FanFic.nl

Cody simpson

ikweet geen titel :s

Natasja
'Ik kijk hem nog eens goed aan. 'Hee jij bent zeker ook nieuw hier,, in ieder geval ken ik jou nog niet' zeg ik en ik steek mijn hand uit. 'Ik ben Natasja, ik leidt elke nieuweling die in 't 2e tot 6e komt rond, maargoed, wat is jouw naam?' vraag ik nadat ik mijn hele verhaal heb vertelt,dat volgens mij iets te onlogisch klonk. 'Cody, Cody Simpson' zegt hij blozend en de jongens die bij ons zitten beginnen te joelen. Snel geef ik John, mijn beste vriend, een schop onder tafel en sta op. 'Kom je mee, in welke klas kom je eigelijk te zitten?' vraag ik en ik trek hem al half mee. 'Euhme.. de concierge zei dat jij dat zou weten' zegt hij grijnzend en hij laat zich meesleuren. 'O tuurlijk' zeg ik oogrollend en ik loop naar de concierge voor zo'n klassenboek. Ik bladeren er supersnel door en zie zijn naam staan. Ik grijns als ik zie dat hij bij mij in de klas zit en vraag om een rooster. Samen met Cody loop ik naar lokaal 123 waar de mentorles straks gaat starten. 'Heb je wel al boeken?' vraag ik even snel en geef hem zijn rooster. 'Euhme ja maar ik ben slecht in kaften,zou jij met mij mee willen na schooltijd om te helpen kaften?' vraagt hij en hij kijkt me met een pruillipje aan. Ik knik en schiet in de lach als ik zijn grote ogen van verbazing zie.

--
vanuit cody
--

Ik bedank Natasja met een knuffel en voel mezelf rood worden. 'Euhme.. ja sorry' zeg ik en ik kijk weg. De bel gaat en ik loop het lokaal binnen. Ik stel me netjes voor aan mijn mentor en schud zijn hand. Ik ga naast Natasja zitten maar sta snel weer op omdat iemand anders daar wil zitten. Ik ga achter Natasja zitten en staar naar haar achterhoofd. 'En ik wil even onze nieuwe leerling voorstellen, kom je even hiervooraan de klas staan, Cody?' vraagt de mentor. Ik sta op en een paar meiden beginnen te schreeuwen en te gillen. Ik begin te grijnzen en ik hoor Natasja: 'Uitslover' zeggen. Ik begin te lachen en krijg de slappe lach. 'Euhme.. ja sorry, ik schoot in de lach, ik ben dus Cody, Cody Simpson,maar de meesten van jullie kennen me , dus' zeg ik en ik loop langs Natasja. Ik ga met mijn vinger langs haar kin en blijf even staan. Ze pakt mijn vinger vast en draait die om. 'Een souvenier, doe dat dus nooit meer' zegt ze met een grijns. 'Als je wilt blijven leven teminste en als je wilt dat ik nog mee ga op te kaften want ik kan zo van gedachten veranderen' Ze laat mijn vinger los en duwt me weer op mijn plek. 'AUWW' piep ik.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.