FanFic.nl

Our last days [Afgelopen]

7.

Bill en Tom lagen weer op het ziekenbed. Bill had Tom alles verteld en uiteindelijk zweeg hij.
“Vertel jij eens wat,”� zei Bill. Hij draaide zich voorzichtig op zijn zij omdat hij erg pijn had.
“Ik ben slecht in school,”� zei Tom. Bill lachte en gaf hem een dat-zag-ik-al-aan-je-gezicht blik.
“En hoe ben jij eigenlijk op school?”� vroeg Tom.
“Ik ben hoogbegaafd,”� gaf Bill toe. “Ik haal altijd hoge punten, behalve voor lichamelijke opvoeding.”�
“Nerd,”� zei Tom terwijl hij een por gaf in Bill zijn ribben.
“Auw,”� zei Bill met een pruillip. Tom lachte en trok de lakens hoger.
“Vertel meer!”� zei Bill enthousiast.
“Ik heb al veel meisjes in bed gehad,”� zei Tom trots.
“Dat moet ik nu net niet weten!”�
Tom keek lichtelijk verbaasd. Elke jongen was daar toch geïnteresseerd in?
“Waarom niet?”� vroeg Tom verbaasd.
“Omdat het mij niets interesseert, logisch toch? Maar ga verder!”�
“Ik ga vaak uit en ik kom altijd wel bekenden tegen en ik sta op school bekent als een vrouwenversierder,”� grijnsde Tom.
“Dus je hebt al veel onschuldige hartjes gebroken?”�
“Nee, denk ik?”� Bill lachte en spoorde Tom aan om meer te vertellen.
“Ik ben verslaafd aan computer spelletjes en ik heb een hond en…ik weet even niets meer.”�
“Wat soort muziek luister je?”�
“Samy Deluxe, Bushido enzo.”�
“Die lelijkaards? Wat vind je leuk aan hen?”� vroeg Bill verbaasd. Tom lachte om Bill zijn gezicht.
“Ik hou gewoon van hiphop enzo,”� zei Tom. Bill knikte en ging voorzichtig recht zitten. Hij trok de gordijn open en keek naar de sterren.
“Vroeger telde ik de sterren altijd,”� grinnikte Bill.
“Ik ook! En ik raakte altijd de tel kwijt!”� riep Tom. Bill gniffelde en kroop dichter tegen Tom aan. Die legde zijn armen rond Bill en hij vond dat niet erg, het gaf hem een beschermend gevoel.
“Wat zul je doen als ik sterf?”� vroeg Bill na een stilte.
“Ik denk dat ik je ga missen, nee eigenlijk weet ik het zeker.”� Bill glimlachte en draaide zich voorzichtig op zijn andere zij zodat hij Tom kon aankijken.
“Weetje het is raar dat je zo opeens heel veel voor me betekent. Ik heb zo een gevoel dat we altijd al samen zijn geweest en altijd dingen hebben gedaan samen,”� zei Bill.
“Dat gevoel heb ik ook,”� zei Tom.
“Het spijtige is dat ja, je weet wel.”�
“Uhu.”�

Het ochtendlicht scheen in Tom zijn ogen. Ze waren de gordijnen vergeten te sluiten. Hij merkte dat hij Bill nog altijd in zijn armen had, dus liet hij hem nu los. Zelfs in zijn slaap zag hij er breekbaar uit merkte Tom. Hij kroop uit bed en ging zich wat opfrissen. Toen hij terug kwam zag hij dat Hilke net binnen kwam.
“Hoi Tom,”� zei ze opgewekt.
“Goedemorgen,”� zei Tom beleefd terug. Bill kreunde wat en zocht duidelijk naar Tom.
“Ik ben hier hoor,”� grijnsde die. Bill opende een oog en lachte toen hij Tom zijn lachende gezicht zag.
“Je mag naar huis, dus hup hup, ga je wassen,”� zei Hilke vrolijk terwijl ze alle gordijnen opende. Bill sloeg de lakens van zich af en kroop uit bed. Zijn evenwicht was nog niet zo goed dus viel hij bijna om, maar Tom was er al om hem te ondersteunen.
“Laat me nu maar weer los,”� zei Bill toen ze in de badkamer waren.
“Weet je het zeker?”�
“Ja, ik heb ’s morgens wat last van evenwichtsloosheid. Als dat al een woord is.”�
Tom grinnikte en ging op de stoel zitten en keek toe hoe Bill het bad liet vollopen.
“Euhm, ik moet misschien weggaan nu je je gaat uitkleden?”�
“Ik hou mijn boxer aan dus blijf gerust hier,”� zei Bill kalmpjes. Hij hield zich vast aan de rand om zijn pyjama broek uit te trekken.
“Moet ik je niet helpen?”�
“Nee hoor.”�
“Oké.”�
Tom keek toe hoe Bill voorzichtig in het water stapte. Hoe er kippenvel op zijn huid kwam van de temperatuurwisseling.
“Neem je niet liever een douche?”� vroeg Tom.
“Jawel, maar hier warm ik van op, ik heb het tegenwoordig altijd koud weetje.”�
“Oh ja, dan is een bad wel handig,”� glimlachte Tom.

Na het bad hielp Tom Bill uit bad omdat de warmte al zijn energie had weggenomen. Zijn lippen werden paars.
“Het is hier zo koud,”� bibberde Bill. Tom nam alle handdoeken die hij kon vinden en duffelde Bill ermee in.
“Ik moet zitten Tom,”� kreunde Bill. Hij klemde zich vast aan Tom zijn shirt en zijn ogen leken weg te draaien. Tom nam hem in een vloeiende beweging op en droeg hem uit de badkamer.
“Hij draaide weg,”� beantwoordde Tom Hilke haar vragende blik. Tom legde Bill op het bed. Die was nog altijd helemaal ingepakt met handdoeken. Na een kwartiertje was Bill weer helemaal de oude. Zijn lippen waren weer normaal en hij wat energie. Langzaam trok hij zijn kleren aan.
“Heb je wel genoeg geslapen vannacht?”� vroeg Hilke bezorgd.
“Ik en Tom hebben lang liggen praten,”� gaf Bill toe. Hilke gniffelde kort en legde haar hand op Bill zijn voorhoofd. Hij had geen koorts dus er was geen infectie bijgekomen.
“Dan slaap je in de auto maar, je hebt rust nodig Bill,”� zei Hilke. Bill knikte en ging weer even op bed liggen. Tom ruimde het badkamertje op en hielp Hilke het koffer van Bill in te pakken. Daarna kwam een zuster Bill zijn ontbijt brengen.
“Dan ga ik nu even met Tom ontbijten. Als er iets is bel je maar hé,”� zei Hilke. Ze gaf een zoen op Bill zijn voorhoofd. Tom en Hilke gingen naar het restaurant om daar te ontbijten.
“Zijn er dingen die je nog met Bill wilt doen voor ja je weet wel,”� glimlachte Hilke. Ze leek er vrij positief over.
“Ik weet niet, ik denk dat we het van dag tot dag bekijken.”�
“Het is vrij jammer dat Bill je nu pas kent. Hij zou je jaren eerder moeten gehad hebben,”� glimlachte ze. Tom wrong een glimlachje. Hij wenste dat hij er ook jaren eerder was geweest voor zijn kleine broertje.

Reacties: