FanFic.nl

Night Butterflies

Hoofdstuk 1.

“Oh, oh, oh
How was I supposed to know
That you were oh, oh, over me?
I think that I should go
(Go!)
Something's telling me to leave
But I won't
'Cause I'm damned if I do ya
Damned if I don't”�

Ik zong de tekst zo hard en zo vals mogelijk mee. Yaya keek me geïrriteerd aan maar zei niets, ze wist dat ik het alleen deed om Adrian te stangen en daar wilde ze me graag mee helpen.

‘Zo is het wel weer genoeg, Lotte!’ Adrian keek me boos aan en ik zag dat hij zijn geduld begon te verliezen, wat dus niet zo handig was met twee puberende meiden in de auto.
‘Ik vind het anders nog niet genoeg! Lalalalalalaaaaaatralalalala!’ Ik kon een grijns niet weghouden en Yaya begon te lachen. We gaven elkaar een high- five en keken elkaar grijnzend aan.
Als we aan iemand een hekel hadden, dan was het wel Adrian. God, wat werkte die man me op mijn zenuwen!
‘Lotte!’ Mijn moeder draaide zich naar me toe en ze keek me boos aan. ‘Nog zo’n actie en je krijgt huisarrest!’
‘Oké, ma!’Ik rolde met mijn ogen en keek uit het raampje van de auto. We waren nu onderweg naar Forks en ik zag het totaal niet zitten om in dat gat te gaan wonen! Yaya en ik waren er nog steeds boos om, maar we hadden alles, maar dan ook écht alles geprobeerd om onze moeder te overtuigen dat we niet moesten verhuizen. We hadden braaf onze klusjes gedaan, we gingen slijmen, we hebben geprotesteerd… Wat dus niet echt een succes was… Toen we in hongerstaking waren, zijn we vreselijk chagrijnig geweest, en toen we ons vast bonden aan de trap kregen we last van bijna alle botten in ons lichaam. Dus beide protesten hadden we niet langer dan een dag volgehouden. We hadden ook een liedje geschreven… Ik klonk verschrikkelijk! Yaya klonk prachtig! Yaya was altijd al bezig met zingen en deed het graag. Ik niet, ik bespeelde liever een muziek instrument.
Mijn gitaar lag in de achterbak en ik kon niet wachten om de muziek winkel op te zoeken in Forks, als ze die hadden tenminste.
‘Jullie zullen het huis prachtig vinden, meiden! Het is groot en ligt midden in het bos!’ Adrian keek ons vrolijk aan door de achteruitkijkspiegel en ik moest me inhouden om geen stomme opmerking te kijken, maar mijn moeder keek me waarschuwend aan dus ik hield wijs mijn mond.
‘Nee, dí¡í¡r zitten wij dus ook echt op te wachten! Ergens midden in het bos gaan wonen, nog meer verwijdert van de bewoonde wereld!’ Zei Yaya sarcastisch.
‘Yaya! Hou je grote mond!’ Onze moeder keek haar boos aan en ik kon mijn lach niet meer inhouden.
‘Oké, dames! Jullie krijgen een hele maand huisarrest!’ Ze draaide zich weer recht en keek uit het raam, waar je dus niets anders zag dan groen. Groen, groen en nog meer groen. Echt waar, ik ging die kleur nog eens haten! Yaya leek er net zo over te denken en keek met een vies gezicht naar buiten.
‘Het is net schimmel…’Mompelde ik, en Yaya en ik schoten weer in de lach.

Ik hing mijn laatste T-shirt in de kast en sprong met een zucht op mijn bed waar ik een tijdje bleef liggen.
‘KUSSEN GEVECHT!!’ Yaya sprong bovenop me en begon me te slaan met een kussen.
‘WHAAAAAAAA!!! Yaya, dat is niet eerlijk! Ik heb nu geen kussen!’ Ik trok een pruil lipje, maar meteen kreeg ik een kussen in mijn gezicht gegooid. Ik ging op mijn bed staan, en sloeg Yaya met een kussen tegen haar been, en ze verloor bijna haar evenwicht. Ik kreeg de slappe lach en ik probeerde nog te slaan, maar het leek eerder op aaien…
‘Yaya?’
‘Ja?’ Ze was gestopt met slaan en keek me vragend aan.
‘Ik was je aan het aaien met een kussen!’ Ik barsten in lachen uit en ik kreeg bijna geen lucht meer.
Een harde klap tegen mijn hoofd, en het volgende moment lag ik op de grond.
‘Huu, wat doe ik nou op de grond?’ Mompelde ik.
‘GEWONNEN! BOEM! Dat krijg je ervan zussie!’ Ze begon te dansen op mijn bed en ik sloeg haar nog een keer tegen haar benen, en dit keer mét kracht. Ze verloor haar evenwicht en viel naast mij op de grond.
‘BOEMAA! Dat krijg je ervan, zussie!’ Dit keer was ik het die ging dansen.
‘Oké, oké! Kom we gaan even naar buiten, ik ben toen aan frisse lucht. De Adrian lucht maakt me ziek!’ Ze trok een zielig gezicht en ik pakte haar bij haar arm en trok haar mee naar beneden.

We liepen langs de keuken waar onze moeder al bezig was aan het avond eten.
‘Mam, wij gaan ons even moe maken buiten! Dan heb je even geen last meer van ons!’ Riep ik in de hal terwijl ik mijn rode All Stars aan deed. Ik kreeg geen reactie, dus ik liep even naar de keuken toe. Toen we eindelijk in Forks waren aangekomen, had onze moeder ons vergeven, en was ons huisarrest opgeheven.
‘Mam, we gaan… GATVERDAMME! IEEWWWWWWW!!!’ Daar stond mijn moeder te zoenen met Adrian.
‘Laat maar! Wij zijn weg!’ Gilde ik terwijl ik een hand voor me ogen sloeg en zo de keuken uit liep… wat dus niet zo handig was; Ik liep overal tegenop…

Reacties: