FanFic.nl

Queen of the Rock.

Buick.

Een week nadat ik het heb uitgemaakt, heb ik al een maandvoorraad ‘Ben&Jerry’ ijs op. Ik vind dat spul niet eens lekker. Het is goed break-up voedsel, maar daar blijft het bij.
Die foto van Tom en die fan blijft maar door mijn hoofd spoken. Of hij echt was? Ik weet het niet. Of hij al oud is? Weet ik ook niet. Misschien lijkt het alleen maar alsof ze stonden te zoenen. Dat weet ik ook niet. Ik kreeg hem van Dean en ben toen gelijk naar Tom toegegaan. Verblind door verdriet en kwaadheid, eigenlijk. En nu ben ik dat deel van mijn leven kwijt.
Als Dean wel gelijk had en Tom het alleen maar deed voor David, is Davids plannetje mooi mislukt. Een kleine grijns speelt om mijn lippen. Dan heb ik David kapot gemaakt.
Tom wordt vanzelf wel weer gelukkig. Hij vindt een meisje met mooie, grote neptieten en een verschrikkelijk karakter. Tom doet zijn kunstje wel. Ik vraag me alleen af hoe het met mij zal aflopen. Ik wil niet iemand die denkt dat ik het einde ben, omdat ik beroemd ben. Eigenlijk wil ik alleen Tom. En daardoor voel ik me een klein, bang meisje.
Tranen wellen in mijn ooghoeken op. De eerste nacht heb ik alleen maar liggen huilen en daarna niet meer. Ook deze keer vecht ik tegen de tranen. Mijn vader vertelde me altijd dat huilen zwak was en ik heb hem altijd geloofd. Totdat hij hoorde dat hij kanker had. Toen heeft hij heel veel gehuild. Ik was zijn kleine, sterke meisje en zelfs op zijn begrafenis heb ik geen traan gelaten.
Ik laat me vanaf de bank vallen en krabbel weer op. Dan loop ik traag de trap op. Boven heb ik nog een goede horrorfilm liggen, en ik heb op dit moment echt zin in rondvliegend bloed.
Ik loop mijn slaapkamer in en pak de dvd. Wanneer ik weer weg wil, valt mijn oog op mijn spiegelbeeld. Een vies joggingpak, wallen onder mijn ogen en vet, slordig haar. Einde van relaties zijn niet altijd mijn ding geweest. Ik gooi de dvd maar weer terug op mijn bed, en ren weer naar beneden. Ik pak mijn oude ‘Nokia’ 3310 en zoek in mijn contactenlijst naar het nummer van Danielle, mijn beste vriendin. Ik druk op bellen en in stilte hoop ik dat ze tijd heeft.

Een klein uurtje later staat Daantje voor mijn deur. Ik geef haar een dikke knuffel en laat haar naar binnen. We gaan aan de keukentafel zitten. Ik schenk twee glazen te dure, rode wijn in en al drinkend van onze wijn vertel ik Daantje het verhaal.
Als de halve fles wijn leeg is en ik het hele verhaal heb verteld, staat Daantje op.
“Wat ga je doen?”� Ik kijk haar aan.
“Wat gaan wij doen, bedoel je zeker? Jij gaat een andere outfit aandoen en dan gaan we naar de kapper, manicure en shoppen.”�
“Moet dat?”�
“Ja.”� Mokkend sta ik op en ren naar boven, met Daantje in mijn kielzog.

Zodra we in de stad zijn, sleurt Daantje me mee naar de kapper. Als we daar binnen stappen heb ik het idee dat we in een bejaardenhuis zijn binnen gestapt. Overal zijn oudere dames, met teveel diamanten om hun nek en te keurige kapseltjes. Ik kijk Daantje grijnzend aan en ik weet zeker dat Daantje denkt wat ik denk.
We laten ons door twee nerveuze kapsters naar een stoel begeleiden. We gaan zitten en ze vragen of we iets te drinken willen. In koor zeggen we dat we een glas wijn willen. De ene kapster wilt al weglopen, maar ik houd haar tegen.
“Oh, en heeft u ook slagroomsoesjes? We willen allebei minimaal één doos. En ik wil dat mijn muziek wordt gedraaid. Dan komt er hier nog een beetje sfeer.”� De kapster knikt en loopt naar achter.
“Mevrouw de verwaande rockster?”�
“Ja, mevrouw met de goede ideeën?”�
“Volgens mij zijn die slagroomsoesjes jou idee… Gevecht?”�
“Hell yeah.”�

Reacties: