FanFic.nl

Regret.

Hoofdstuk 1.

Om mee te beginnen, laat ik mij dan even voorstellen.
Mijn naam is Susan, 16 jaartjes jong en ik ben enorm fan van spookachtige dingen.
Ik zou je graag een foto willen sturen over hoe ik eruit zie, maar aangezien dat niet kan zal ik mij in groten lijnen maar beschrijven.
Mijn natuurlijke zwarte haren maken mijn huid nog bleker dan dat het al is, daarnaast heb ik felgroene ogen.
Soms kan ik daar mensen mee bang maken, gehehehe.
Helaas, kan ik mijn vriend er niet bang mee maken, hij heeft me al door voordat ik zelf al bedenk wat ik ga doen; Grrr. Rudy... Mijn liefste Rudy.. Met zijn prachtige lichtbruine haar en donkerdiepblauwe ogen...

Ik mag niet afdwalen; sorry. Ik heb veel te vertellen dus ik zal je het hoognodige vertellen wat je weten moet.
1. Mijn vrienden club bestaat uit: Rudy, Tobi, Alec, Abby en ik.
2. Mijn verjaardag is op 21 December
3. De dag waarop ik mijn verhaal begin is 19 Decemer 2011


Laat ik dan maar beginnen..

Het begon allemaal op de dag dat mijn vriendclub mij had vertelt dat we voor 2 hele weken gingen slapen in een huis, dat af en toe in de krant stond omdat er daar "blijkbaar" mensen in verdween. Sinds ik het eerste rubriek had gelezen, wou ik er ontzettend graag heen. Natuurlijk kon ik niet geloven dat we in het huis "Pupa". Voor een mysterieus huis is dat nou niet echt een speciale naam maar goed, welk huis heeft er nou een naam? Dat huis dus. Op de ochtend van mijn verjaardag gingen we erheen, met onze koffers en al.
Het huis was open dus we konden er snel in en onze koffers uitpakken in de kamers.
Breed glimlachend deed ik mijn kleren in de kast en legde die van Rudy er eveneens bij. Het huis, was precies zoals je het zou verwachten.
Krakerige trappen, geen elektriciteit, geen bereik, spinnenwebben in hoeken van kamers.. Maar gelukkig was er wel warm water.
Ergens had ik medelijden met Abby, arm kind, ze was als de doods voor enge dingen. Ach, Alec zou d'r wel beschermen hield ik mijzelf voor.
Dit kon niet beter, dit was het beste verjaardagskado ooit!

Reacties: