FanFic.nl

Faylinn y Tylwyth Teg

Deel 11

‘Het was weer een geweldige les, prinses,’ Zegt Kynan. ‘Zoals gewoonlijk’
‘Vind ik ook’ Antwoord ik met een glimlach. ‘Ik kreeg steeds meer plezier in het gebruiken van magie. ‘Tot morgen’
Snel ga ik de deur uit en loop de gang op. De les was echt weer tof. Gisteren zijn we begonnen met het beheersen van de elementen. De laatste twee lessen heb ik dus geleerd hoe ik de natuur kan laten bloeien, wat tenslotte een van de redenen van ons bestaan is. De eerste keer dat het mij lukte om de knop van een tulp te openen was ik dolgelukkig. Niet dat het zoveel moeite koste, mijn Koninklijke genen helpen mij namelijk nogal.
Ik haast me snel naar het lokaal van Verweer Tegen de Zwarte Kunsten, professor Lupos mag dan wel heel aardig zijn, hij begint toch ook heel erg stipt. Wanneer ik het lokaal bereik, is iedereen naar binnen aan het gaan. Fieuw, net op tijd.
Met een plof zet ik me neer op de stoel naast Fred.
‘Puh’ Een zucht ontsnapt aan mijn lippen.
‘Zo, waar kom jij nu weer vandaan?’ Vraagt Fred met een glimlach. ‘Dat je zo moet zuchten van de inspanning’
‘O, gewoon, bijlessen zoals gewoonlijk’ Ik glimlach een beetje opgelaten. Het wordt echt hoogtijd dat ik mijn vrienden zeg dat ik een elf ben. Het is eigenlijk niet eerlijk tegenover hen dat ik het niet wil zeggen en dat ik lieg over waar ik ben als ik niet in de les ben.
‘Beste klas,’ Onderbreekt professor Lupos ons korte gesprek. ‘ik weet dat het het laatste uur van de dag is, maar laten we toch nog even stil zijn en ons hoofd bij de les houden, niet?’
De klas mompelt wat, maar een blik van Lupos legt ons het zwijgen op.
‘Goed, vandaag gaan we het niet echt hebben over Zwarte Kunsten, maar aangezien dit onderwerp moeilijk in een bepaald vak te plaatsen is, en het toch vrij belangrijk is voor een grondige kennis van onze wereld, zal ik het vandaag met jullie hebben over Elfen’
NEE! Nee! Nee! Nee! Ik protesteer! Grr, rotleerplan! Ik wil niet dat mijn vrienden over mij moeten leren en vooral niet dat ik over mij moet leren. Als ik ze dan alles zeg, wie ik ben, dan weten ze toch al alles over mijn wereld. Een elf is toch geen studieobject?!
Een nieuwsgierig gemompel gaat door de klas. Natuurlijk, wie is er nu niet benieuwd naar elfen. GRRRRRRR!
‘Ik zou dit normaal nooit zeggen, maar ik ben geïnteresseerd in de les’ Zegt Fred.
‘Wat? Oh nee! We moeten een dokter bellen. Fred met interesse in de les, een wonder’ Snel zet ik een nepgeshoqueerd gezicht op.
‘Ik weet het!’ Zegt hij met een al even nepgeshoqueerd gezicht. ‘En jij? Enige interesse bij jou?’
‘Nee, niets, nada’
‘Oh nee! We hebben nog een dokter nodig. Faylinn zonder interesse in de les’ De schok op zijn gezicht wordt nog groter, waardoor ik toch een beetje moet lachen.

Stomme les! Met uiterste concentratie richt ik mij tot het krijtje dat voor het bord vooraan in de klas ligt. Plots vliegt het krijtje op en schrijft het in mijn handschrift, in koeien van letters ‘Stomme les’ op het bord. Oké, dat was de bedoeling, maar stiekem hoopte ik dat het zou mislukken. Oeps. Ach ja, geen kat die weet dat het van mij is.
Hel de klas schiet in de lach en professor Lupos begrijpt duidelijk niet wat er aan de hand is.
‘Haha, ik weet niet wie het doet, of hoe die het deed, maar die persoon is gé-ni-aal!’ Lacht Fred.
Professor Lupos heeft ondertussen ontdekt wat er op het bord verschenen is en wonder boven wonder is hij niet echt kwaad.
‘Mensen, rustig,’ Zegt hij ‘Ik weet wie het gedaan heeft en ik begrijp het, dus geef ik deze keer geen straf, maar nog een keer zo’n frats in mijn les en je zult sneller met Vilder de harnassen staan poetsen dan je “Stomme les”� kan zeggen’. Na deze woorden kijkt hij mij recht in de ogen, waardoor er mij toch een licht schuldgevoel bekruipt. Hij veegt het bord schoon en gaat terug verder met de les.
‘Zeg, Faylinn, keek hij nu net hierheen of heb ik mij dat verbeeld?’ Vraagt Fred op gedempte toon.
‘Misschien was het naar iemand achter ons’ Zeg ik alsof ik me van geen kwaad bewust ben.
Langzaam wordt het terug rustig in de klas en zwijgt iedereen terug. Wanneer Lupos merkt dat hij terug ieders aandacht heeft gaat hij verder met de les.
‘Zo, jufrouw y Tylwyth Teg, kan u ons wat meer vertellen over de honden van Annwyfn?’ Ge-meen, gemeen! Gemeen met tien uitroeptekens erachteraan! Waarom vraagt die dat nu aan mij? Wil hij mij een freak laten lijken voor de klas? Serieus, hoe moet ik nou weten hoeveel de gemiddelde leerling daarvan afweet? Laat ik maar gewoon zeggen wat ik weet, dan maar.
‘Euh, de honden van Annwyfn gaan over van koning op koning en bewaken de oude schatten van Annwyfn. Sommige mensen noemen ze hellehonden, maar dat is eigenlijk fout, want Annwyfn is geen onderwereld of hel, hoe je het dan ook wil noemen. Onder elke koning hebben ze andere jachtgewoonten. Onder koning Arawn y Dyfed jagen ze enkel de twaalf dagen na Joel.’ Tijdens de vier weken die ik in Annwyfn heb doorgebracht, hebben Alfrune en Gerwynn mijn neef en Alrune’s broer, bij me een stoomcursus Welshe elfengeschiedenis naar binnen gestampt. Daardoor weet ik nu al hopen over Annwyfn en mijn achtergrond.
‘Psst,’ Sist Fred naast me ’Hoe wist je dat allemaal? Serieus, meid, een cursus elfologie naar binnen geslikt?’ Vraagt hij nogal verbaasd.
‘Nee, gewoon familie die het nodig vind dat mijn brein wordt volgestampt met Welshe verhalen’ Grijns ik nerveus.

Reacties: