FanFic.nl

Utah Chronicles [Gestopt!]

Hoofdstuk 22: Showdown Between Princes

Goed, ze moest zich concentreren nu. Jayla haalde diep adem, en deed een poging om zich optimaal op het gevecht te focussen. Niets mocht haar afleiden op het moment. Niet alleen omdat ze de Ponyta kostte wat het kost wilde hebben, maar ook omdat ze geen zin had om nog meer sit ups en push ups te doen. Het idee zelf hielp in ieder geval wel; ze wilde absoluut geen fouten maken. De Ponyta steigerde, en maaide wild met zijn benen door de lucht, voordat hij ze met zijn volle gewicht op de plek waar Zero een seconde geleden nog was op de grond neer liet komen. Ai, als die aanval geraakt zou hebben… Goed dan. Gras aanvallen zouden geen effect hebben, dus het werd óf Pound, óf Quick Attack. Beide waren niet bepaalde de beste aanvallen die er waren, maar het was goed genoeg. Een windvlaag liet Jayla huiveren. Ah, als ze straks de Ponyta had gevangen, zou ze nooit meer last krijgen van de kou. Ze zou dan een levende straalkachel hebben. Zou dat misschien de reden zijn waarom Rachel zo verslaafd was aan vuur pokémon? Zodat ze het niet koud zou krijgen in de winter?

“Spring, en gebruik je Pound, Zero!”� riep Jayla naar haar pokémon. De Grpvyle knikte, en sprong om de Tackle van de Ponyta te ontwijken, om vervolgens een flinke klap toe te dienen. Jayla grijnsde zelfverzekerd. Precies zoals ze had gepland. Natuurlijk was het nog lang niet genoeg om de Ponyta te kunnen vangen. Hij had nog steeds te weinig schade opgelopen. Het enige waar Jayla geen rekening mee had gehouden, was wat er zou gebeuren na de aanval. De Ponyta trapte met zijn achterpoten in de lucht, en raakte hierbij Zero volop in zijn maag. Jayla vloekte binnensmonds. Daar had ze niets aan kunnen doen, toch? Het was niet haar fout, toch? De Ponyta maakte zich inmiddels klaar voor een volgende aanval, en vuurde vervolgens een groot aantal gloeiende bollen af op Zero. Dat was Ember, als ze zich niet vergiste. Oh, natuurlijk Gras types waren slecht tegen Vuur aanvallen, right? “Zero, ontwijk met je Quick Attack!”�

Jayla grinnikte zachtjes toen Zero op tijd aan de vuurballen ontsnapte. Ze was echt dankbaar dat Zero Quick Attack had geleerd. Alleen al zijn snelheid zorgde er voor dat hij een deel van de aanvallen die op hem af werden gevuurd op tijd kon ontwijken. Als Quick Attack er ook nog bij zat… De prins van de jungle, tegen de prins van de snelheid. Jayla snoof lichtjes. Het zou niet lang meer duren voordat ze allebei in haar bezit waren. Samen met Tsubaki. Tsubaki was.. Tsubaki. En dat was voor haar al speciaal genoeg. De Ponyta keek haar aan op een manier alsof hij precies hetzelfde dacht als Jayla, en hij trok verwaand zijn neus op. Jayla trok haar wenkbrauw op. “Zero, ga! Gebruik je Tackle!”� De Grovyle gaf een kort knikje naar zijn trainer, en stormde op de Ponyta af. De Ponyta deed hetzelfde, en stormde zelfverzekerd op Zero af. Oh, geweldig. Nu was het dus echt een strijd tussen twee verwaande prinsen. Had ze er wel goed aan gedaan om het gevecht te beginnen?

Een lichte grijns verscheen op Zero’s gezicht, toen hij nog maar enkele meters van de Ponyta was verwijderd. Een afstand die er voor zorgde dat er voor beide te weinig tijd was om nog om te kunnen keren, of de aanval van de ander te kunnen ontwijken. Jayla gaf een kort knikje, ongeveer begrijpend wat haar pokémon wilde. Met samengeknepen ogen van inspanning keek ze naar de twee pokémon. “Nnn… Nu!”� riep Jayla. Zero zette zich af van de grond, en sprong zo hoog mogelijk de lucht in. Het was te laat voor de Ponyta om nog af te remmen; hij zou nu hoe dan ook raken. Zero trok zijn rechter been in, en liet hem vervolgens met volle kracht neerkomen op het hoofd van de Ponyta, waardoor hij zijn tegenstander door zijn poten liet gaan. Een prins op zijn knieën. Was dat de bedoeling geweest van Zero? Ach, wat zou het ook. Ze Ponyta zou nu ongeveer genoeg schade moeten hebben om gevangen te kunnen worden, of niet soms?

Jayla klikte een van de lege pokéball’s van haar riem af, om hem vervolgens groot te klikken. Zachtjes duwde ze de pokéball tegen haar lippen aan. “Op goed geluk,”� mompelde ze. Met een krachtige zwaai gooide ze de pokéball naar de Ponyta, alsof ze hoopte dat ze hem op deze manier extra schade aan zou kunnen brengen. De pokéball.. miste? Jayla vloekte binnensmonds. Shit, ze had moeten oefenen met gooien. Ze kon niet eens fatsoenlijk een pokémon vangen op het moment. Zero keek haar geïrriteerd aan. “Jaja, ik weet het!”� siste Jayla haar pokémon toe. Ze klikte een andere lege pokéball van haar riem af, en deed een tweede poging om de Ponyta te vangen. Deze keer gooide ze, gelukkig, wel goed. De pokéball slokte de Ponyta op, en plofte vervolgens neer op de grond. Zachtjes beet Jayla op haar onderlip. Haar geluk kennende, zou de Ponyta waarschijnlijk eerst een keer uitbreken. Zoals het hoorde, natuurlijk. “Kom op…”� fluisterde ze, Zero die met zijn ogen rolde negerend.

Met ingehouden adem bleef Jayla naar de pokéball kijken. Haar zorgen waren echter voor niets geweest; de pokéball bleef stil liggen, en maakte een ‘ping’ geluid als teken dat de pokémon was gevangen. Een gretige glimlach verscheen op haar gezicht. Ze pakte de pokéball vast alsof het een nieuw geboren baby was, en streek er over heen. “Je bent van mij, klein prinsje…”� glunderde ze. Opnieuw negeerde ze Zero’s pogingen om duidelijk te maken hoe erg hij zich irriteerde aan haar overdreven gedrag. “Prince,”� grijnsde Jayla. “Dat zal je naam worden. Prince,”� besloot ze plotseling. Ze keek naar Zero. “Bedankt, Zero. Je hebt perfect gevochten,”� zei ze, trots glimlachend naar hem. Zero gaf een knikje dat als vriendelijk beschouwd zou kunnen worden, en grijnsde hooghartig terug. Jayla keek weer naar de pokéball. Ze had nu drie pokémon in haar team. Zou dat genoeg zijn om zichzelf in het vervolg te kunnen beschermen?

Reacties: