FanFic.nl

Harry Potter and the Moongirl. (VERNIEUWD)

The whole idea of a Moongirl.

Iedereen liep naar De Grote Zaal en naast mij liepen Patty, Sacha, Korzel en Draco. Kwast lag zeker nog te slapen, arme schat. Niemand deed de moeite hem eens wakker te schudden.. Dat had ik wel gedaan, als ik een jongen was geweest.
'Kijk, dat is Professor Sneep. Hij is het hoofd van onze afdeling.' Zei Patty terwijl we in de gang een 'professor' tegen kwamen. Ze wees hem aan en ik walgde al heel gauw van hem. Hij had lang, droog en zwart haar wat voor zijn gezicht hing en zijn mantel kwam perfect overeen met zijn haar. Als hij in het donker had gestaan, dan had je zijn gezicht zien zweven.
Professor Sneep kreeg in de gaten dat Patty naar hem wees, volgde haar blik en kwam op mij terecht. Zijn voorhoofd trok strakker toen hij mij zag. Hij keek naar de mensen om mij heen en vervolgens keek hij naar.. Mijn hand? Nu volgde ik zijn blik ook en zag ik dat zijn ogen op mijn halve maan gevallen waren.
'Malfidus!' Riep Sneep. Draco hoorde het en leek de stem te herkennen want hij keek mij aan alsof ik hem van zijn ondergang moest redden. Hij liep naar de professor en ik zag dat de professor hem iets in zijn oren fluisterde. Helaas voor mij wenkte Draco mij naar hen toe en wist ik al wat er aan de hand was, of toch niet?
'Wat is dit?' Vroeg Sneep. 'Dit is..' 'Jij niet Draco!' Draco viel stil en ik zag vanuit mijn ooghoeken dat de groepen steeds groter werden. De groepen richting De Grote Zaal. Wat ik had gehoopt was in de soep gelopen, ik had geprobeerd heel vroeg naar De Grote Zaal te kunnen zodat het niet zou opvallen als ik naar binnen zou gaan en nu?
'Ik ben Jemellia Brown.' Zei ik zonder mijn aandacht op Sneep te houden. 'Wat?! Dat kan niet!' Wat kon niet? Sneep pakte mij ruw beet bij mijn arm en trok mij mee. 'Jij gaat mee naar Professor Perkamentus!' Was dat niet het schoolhoofd van de school? Dat had ik gisteravond in de leerlingenkamer opgevangen. Wat moest ik daar? Had ik iets fout gedaan?
Na een aantal minuten stond ik inderdaad voor het schoolhoofd. Het was hetzelfde oude mannetje die mij gisteren de hoed op het hoofd had gezet, mij had geroepen, mij had gezegd dat ze op mij aan het wachten waren.
Hij had een blik wat veel op vriendelijkheid leek op zijn gezicht, daar kon je alleen maar van lachen. Vooral zijn baard wat met een elastiekje vast zat was hilarisch.
'Wat heb je meegenomen Professor?' Vroeg hij en zijn stem gleed door mijn oren. Hij was oud.. Heel oud.
Sneep leek paars te worden, ik mocht hem nu al niet.
'Kijk haar hand Perka.. Professor!' Nee toch, het had met mijn hand te maken. Professor Perkamentus bekeek me, vragend. 'Laat je hand eens zien, meisje.' 'Nee.' Hij sloeg zijn ogen neer. 'Ik zal niets doen, ik beloof het.' Mijn hand hief ik op. Net nadat ik mijn hand had laten zien hoorde ik een 'Aha' door de kamer vliegen. 'Je bent een..' Sneep maakte brutaal de zin af. 'Een Maanmeisje, Professor!' 'Is dat erg, Professor Sneep?' Professor dit, Professor dat. Bah. 'Eigenlijk niet, maar hier staat dat zij een dreuzeltelg is! Een dreuzeltelg kan onmogelijk een Maanmeisje zijn! Maanmeisjes zijn van zuiverbloed!' 'Sneep! Had ik je niet verteld op te houden met het praten over zuiverbloeden of minder?! We zijn gelijk!' 'Ja, dat weet ik! Ik bodoel alleen, ze kan geen dreuzeltelg zijn!' 'Dat kan ze zeker niet zijn..' De blauwe ogen van het schoolhoofd vielen nu weer op mij.
'Wie waren je ouders? Jemellia?' Wat moest ik nou zeggen? Ik had ouders, waarvan ik wist dat ze mij geadopteerd hadden, maar.. Ouders had ik ook waarvan ik niet eens wist wie ze waren! In de brief van de moeder van Brittany Cowheart stond dat ze op de vlucht was en dat zou betekenen dat ik mijzelf absoluut geen Brittany mocht noemen!
'Marianne Brown en Rudolph Brown.' Zei ik uiteindelijk. 'Je komt uit Londen, niet waar?' 'Ja..' 'Hmm.' Professor Perkamentus bekeek mij nu zorgvuldig vanachter zijn brilglazen.
'Je kan hun dochter niet zijn!' Riep Sneep. 'Rustig Severus.. Meisje, weet jij eigenlijk wel waar dat symbool op je hand voor staat?' 'N-n-nee.' 'Dan kom je dat nu te weten..'
Ik wist dat dit moment iets in mijn leven zou veranderen. Zweinstein had de laatste 2 dagen al een boel veranderd, dus waarom niet vandaag? In de laatste 2 dagen ben ik te weten gekomen dat mijn ouders niet werkelijk mijn ouders waren, dat ik hier hoorde en dat ik niemand had. Nu zou ik ook te weten komen waar dit voor stond. De maan, de maan wat heel mijn leven steeds met mij mee groeide.
Sneep stond naast het schoolhoofd en staarde mij aan. Met mijn ogen neer geslagen bedacht ik mij wie het eerst zou beginnen. Wisten deze leraren meer van mij dan ik in mijn hele leven had geweten?
'Je bent een Maanmeisje..' Begon Sneep. 'Maanmeisjes zijn, hoe zal ik het zeggen, onweerstaanbaar. Ze trekken het andere geslacht aan, is het je niet opgevallen hoe erg er naar je gestaard word? In de trein? In De Grote Zaal? In de leerlingenkamer misschien?' Nu hij het zo zei.. Ja. Iedereen, behalve de meisjes, had wel even een blik op mij gelaten. Sommige hadden langer gekeken.
'Dat is eigenlijk best wel bijzonder in dit tijdperk, we dachten dat er een heleboel Maanmeisjes verdwenen waren.. Jij niet?' Nu dacht ik aan de moeder wat mij aan de Browns had uitgeleverd. Was zij ook één van de verdwenen Maanmeisjes?
'We hadden ook niet verwacht dat er dit jaar een op Zweinstein zou belanden, maar dat hadden wij van je naam al niet verwacht..' 'Laat mij het verder vertellen, Severus. Kijk Jemellia, Maanmeisjes hebben alles, echt alles. Ze hebben zoveel magie.. Aantrekbaar magie noem je dat.. Dat is magie waar je niet altijd een stok voor nodig hebt. Dat zit aan je lichaam vast. In je halve maan. In veel boeken, neem nou De Geschiedenis Van De Toverkunst, kom je oorlogen tegen. Oorlogen tussen normale heksen en Maanmeisjes. Dat zijn oorlogen uit jaloezie. Heksen worden jaloers..
Maanmeisjes lopen erg veel gevaar, niet alleen tussen de heksen.. Jemellia, je moet oppassen voor weerwolven en vampieren. Voor hen ben je niet alleen onweerstaanbaar aan de buitenkant. Vampieren en weerwolven kunnen gemakkelijk verliefd op je worden, dat worden ze door je uiterlijk maar ook door je ingewanden. Je weet wel wat ze eten, neem ik aan?' Snel gaf ik een knik.
'Ze ruiken de bloed dat door je aderen loopt, dat is altijd al een probleem geweest bij Maanmeisjes. Ze zijn doodgebeten, alleen maar omdat ze zo mooi en schoon waren..'
Dit verhaal joeg mij de stuipen op het lijf. Waar was ik nou nog veilig?

Reacties:

irish98 zei op 6 april 2011 - 8:26:
Omg mooooi Vampieren weerwolve n en heksen in een verhaa;. Geweldig ;'3