FanFic.nl

Behind closed windows [5-shot]

Quatre

Bill bekijkt zichzelf in de spiegel, een frons op zijn wenkbrauwen. Zijn bruine ogen staren naar zijn spiegelbeeld voor hem, een witte blouse aan en een donkere spijkerbroek. Zijn make-up met aandacht aangebracht en zijn haar plat langs zijn gezicht.
Straks gaat hij Amke halen, en dan gaan ze samen naar het schoolfeest. Hij weet dat Tom hem zal uitlachen als hij straks de deur uitloopt, maar het maakt hem niet uit. Alleen vandaag, verder niet…
Hij schrikt op als hij een fluitje hoort, en kijkt snel om. Ellen kijkt hem glimlachend aan. Hij staart verward naar haar voeten, gehuld in witte hakken, en ze steken niet door de spijlen. Ze volgt zijn blik en slaat haar ogen neer.
“Je ziet er leuk uit, Bill.”�verzekert ze hem, en hij glimlacht haar voorzichtig toe. Hij laat zijn ogen over haar lichaam glijden, een witte jurk aan tot iets boven haar knieën, die zachtjes beweegt in de wind.
Haar haar is opgestoken, een witte roos erin, en ze draagt verder alleen een beetje lippenstift. Hij bijt op zijn onderlip als het laatste beetje zonlicht haar ogen, zelfs van deze afstand, doet oplichten.
“Jij ook.”�zegt hij.
“Dank je.”�glimlacht ze, en hij kijkt verlegen weg.
“Met wie ga jij naar het feest?”�vraagt hij voorzichtig, en Ellen kijkt hem met verbaasde ogen aan.
“Met Tom. Heeft hij je dat niet verteld?”� Hij schudt zijn hoofd, een bevreemde blik in zijn ogen. Tom? Een glimlach speelt om haar lippen, alsof ze precies weet wat hij denkt.
Hij fronst zijn wenkbrauwen, maar draait zich dan weer om naar de spiegel. Hij weet dat Amke zo gaat komen, en een zucht ontsnapt ongewild aan zijn lippen als hij haar donkere ogen voor zich haalt. Hij schrikt op als hij de voordeur hoort openslaan, als hij naar beneden kijkt, op straat, ziet hij dat Tom naar het huis aan de overkant van de straat loopt. Amke komt van de andere kant aanlopen, hij hoort het getik van haar hakken op de straatstenen.
Hij gaat gretig uit zijn raam hangen, negeert Ellens blik vanachter haar raam, en Tom die langs haar heen naar hem kijkt. Amke ziet hem al, ze kijkt op en glimlacht.
Hij zwaait aarzelend, en rent dan snel naar beneden om de deur voor haar te openen. Zijn lippen rusten op die van haar voor ze hem gedag heeft kunnen zeggen, en hij voelt hoe haar mond in een glimlach omhoog krult terwijl ze hem zachtjes wegduwt.
“Hey Bill.”�fluistert ze, terwijl ze zijn hand vastpakt. Met blinkende ogen kijkt hij haar aan, laat haar voorzichtig een pirouette draaien in de deuropening. Het rode jurkje dat ze draagt waait lichtjes open, hij kan zijn ogen niet van haar afhouden.
Hij schrikt op als hij Tom en Ellen ziet weglopen richting school, en kijkt bevreemd naar de blik in zijn ogen van zijn tweelingbroer. Geamuseerd. Hij wilde toch nooit naar het schoolfeest? Amke legt haar hand op zijn wang, draait zijn gezicht terug richting hem.
“Waar kijk je zo naar?”�vraagt ze bevreemd, terwijl ze opnieuw een kus op zijn lippen drukt. “Geen idee.”�glimlacht hij naar haar toe, en hij slaat een arm om haar middel. “Zullen we maar gaan?”� Ze knikt en staart voor zich uit, terwijl ze hem langzaam meetrekt over
de straat.
Meneer Oldenburger kijkt verbaasd uit zijn raam, naar alle jongens en meisjes die plots, keurig aangekleed, over straat gaan. Hij trekt zijn wenkbrauwen op, maar gaat dan verder geven met de planten water te geven, terwijl Tom nog een laatste keer zijn plan overdenkt. Alles staat duidelijk in zijn hoofd, hij weet precies wat er gaat gebeuren, alsof hij in de toekomst kan kijken. De manier waarop hij het doen en laten van mensen kan voorspellen, hun reacties en gedachten, maakt mensen bang, maar Ellen kent hem.
Beter dan Bill, beter dan wie. Ook hem kan ze observeren door haar raam, en ze heeft veel over hem geleerd. Ze weet wat hij van plan is, en het doet haar glimlachen.
Tom pakt met een grijns om zijn lippen haar hand vast, maar ze rolt met haar ogen en duwt hem plagend tegen zijn schouder.
“Je hoeft het niet te overdrijven.”� Hij glimlacht stilletjes, en richt dan zijn ogen voor zich, op het schoolgebouw dat dichterbij komt naarmate ze verder lopen. Hij hoort het geluid van harde, slechte muziek, en enthousiast roepende stemmen, Ellen ziet het en pakt dan toch zijn hand.
“Je hoeft niet bang te zijn, Tom. Die mensen doen je niets. Alles komt goed.”� Hij slaat zijn ogen neer en bijt op zijn piercing, negeert stekende blikken van mensen die hem niet verwachtten op het schoolfeest.
“Wat wordt er nu van mij verwacht?”�vraagt hij zachtjes, en Ellen glimlacht.
“Zo goed als niets. Bedankt dat je me helpt met dit alles.”� Tom knikt. ]
“Ik help mijn broertje.”�antwoordt hij simpel, precies als Bill en Amke de hal binnen lopen. Amke overduidelijk smoorverliefd, Bill alleen verward.
Hij ziet Tom en Ellen staan, maar richt zich op zijn eigen vriendin. Ze glimlacht, hij ziet zijn verlangen weerspiegeld in haar ogen, slikt even. Hetzelfde verlangen?
“Waar zit jij toch telkens met je hoofd.”�zegt ze dan, verwijtend, en Bill glimlacht verontschuldigend.
“Ik weet het zelf ook niet, maak je niet te druk.”�verzekert hij haar, maar zijn ogen glijden onwillekeurig langs de schare mensen die op de dansvloer staat. Hij herkent zijn broer, hand in hand met Ellen, en slaat zijn ogen neer. Een steek van jaloezie baant zich een weg door zijn borst, en hij kreunt lichtjes. Wat een onzin, Ellen is zijn vriendin. Gewoon een vriendin, en niets meer. Al sinds hij zich kan herinneren…
Hij schrikt op als hij Amkes koude hand in zijn nek voelt.
“Wat sta je toch weer te dromen.”�grinnikt ze, terwijl ze haar lippen zacht op die van hem drukt. Een zucht ontsnapt aan zijn lippen, en ze grinnikt zachtjes als ze hem weer loslaat. “Komaan Bill. Ga je mee dansen?”� Zijn ogen sluiten, hij knikt, en loopt langzaam achter haar aan naar de dansvloer.
Hij schrikt op uit een dagdroom als hij een bekend liedje hoort. Regen und Meer. Zijn wenkbrauwen fronsen, terwijl plotseling alles tegelijk door zijn hoofd schiet. Zijn oren suizen wanneer hij de gebarsten streepjes ziet op het midden van de weg, in een flits Ellen in een blauwe zomerjurk op blote voeten...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.