FanFic.nl

Part of me {gepauzeerd}

Tortelduifjes, Vonken en Veritaserum

Ik keek George aan en mompelde toen:
"Is het heel erg als ik je broer vermoord?" George lachte en ik wendde me tot Fred. "Je stoort zeker." Fred lachte en draaide zich om.
"Ik zal jullie tortelduifjes nog even alleen laten, maar we moeten zo weer gaan, anders wordt ma woedend." Nog steeds lachend, liep hij de kamer uit. Ik draaide me weer naar George, die met een klein pakje zat te spelen.
"Wat is dat?" Vroeg ik zacht, doelend op het fel gekleurde pakje. Hij gaf het aan me en gebaarde dat ik het open moest maken. Ik haalde het papier van het kleine doosje af en opende het. In het doosje lag een fijn, zilveren kettinkje met een leeuwenhangertje er aan. Ik hapte naar adem en keek George dankbaar aan.
"Vind je het mooi?" Vroeg hij zenuwachtig.
"Ben je gek? Ik vind het prachtig! Ontzettend bedankt George!" Ik haalde het kettinkje voorzichtig uit het doosje, gaf het aan George en draaide me om zodat hij het bij me om kon doen. Toen het kettinkje om mijn hals hing, draaide ik me om en keek naar hem op. Ik voelde de vonk tussen ons opnieuw overspringen en hij boog zich voorover, terwijl ik op mijn tenen ging staan. Onze lippen raakten elkaar opnieuw en ik sloeg mijn armen om zijn nek, terwijl hij zijn armen om mijn middel sloeg.
"Femke… Zou je.. ik bedoel.. Wil je met me uit?" Vroeg George, nadat hij onze kus verbroken had. De vlinders in mijn buik deden een opgewonden dansje en ik knikte, waarna ik hem weer naar me toe trok voor nog een kus. Niet veel later liepen we hand in hand naar beneden, waar Fred op ons stond te wachten.

"Mam! We zijn er weer!" Riep Fred, toen we het huis binnen stapten. Er klonk een gedempt antwoord vanuit de keuken, waar mevrouw Wemel, Sirius, Lupos en Tops zich bevonden. We gingen naar boven, de kamer van de tweeling in. Het duurde niet lang voor Fred zich uit de voeten maakte, iets mompelend over '- de tortelduifjes van elkaar laten genieten, zonder misselijk te worden'. George en ik grinnikten en keken elkaar glimlachend aan.
"Weet je," Begon hij. "als ik heel eerlijk ben, heb ik er spijt van dat ik je niet al veel eerder heb verteld hoe gek ik op je ben." Ik glimlachte.
"En hoe gek is dat dan?"
"Zo gek dat ze me op zouden moeten sluiten." Ik grinnikte en vroeg zacht:
"Hoe lang vind je me al leuk?" Daar moest hij even over nadenken.
"Halverwege mijn derde jaar." Mijn ogen werden groot.
"Waarom heb je nooit iets gezegd?"
"Heb je enig idee hoe moeilijk het is om iemand te vertellen dat je verliefd-" Hij stopte met praten.
"Ja, ik weet hoe moeilijk het is." Hij keek me vragend aan.
"Ben je wel eens verliefd geweest? Echt verliefd bedoel ik." Ik voelde mijn wangen rood worden en sloeg mijn ogen neer, terwijl ik antwoord gaf.
"Ja, al heel lang."
"Op wie?" Mijn mond viel open van verbazing. Hoe kon hij nou niet door hebben dat ik het over hem had?
"Ik heb het over jou natuurlijk! Ik ben al verliefd op je sinds ik dertien was! En ik vond je leuk sinds mijn twaalfde! Soms vraag ik me af hoe jij ooit je-" Ik kreeg de kans niet om mijn zin af te maken, want George had zijn lippen op de mijne gedrukt. Ik sloot mijn ogen en genoot van het gevoel van zijn lippen op de mijne. Toen ik me uiteindelijk terugtrok twinkelden zijn ogen vrolijk.
"Ik hou van je, Femke." Ik moest op mijn lip bijten om niet te gaan gillen. "Wat? Te vroeg?" Ik schudde mijn hoofd.
"Nee. Helemaal niet te vroeg. Precies het goede moment. Ik hou ook van jou, George." Onze lippen raakten elkaar opnieuw en ik voelde hoe ik langzaam naar achter werd geduwd, tot ik op mijn rug lag, met George half bovenop me. Een weinig subtiel kuchje trok onze aandacht en we keken naar de deuropening, waar Sirius stond.
"Sorry dat ik stoor, maar het is tijd voor het eten." Ik liep rood aan en zag dat George's oren ook rood werden.
"Eh, Sirius? Zou je dit aan niemand willen vertellen?" Vroeg ik zo lief mogelijk. Een ondeugende blik verscheen in Sirius' ogen.
"Ik doe geen beloftes die ik niet na kan komen, maar ik zal mijn best doen." Ik liet mijn hoofd op het kussen vallen en zuchtte, terwijl George zich naast me op het bed liet vallen en Sirius weg liep, om de rest te vertellen dat het eten klaar was.
"Hoe denk je dat ze gaan reageren?" Vroeg ik zacht aan George. George dacht even na en zei toen met een grijns:
"Ginny en Hermelien gaan gillen en naar details vragen. Harry gaat alleen maar glimlachen. Ron zal waarschijnlijk na een half uur pas doorhebben wat er aan de hand is. O en mam gaat uit haar dak als ze merkt dat we helemaal alleen in deze kamer zijn geweest." Ik schudde mijn hoofd en stond op, George met me mee trekkend.
"Laten we dan maar gaan, ik ben benieuwd hoe lang Sirius het voor zich kan houden."

Ik zat tussen de tweeling in aan tafel en keek om de zoveel seconden naar Sirius, die nog steeds de ondeugende twinkeling in zijn ogen had. Tot nu toe was het goed gegaan en had hij niemand verteld wat hij had aangetroffen in de kamer van de tweeling, en we waren al bezig aan het toetje.
"Femke, wil je me een flesje boterbier aangeven?" Vroeg Sirius plotseling.
"Eh ja tuurlijk." Ik probeerde mijn rechterhand op te tillen van zijn rustplaats op de tafel, maar kon hem niet bewegen, waarschijnlijk een grap van iemand, dus probeerde ik mijn linkerhand, waarmee ik George's rechterhand vasthad, te bewegen. Mijn linkerhand bewoog wel, maar leek wel vastgeplakt aan die van George. Ik begreep plots wat er aan de hand was en keek Sirius vernietigend aan. George had inmiddels ook door wat er aan de hand was en hij begon te lachen.
"Is dat alles wat je hebt? Je grappen beginnen oud te worden, Zwarts."
"En niet alleen je grappen." Grinnikte Fred. Sirius' ogen werden groot en kleurden donkerder en ik wist dat Fred te ver was gegaan.
"Dit, mijne heren, is het begin van een oorlog. Maar tot die tijd…" Hij keek me grijnzend aan. "Femke, is er nog iets bijzonders gebeurd vandaag?" Voor ik wist wat ik deed had ik antwoord gegeven.
"George heeft me gekust!" Na die woorden sloeg ik mijn (inmiddels losse) handen voor mijn mond en keek geschrokken naar George. "Sorry!" George schudde lachend zijn hoofd.
"Veritaserum?" Vroeg hij aan Sirius, die bevestigend knikte.

Reacties: