FanFic.nl

Densetsu no Akio.

Double Trouble.

''Schiet op, stelletje slowpokes!'' riep Yasu zowel ongeduldig als enthousiast. De twee waren al bij de dam aangekomen, terwijl de ouders nog moesten arriveren. Ze zuchtte licht geïrriteerd en liep wat open neer. Wat was er met haar aan de hand? Had ze soms een vorm van ADHD ofzo? De Riolu keek haar fronsend aan, maar Yasu leek er geen erg in te hebben. Op dat moment leek ze een ingeving te krijgen. ''Kom, dan laat ik je de dam van binnen zien,'' sprak ze met een brede grijns op haar kop. Opnieuw greep ze zijn poot vast om hem vervolgens als het ware de dam in te rijten. De Buizel sprong vlug in een opening tussen de vele takjes door. Het blauwe wezen had geen andere keus dan haar te volgen en sprong ook naar binnen. Daar stond hij dan. Op grond dat gedeeld werd met water, en boven hem een hele hoop takken die gestapeld waren. Hij vroeg zich af wat er verder te zien was. ''Is het niet groot?'' vroeg Yasu, ditmaal kalmer. Eigenlijk had ze gelijk. Het was inderdaad groot, en toch knus. Het voelde... Vertrouwelijk. ''Vind je?'' Yasu's moeder stond nu achter hem. Hij knikte even, en liep toen naar de kleinere Buizel toe. Vervolgens kwam de vader naar binnen en liet zich meteen met zijn achterwerk op de grond ploffen. ''Doe alsof je thuis bent,'' sprak hij en gebaarde dat hij kon zitten. Vervolgens keek hij Yasu aan, die meteen ging zitten. De Riolu zuchtte. Nu moest hij wel gaan zitten. Vlug liet hij zich door zijn poten zakken en kwam hij met een kleine plof op de grond. ''Wat is er?'' vroeg Yasu nieuwsgierig. Was er iets dan? Hij keek vlug naar de vader, maar die keek alleen peinzend naar de grond, met zijn twee voorpoten over elkaar gekruist. ''Over die blauwe 'bal'..''

De Riolu keek hem vragend aan. Bedoelde hij dat wat Yasu hem verteld had? Eigenlijk kon hij zich dat nog maar vaag herinneren. Hij wist al helemaal niet meer hoe hij dat voor elkaar had gekregen, laat staan hoe het er ook alweer uit zag. ''Wat bedoel je? Jullie zouden hem toch een naam geven?'' Yasu keek hem zowel verbaasd als teleurgesteld aan. Was dat serieus het enige waar ze aan dacht, een naam? Haar vader maakte nu anders wel een goed punt, vond hijzelf. Opnieuw zuchtte hij. ''Dat komt zometeen wel. Riolu, kun je me vertellen wat er precies gebeurde?'' Het wezentje trok een nadenkend gezicht, maar haalde toen zijn schouders op. ''Ik kan me niet veel meer herinneren, eigenlijk,'' legde hij uit. De twee ouders wisselde gauw een blik met elkaar. ''Yasu, die blauwe bol, vormde die zich in zijn poten? En zijn ogen, waren die ook verkleurd?'' De Buizel trok een vragend gezicht, maar begon toen na te denken. ''Die bal verscheen in zijn poten, ja, en zijn ogen hadden dezelfde kleur als zijn bal,'' antwoordde ze na enige tijd. Vrolijk kwispelde ze met haar staart, alsof ze een hond was die zijn beloning afwachtte. Nee, beter gezegd, een hond die zijn koekje afwachtte. ''Dus toch...'' mompelde de moeder zacht. Het was nog net hoorbaar voor hem. ''Aura...'' mompelde de mannetjes Buizel harder. ''Aura?'' floepte de Riolu er meteen uit, zonder het zelf door te hebben. ''Hmm. Er zijn er maar een paar die het kunnen,'' sprak de vader weer en richtte zijn blik op de Riolu. ''En ik denk dat ik al weet wie je ouders zijn,'' ging hij verder. Het blauwe beestje keek hem ongelovig aan. Wat bedoelde hij nou? ''Jou ouders hebben het leiderschap 'geclaimd' over deze regio, een aantal jaren terug. Zij bezitten ook de aura.'' Yasu keek hem nogal dom aan, alsof ze niet begreep waar hij het over had. ''En hoe weet je dat dat zijn ouders zijn?'' vroeg ze. ''Een week geleden is een exploration team, zoals ze dat met een leuk woord noemen, naar het hol van de leeuw gestuurd, omdat er een gerucht ging dat de twee leiders kinderen kregen. Blijkbaar hebben ze er alsnog één kunnen redden, maar ze zijn zelf niet meer terug gevonden,'' beantwoordde haar moeder haar vraag. ''We weten niet of ze het zelf nog kunnen meemaken, maar ze hebben ons een kans gegeven om deze waanzin tot een einde te brengen,'' voegde de vader toe. ''Als jij de aura onder controle kan houden kan je helpen deze tirannie te stoppen.'' Opnieuw trok hij een ongelovig gezicht. Was dit een slechte grap, ofzo? Werd hij nou gedwongen om tegen zijn eigen ouders te strijden, of om dit verhaal te geloven? Zijn gedachtestroom werd verstoord door een luide knal, gevolg door hard geschreeuw. ''We weten dat jullie daar zijn, geef die Riolu maar aan ons!'' Yasu's vader schrok op, en twijfelde even. Zou hij naar buiten gaan of binnen blijven. ''Kom naar buiten of we branden alles plat!'' Hij knarsentande en overwoog zijn kansen. Als hij naar buiten sprong en aanviel wist hij niet tegen wie hij het deed, en kon hij dus verliezen. Maar aan de andere kant, als hij niets deed, raakte hij zijn huis kwijt, waar hij zo lang aan had gewerkt. Hij snoof, maar besloot toch in de aanval te gaan.

Een paarse schaduw pokémon vloog naar achter van de schrik bij het zien van een aanval die bekend stond als Aqua Jet. Hij was nog net niet geraakt, maar was wel uit zijn balans en stortte op de grond af. Het water verdween en de Buizel werd zichtbaar. Zijn zwarte oogjes werden groot bij het zien van zijn tegenstanders. Een Gengar en een Haunter. Die kon hij van zijn leven niet in zijn eentje aan. De Gengar stond op en gromde, waarna hij een pissige blik naar het oranje wezen gooide. ''Hou je maar niet van de domme, ik weet dat er meer beneden zitten,'' sprak deze, voordat hij een gemene grijns op zijn gezicht toverde. De Buizel gaf geen antwoordt. ''Goed dan, ga je gang maar.'' De aunter knikte en laadde zijn Shadow Ball op, waarna hij hem richtte op de dam. Ze hadden dan misschien gebluft om hem echt in de fik te steken, maar dit werkte ook. ''Shit,'' mompelde de Buizel kort en keek toe hoe de dam volop geraakt werd door de donker gekleurde bal. Een rookpluim verscheen. Zou hij echt raak zijn geweest..?

Reacties: