FanFic.nl

The wager [7-shot]

2

Monica Rahters
Zodra ik mijn plek heb gevonden op mijn eigen slaapkamer, grijp ik met mijn handen naar mijn hoofd. Ik grijp mijn haar vast, mijn hart klopt angstig tegen mijn borstbeen, en mijn ogen staren naar mijzelf in mijn spiegel. Groot van angst.
Hoe kan ik in vredesnaam ooit een weddenschap als deze? Tom kent mij, mijn zwaktes, en hij weet dat ik mensen als Irina haat. Hij weet dat ik nooit van mijn leven een van hen zou willen zijn, hij weet dat ik dit niet kan winnen. Als ik jongens wil versieren, dan doe ik dat op mijn manier. Ik zou nooit van mijn leven mijn identiteit veranderen om iemand te krijgen op wie ik mijn zinnen heb gezet…
Mijn broer komt met veel misbaar mijn kamer in en kijkt me bevreemd aan.
“Wat is er mis met jou dat je zo idioot doet?”�vraagt hij met opgetrokken wenkbrauwen, en ik kijk hem angstig aan. Ik zuig van ergernis op mijn tongpiercing, niet wetend wat ik met dit alles aanmoet.
“Weddenschap met Tom.”�weet ik uit te brengen, maar mijn stem klinkt verwrongen en mijn broer kijkt alleen maar verbaasder.
“Wat houdt die in?”�vraagt hij, met een lichte glimlach op zijn gezicht. Blijkbaar vindt hij het wel grappig dat ik zo sta te panikeren in mijn kamer…
“Voor het einde van de week moet ik me kunnen gedragen als een standaard huppelkut en een jongen op die manier versieren.”�zeg ik dan, een zucht vermengd met de ergernis in mijn stem. Mijn broer knijpt zijn ogen tot spleetjes.
“Dat is nou niet echt de perfecte weddenschap om af te sluiten.”�zegt hij achterdochtig, en ik knik.
“Niet voor mij, in ieder geval. Dat ga ik toch nooit redden?”� Hij kijkt me onderzoekend aan. “Jezelf in vijf dagen transformeren tot een slet? Nee, inderdaad, dat gaat je niet lukken.”� Ik kreun.
“Kars, iets meer hulp zou wel mogen.”� Hij rolt met zijn ogen, en ik zucht diep.
“Ik zou zeggen, begin met het inslaan van nieuwe kleren en zoek iemand op die je kan helpen met het veranderen. Meer kan ik er niet van maken.”�
Ik knik, nog steeds volledig gestrest, en sla mijn handen tegen mijn wangen terwijl ik me jammerend op mijn bed laat vallen. Kars kijkt me hoofdschuddend aan, maar verdwijnt dan, ik sta er weer alleen voor.
Ik laat mijn ogen door mijn kamer glijden, zie Guns ‘n’ Roses, Green Day en AC/DC boven mijn bed hangen, naast Sick Puppies, en Wednesday 13. Ik schud mijn hoofd, dit is absoluut de meest ongeloofwaardige huppelkut kamer die ik me maar kon voorstellen…
In een wilde impuls grijp ik naar mijn mobiel en zoek door mijn contacten. Bill deze keer, niet Tom. Tom mag hier niets van weten.
Ik laat de telefoon overgaan, gestrest bijt ik op mijn nagels in de hoop dat hij maar op zal nemen.
“Met Bill.”�klinkt het dan uiteindelijk, ietwat chagrijnig.
“Bill, je moet me helpen. Ik heb Irina’s hulp nodig.”�
Ik kan hem bijna zijn wenkbrauwen zien fronsen zodra ik die woorden heb uitgesproken, maar het kan me even niets schelen.
“Waarom in vredesnaam?”�stamelt hij dan, en ik maak een vluchtig gebaar, vergetend dat hij het niet kan zien. Mijn ogen staan geërgerd van ongeduld.
“Doet er niet toe, geef me nou gewoon haar nummer. En maak je geen zorgen, ik zal haar heus niet aanranden of zo.”�
Ik hoor een glimlach in zijn stem als hij de cijfers dicteert die haar nummer vormen, en ik grijns, eindelijk opgelucht.
“Bedankt, je weet niet voor hoeveel stress je me hierdoor behoudt.”� Hij grinnikt.
“Geen probleem dan.”�meent hij, en zodra hij opgehangen heeft toets ik, alweer gestrest, Irina’s nummer in.
“Hallo?”�klinkt het verbaasd aan de andere kant van de lijn. De suikerzoete stem doet mijn tanden knarsen, en ik knijp mijn ogen tot spleetjes.
“Met Mo.”�antwoord ik, en ik hoor een verbaasd kreetje.
“Mo? Dezelfde Mo die ik zonet nog bij Tom en Bill heb gezien?”� Ik glimlach wrang terwijl ik met een ja antwoord.
“Hoe kom je aan mijn nummer, en waarom bel je me?”� Ik zucht diep, niet blij met het feit dat ik alles aan haar moet gaan uitleggen terwijl ik eigenlijk teveel haast heb. Bovendien mag ik haar nou niet meteen…
“Ik heb Bill om je nummer gevraagd, omdat ik een weddenschap gesloten heb met Tom.”� “Hm. Ga verder.”�onderbreekt ze me, voordat ik überhaupt klaar ben met uitleggen.
Ik rol met mijn ogen, maar er hangt teveel vanaf voor mij om hier op door te kunnen gaan. “De weddenschap houdt in dat ik me voor vrijdag veranderd heb. Ik moet me gedragen als iemand als jij, en op die manier een jongen versieren.”�
Ik heb nog niet eens alle voor- en nadelen kunnen noemen als ik een kirrend geluidje van haar kant hoor.
“Dus ik moet je helpen met een soort make-over?”�grinnikt ze, en ik zucht diep.
“Ja, dat klopt.”� Ik hoor haar van blijdschap in haar handen klappen, en opeens besef ik waarom zij en Bill zo goed bij elkaar lijken te passen. Allebei een zwak voor mode en allebei hyperactief…
“Dat vind ik leuk!”�roept ze uit, en ik knik zwakjes.
“Zoiets had ik al door…”� Ze lacht.
“Geweldig! Kan ik zo bij je komen, of kom jij bij mij? Dan kunnen we meteen beginnen!”� “Het maakt mij niet uit. Maar je mag niets tegen Tom zeggen over dat jij mij helpt.”�
“Nee, dat doe ik niet.”�zweert ze plechtig, en ik glimlach opgelucht. Tom heeft dan niet expliciet gezegd dat ik niemand om hulp mocht vragen, hij heeft ook niet gezegd dat ik het wel mocht doen…
“Dan beginnen we zo?”�vraagt ze.
“Mm-hm.”�antwoord ik, en even later heb ik gelukkig opgehangen.
Ik laat me op mijn bed vallen, een diepe zucht ontsnapt aan mijn lippen en ik staar naar het verweerde plafond. Dit is een verschrikkelijke weddenschap en tegelijkertijd een uitdaging. Ergens vind ik dit leuk, maar ik haat het feit dat ik Irina om hulp moet vragen. Alsof het aangeeft dat zij iets beter weet dan ik, en dat vind ik verschrikkelijk.
Ik sluit mijn ogen. Ik zal geen andere keus hebben dan toe te geven aan zijn weddenschap…

Reacties: