Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Harry Potter and the Moongirl. (VERNIEUWD) » Bestempeld als een Zwadderaar?
Harry Potter and the Moongirl. (VERNIEUWD)
Bestempeld als een Zwadderaar?
Daar stond ik dan, voor de school. Mijn ogen keek ik uit van verbazing. Nooit had ik verwacht dat het zo groot en zo schitterend zou zijn. De omgeving al, waar het kasteel al zat, het bos.. Het was zo prachtig. Helaas was ik zo afgeleid door al het mooie dat ik Carlo, Eline, Olivier en die andere gast niet had zien weg lopen. Zuchtend verliet ik mijn plekje, alleen.
Ik keek waar iedereen heen liep en besloot dus ook mee te lopen. We kwamen aan in een grote zaal en ik had geen idee hoe ik het moest beschrijven. Het leek geen plafond te hebben maar dat had het wel. Mijn ogen vielen open toen ik de eerste geest de zaal in zag vliegen, gevolgd door 5 andere geesten. Zag ik dat nou goed? Het leek hier normaal te zijn want iedereen bleef op zijn plek te zitten. Tsja, wat had ik verwacht? Dat ze van de schrik weg zouden gaan rennen en zouden gaan schreeuwen?
Mooie vlaggen hingen aan de muren, alleen de kleuren gaven mij een vreemd gevoel. Alsof ik ergens in een hokje geplaatst zou moeten worden. Nieuwsgierig liet ik mijn ogen vallen op de letters. Griffoendor, Huffelpuf, Ravenklauw en Zwadderich. Zwadderich.. Waar had ik dat eerder gehoord? Mijn gedachten gingen naar Draco. Hem zag ik tussen zijn vrienden zitten, gierend, lachend, pratend. Een vreemd gevoel dook in mij op, ik wou ook zekerheid over de plek waar ik zou gaan zitten. Tussen vrienden, veilig en wel.
Nu liet ik mijn ogen de tafels bestuderen. De tafels waren vol van lekker eten en mensen zittend eromheen. De jongen met het rode haar viel me gelijk op en nu herkende ik ook de jongen naast hem. Alle hoofden vlogen voorbij en ik zag nu ook dat Carlo aan een bepaalde tafel zat. Tussen Eline en Olivier.
'Jemellia Brown.' Was het eerste geluid waar mijn oren echt geïntresseerd in waren. Wie had dat gezegd? Terwijl ik om mij heen keek zag ik iedereen naar mij staren en besefte ik dat ik voor de deur van de zaal stond. Al die tijd had ik hier gestaan en had ik naar iedereen gekeken. Nu kon iedereen weten dat ik geen plek kon vinden, nu kon iedereen weten dat ik nieuw was. Ok, ik moest eens kijken waar mijn naam vandaan was gekomen. Oh wacht, zou het een leraar kunnen zijn?
'Jemellia Brown, we wachten om u te kunnen sorteren.' Nu kon ik de stem volgen en kwam ik uit op de oude man achter het tafeltje. Zenuwachtig liep ik in zijn richting. Nietwetend wat mij te wachten stond.
Goed. Ik was bij Zwadderich ingedeeld, waar Draco mij graag bij had gewild. De tafel van de, op zijn Carlo's gezegd, Zwadderaars stond op springen van het juichen. Moest ik nou naar hen toe gaan? Mij bij hen voegen? Nog een keer keek ik de zaal rond..
07:45
Met mijn arm om mijn kussen heen, mijn kussen dicht tegen mijn lichaam aan gedrukt. Gisteravond was zo druk geweest, heel de leerlingen kamer had me vol interesse aangestaard en Mij vol interesse ondervraagd. Je zou er gek van worden, wat ik vanochtend nog steeds was.
Draco had mij aan iedereen voorgesteld en iedereen leek hetzelfde karakter te hebben. Allemaal sluw, allemaal gemeen. Was dat misschien iets wat een Zwadderaar moest hebben? Dat kon ik niet hebben, was ik gisteren wel goed ingedeeld?
Een harde snurk vanuit het bed naast me, nijdig trok ik mijn deken over mijn hoofd om het te kunnen negeren. Dat was Sacha Witchgold. Haar mocht ik nu al niet.. Recht tegenover mijn bed lag Patty Park. Een bevooroordeeld mens, naar mijn mening gevraagd. Ze leek wel iets te hebben met Malfidus.. Jeetje, ik was al aan al dat Zweinstein gedoe gewend geraakt. Het was toch juist onbeleefd om iemand bij zijn achternaam te noemen? Of vond men dat hier leuk? Lieten ze graag blijken wat voor familie ze hadden? Nou, als iemand "Brown" naar mijn hoofd slingerde.. Daar zou ik pas woedend van worden.
Gapend stapte ik uit mijn bed, zoekend naar iets wat leek op.. Hmm.. Een lang, warm vest! Niet te geloven, het was pas begin september en ik bevroor nu al. Hoe zou dat gaan in december? Langzaam schoof ik mijn koffer van onder het bed vandaan. Sacha Witchgold, hoorde ik kreunen. Nee toch, mijn koffer had té veel geluid veroorzaakt. 'Jeme-llia.. Wí¡t dóe je?' Vroeg ze en ik kon net opvangen dat ze met haar handen in haar ogen zat. 'Mijn koffer uitpakken.' 'Pffff, kan dat niet later? Waarom heb je dat gisteravond niet gedaan?' 'Ik kreeg er de kans niet voor.' Sacha ging rechtop zitten. 'Omdat iedereen zo geïntresseerd was in je! Vind je dat niet opwindend?' 'Niet bepaald.' 'Raar mens.' Nu stond Sacha op. Ze had in haar onderbroek in haar bed gelegen en ze deed geen moeite om iets aan te trekken. In haar onderbroek liep ze naar leerlingenkamer.
'Let maar niet op Sacha, ze schaamt zich nergens voor.' Dat was Park. Wat irriteerde ik mij toch aan dat stemmetje van haar. Ze was zo.. Niets.
De tijd leek sneller te gaan dan ik gedacht had, ik had zelfs mijn Zwadderichse mantel al aan getrokken en terwijl ik mijn haren aan het kammen was liep ik richting de leerlingen kamer waar Draco en Korzel al zaten. Ja, nu kende ik de namen perfect uit mijn hoofd. Gevolgd werd ik door Patty en Sacha. Samen met de gedachtens dat ze misschien wel mijn vriendinnen konden worden. Walgen deed ik bij het idee al.
'Hallo daar.' Hoorde ik Draco zeggen. Hij had waarschijnlijk gemerkt dat ik hem over het hoofd had gezien. Natuurlijk had ik hem niet over het hoofd gezien, maar dat kon hij toch niet weten? Draco, ik had gewoon geen zin in Draco. 'Hoi.' Zei ik, en ik kon het niet laten om met mijn ogen te rollen.
Mooi Hoodstukje weer