Hoofdcategorieën
Home » Overige » All those youtube celebrities... » Hoofdstuk één.
All those youtube celebrities...
Hoofdstuk één.
Het is een warme lenteochtend, zo rond mei. Ik zit op het terras van Starbucks. Te genieten van de zon. Ik haal mijn zonnebril uit mijn tas en zet hem op. Met mijn ogen gesloten zit ik zo een paar minuten, te wachten op Jess. Het was deze keer haar beurt om drinken te halen. Ik had een caramel cappuccino bestelt, mijn favoriete. Ik kijk naar de rij binnen. Gelukkig is Jess al bijna aan de beurt. Ze ziet me kijken, ze ziet me, maar zwaait niet. Hopen dat dit niet te lang gaat duren, ik heb hartstikke dorst.
''Olga!''. Ik schrik wakker. ''Huh, wat?'' zeg ik en ik kijk verdwaast om me heen. Wie riep er? Dan zie ik Jess aanlopen, ze heeft onze drankjes. Hm, lekker. ''Hier, uh, pak aan!'' zegt ze. Ik neem meteen een grote slok. Jess kijkt me aan. Samen drinken we een tijdje, zonder iets te zeggen. Ik hoor ruisende bladeren, pratende mensen en zacht gesnif. ''Heerlijk hé, dat de zomer eraan komt.'' zegt Jess opeens tegen me. ''Zeg dat wel!'' zeg ik. Als we ons drinken ophebben lopen we weer naar huis.
Dat is zo'n beetje mijn dagelijkse ochtend op een maandag. Vanwege mijn baan, filmpjes maken op youtube. Ik bepaal zelf mijn werktijden en ik moet zeggen: Het is hartstikke handig.
Thuis aangekomen treffen we Joe aan, terwijl hij al hard aan het werk is aan de eettafel, tikkend op zijn laptop. ''Zooo, WaarZijnDezeDamesGeweest?!'' Starbucks zeker. En jullie nemen niks voor mij mee? Pfft, de jeugd van tegenwoordig.'' ik glimlach. Joe altijd hé. Grapjes op de vroege morgen. ''Wat ben je aan het typen?'' vraag ik, totaal veranderend van onderwerp. ''Een nieuw script, voor mijn nieuwe video. Ik wil hem zo snel mogelijk afhebben.''
''Waar gaat het over?'' vraag ik.
''Over een meisje die een magische flamingo tegenkomt.''
''Hahaha, echt?''
''Ja echt! Ik lieg toch noooit zeg!''
''Nee, tuurlijk doe je dat niet.'' zeg ik en ik loop naar de keuken.
''Waar is Jess eigenlijk?'' vraagt Joe.
''Ze laat Wonton uit, denk ik.'' zeg ik terwijl ik kijk wat er allemaal in de koelkast ligt. Hm, een half-bruine banaan, een doosje donuts, een pak vla, cornflakes, boterhamworst... Jeetje, wie heeft hier voor het laatst de boodschappen gedaan? Ik pak het doosje donuts en zet hem op de eettafel.
Hm, een leuk ontbijt, maargoed. Ik zal vanmiddag wel booschappen doen.
Ik loop naar boven en haal mijn laptopje. Ik moet namelijk ook nog werken aan mijn script. Ik ga tegenover Joe zitten. Zwijgend zijn we allebei aan het tikken. vijf minuten worden tien minuten. Tien minuten worden er twintig. Opeens begin ik me zorgen te maken om Jess. Waarom is ze nog niet terug? Blijkbaar denkt Joe hetzelfde want hij vraagt me: ''Waar blijft Jess? Ze zou allang terug moeten zijn?''
''Tja, ik weet het ook niet. Ik zal haar bellen.''
Ik pak mijn mobiel uit mijn tas, die nog in de gang staat.
Tuuut... Tuuut... Tuut... Tuuut....
''Hoi, dit is de voicemail van Jess en...'' UGH. Waarom neemt ze haar mobiel niet op? Dit is niks voor haar, ze heeft haar mobiel constant in haar handen. Ik begin me zorgen te maken. Ze zou toch niet... Dan denk ik opeens terug aan vanochtend. De ruisende bladeren, de pratende mensen en.. en.. Het gesnif! Dat was Jess! Ze moest huilen! En ze deed opeens heel raar tegen me. Oh nee, wat zou er zijn? Zou ze snel terugkomen? Waar zou ze heen zijn?
Reacties:
Oeh, ik ben nieuwschierig! Je kunt best goed schrijven hoor ^^ Beter dan mij in elk geval :p
Erg leuk, ga snel verder