FanFic.nl

Afleiding

Afleiding

Edwins ogen gleden nog een keer over het papier voor hem, waarna hij ze sloot om het zojuist gelezen rijtje in zijn hoofd te herhalen. Overmorgen had hij zijn examen al, maar nog steeds weigerden enkele begrippen zich op een permanent plekje in zijn hoofd te nestelen.
Met een zucht las hij nog maar eens over het rijtje heen en deed een nieuwe poging. Vanuit beneden hoorde hij de bel, maar schonk er geen aandacht aan. Hij wilde net aan het volgende rijtje beginnen, als hij zijn moeder van onder aan de trap hoort roepen.
‘Edwin, het is voor jou!’ galmt er naar boven.
Edwin zucht en staat met tegenzin op. Als hij echter de gang inloopt, verdwijnt deze tegenzin meteen en verschijnt een verraste, maar brede glimlach. ‘Lucas’ begroet hij zijn vriend.
‘Sorry, ik weet dat je druk aan het studeren bent’ verontschuldigde die zich meteen, ‘maar ik miste je’
Edwin glimlachte en stapte wat dichter naar Lucas, ‘Maakt niet uit’ zegt hij zacht, ‘ik vind het fijn dat je er bent’ Lucas glimlachte op zijn beurt breed en begroette Edwin met een zoen. Als vanzelf sluit Edwin de afstand door zijn armen om Lucas heen te slaan en hem nog iets dichterbij te trekken. Even staan ze nietszeggend tegenover elkaar, tot Lucas de omhelzing verbreekt.
‘Zo, mission accomplished’ reageert hij speels, ‘Dan laat ik je nu maar weer naar je boeken’
Edwin keek verrast op, ‘Ga je alweer?’.
Lucas knikte, ‘Ik wil je niet afleiden’
Plots opende de kamerdeur en keek Bianca even de gang in, ‘Lucas, wil je mee eten?’ vroeg ze.
Lucas draaide zich naar Bianca, maar schudde zijn hoofd, ‘Nee, ik wilde net gaan zodat Edwin weer verder kan’ legde hij uit.
‘Nou, we kunnen zo al eten hoor, dus zo erg stoor je Edwin vast niet’ reageerde Bianca meteen, ‘Ik denk zelfs dat hij het wel fijn vindt als je blijft’
Lucas beet even op zijn lip en keek Edwin aan. Die glimlachte, ‘Ze heeft een punt, Lucas’ zegt hij speels, ‘Ik moet tenslotte toch eten’
Lucas keek nog even van Edwin naar Bianca, ‘Lucas, het is echt geen enkele moeite. Ik heb genoeg en je weet dat je hier altijd van harte welkom bent’ voegde Bianca toe, waarna Lucas uiteindelijk knikte, ‘In dat geval heel erg graag, Bianca’ glimlachte hij. Bianca knikte tevreden en sloot de kamerdeur weer, waarna Edwin Lucas hand pakte en hem mee nam naar zijn kamer.

Daar aangekomen keek Lucas verbaasd rond. Normaal was Edwins kamer net en geordend, maar het was duidelijk dat hij daar de laatste dagen wat minder tijd aan had besteedt. Het zag er nog steeds netter uit als zijn eigen kamer, maar rond zijn bureau waren verschillende boeken en papieren opgestapeld.
‘Ik wil nog wel even een rijtje..’ begint Edwin schuldig, als Lucas meteen knikt.
‘Natuurlijk’ antwoordt hij, terwijl hij op Edwins bed gaat zitten, ‘Maar weet je zeker dat ik niet stoor dan?’
Edwin knikte en gaf Lucas snel een zoen, ‘Bijna klaar’ beloofde hij snel, voor hij terugliep naar zijn bureau en zich op het papier voor zich richtte.
Lucas trommelde intussen wat ongeduldig met zijn vingers en kijkt even rond in de kamer. Zijn oog viel op een openliggend boek naast hem en nieuwsgierig begon hij wat te bladeren. Als hij even later beseft dat hij geen schrijvende pen meer hoorde in de stilte, kijkt hij op. Edwin had zich intussen omgedraaid en bekeek hem met een geamuseerde glimlach.
‘Interessant?’ vroeg hij met een knipoog. Lucas knikte, ‘Niet helemaal hoe ik het heb geleerd’ grapt hij.
‘Hoezo?’ vraagt Edwin geïnteresseerd, als Lucas de titel van het boek laat zien. ‘In Amerika ligt het onderwerp Vietnam toch wat gevoeliger’ legt hij uit. Edwin knikt begrijpend en staat op. Als hij bij zijn bed aankomt pakt hij het boek uit Lucas’ handen en legt het op zijn nachtkastje. Lucas volgt zijn handelingen met een verbaasde blik, tot Edwin hem naar zich toetrekt en zoent. Lucas legt zijn hand in Edwins nek en wacht tot ook hij op het bed gaat zitten, maar in tegenstelling duwt Edwin Lucas voorzichtig achteruit, tot hij op zijn bed ligt. Zonder de zoen te onderbreken volgt hij zijn vriend.
Even onderbreekt Lucas de zoen en kijkt Edwin vragend aan, ‘weet je zeker dat?’ vraagt hij even, als Edwin de knoopjes van zijn blouse al los begint te maken. Zijn handen glijden over zijn borst en hij kust Lucas nogmaals als antwoord, terwijl die op zijn beurt zijn handen over Edwins rug laat glijden. Als Edwin Lucas in zijn nek begint te zoenen, komt Lucas bij Edwins onderrug aan en trekt ongeduldig zijn t-shirt naar boven. Automatisch komt Edwin iets omhoog, zodat Lucas het t-shirt over zijn hoofd kan trekken.
‘Als ik had dit had geweten, was ik al veel eerder langskomen’ grapt Lucas, terwijl Edwin hem in een nieuwe zoen trekt. Lucas handen glijden door Edwins haar en hij speelt even met de uiteinden, terwijl Edwin ongeduldig Lucas’ gesp los maakt. Net als Lucas even zijn middel optilt om Edwin te helpen, klinkt er een stem van onder aan de trap.
‘Jongens, we kunnen eten!’ roept Bianca. Meteen klinkt gestommel vanuit Sjoerds kamer, waarna zijn kamerdeur hard dichtklapt en harde, ongeduldige voetstappen op de trap volgen.
Edwin laat zijn hoofd intussen, teleurgesteld, vallen op Lucas’ borst. Die geeft hem een kus op zijn haar, ‘Ja, dat hadden we kunnen verwachten’ glimlacht hij dan.
Edwin kijkt op en fronst zijn wenkbrauw, ‘niet grappig’ zegt hij snel, voor hij nog een snelle kus op Lucas’ lippen drukt.
‘Doe jij je shirt nu maar aan’ kaatst deze terug, terwijl hij zelf zijn gulp weer dichtritst en zijn blouse dichtknoopt.
Edwin was intussen opgestaan en trok zijn shirt over zijn hoofd, ‘Er is wel een voordeel’ zegt hij dan plots.
Lucas kijkt hem even vragend aan, voor ook hij opstaat en zijn laatste knoopjes dichtknoopt. ‘Ik weet mijn begrippen nog’ knipoogt Edwin speels, waarna hij Lucas hand pakt en hem meeneemt naar beneden.

Reacties:

simonella zei op 11 juli 2011 - 14:27:
:'D geniaal!