij Sophie's spullen krimpen? Alles behalve te teddybeer die Draco vast heeft." Ik trok Sophie mee naar Tom, zodat we afscheid konden nemen. Niet veel later voegden Fred en Draco zich bij ons en namen we afscheid van Tom, waarna we naar een plek liepen waar we rustig de Collectebus konden laten komen. Fred stak zijn rechterhand uit en het enorme paarse geval stond met een ruk voor ons stil. We stapten op de bus en ik betaalde voor ons, nadat ik Sjaak had verteld waar we heen moesten.
"Horen jullie niet op Zweinstein te zijn?" Vroeg hij, nadat ik naast Fred was gaan zitten.
"We kregen een opdracht van professor Perkamentus." Sjaak knikte en wendde zich tot Goof en het gekrompen hoofd aan de voorruit, om zich te bemoeien met de weg. Ik keek naar Sophie, die zich krampachtig vasthield aan Draco. Ik was helemaal vergeten dat ze sinds het ongeluk van haar ouders doodsbang was voor alles op wielen.
"Sophie, gaat het wel?" Vroeg ik. Ze knikte, en glimlachte zwakjes. "We hoeven maar heel even met de collectebus en straks kunnen we vanuit de Lekke Ketel naar Zweinstein." Ik zag Draco twijfelend naar Sophie kijken en zuchtte, voor ik opstond, naar ze toe liep en Draco's arm greep om die om Sophie's schouders te leggen. Ze begonnen allebei te blozen, terwijl ik naast Fred ging zitten en hij zijn arm ook om mijn schouders legde. Ik keek glimlachend naar Fred op en gaf hem een kus.

Reacties: