FanFic.nl

Bill and Tom are watching you... and Gustav and Georg too (ontvoering)

Routine.

Sinds die ene keer was Ellie niet meer wakker geworden en mijn instelling van 'Ze gaat het halen!' was ook al een beetje op de achtergrond verdreven. De verpleegster zei wel dat het normaal was en dat ze nu moest rusten, maar ik had er dus geen goed gevoel bij. Ondertussen had ik mijn gezicht even gewassen in de toiletten, maar ik droeg nog steeds dezelfde kleren van zo'n twee weken geleden. Natasha was eindelijk uitgerust en ook zij zat nu weer naast Ellie haar bed. Bill en Tom... die kwamen zo af en toe even langs, maar over het algemeen lieten ze ons met rust. Ik dacht dat ze zich misschien schuldig voelden ofzo. de verpleegster had me gedwongen om op de weegschaal te gaan staan en we hadden ontdekt dat ik veel afgevallen was van hier dag en nacht te zitten. Dus at ik nu veel meer en ik was alweer wat aangekomen. Ik ging nu ook af en toe even in de kamer hiernaast uitrusten. Al bij al begon het nu routine te worden, maar ik wou nog steeds dat deze nachtmerrie zo snel mogelijk voorij zou zijn. En het begon vooral ook saai te worden, tussen al het huilen en me zorgen maken over Ellie door was het verschrikkelijk saai. Ik wou dat er iets gebeurde dat de routine verbrak. Ik keek uit het raam, het was niet eerlijk. Er waren zoveel mensen en juist de peronen waar ik van hield moest iets overkomen. "Natasha... Emma?" klonk een hese stem achter me. Ik herkende ze meteen, ik draaide me om en ik zag dat Ellie in paniek zo goed en zo kwaad als het kon in het rond keek. Ik ging terug op m'n stoeltje zitten. "Ja." fluisterden ik en Natasha in koor en er viel een traan naast Ellie op het hoofdkussen. Natasha huilde... Ze schudde haar hoofd om haar duidelijk te maken dat ze niet moest huilen en dat alles wel goed kwam. "Ze herkent jullie, dat is een goed teken." zei de verpleegster terwijl ze opgewekt binnen kwam. "Goed geslapen mevrouw?" vroeg ze. Ellie knikte, maar hield ze er meteen mee op. Ze kreunde, want blijkbaar deed zelf knikken al pijn. "Ik ga wat pijnstillers halen." zei de verpleegster en ze richtte zich tot mij. "Als je iets te zeggen hebt, zeg het dan nu." en ze verliet de kamer. Ik keek in Ellie's ogen. Ze stonden vermoeid, ze had al zoveel geslapen en nog was ze moe. Ik had medelijden met haar. Met veel moeite hief ze haar beide handen op en ze legde één op mijn en één op Natasha's wang. De verpleegster kwam weer binnen. Plots vertrok Ellie's gezicht, ze had duidelijk veel pijn. Ik zag dat de verpleegster iets in één van de slangen spoot en langzaam gleed Ellie weer naar dromenland.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.