FanFic.nl

Magisch geluk

2

“Ik ben Tom. Ik vind het echt heel leuk dat wij samen op een kamer zitten. Technisch gezien, qua karakter enz. kunnen wij heel goed met elkaar opschieten. Ik heb er erg veel zin in.”�

Bill zucht zacht als de jongen maar door blijft ratelen. Wat was zijn naam ook alweer? Tom of iets in die trend. Bill geeft de deur een stevige zet zodat hij met hevige vaart open draait. Tom blijft echter niet stil, zijn hele levensverhaal hangt hij op aan Bill. Deze laatste persoon kijkt daardoor chagrijnig voor zich uit terwijl hij op het bed is neergeploft en houd zichzelf in bedwang zodat hij niet begint te schreeuwen.

“Oké. Nu is het genoeg. Ik ben Bill, vind het leuk om te praten maar nu wordt je irritant. Pak je spullen uit dan kunnen we naar de les.”�

Zo, dat is eruit, denkt Bill opgelucht. Normaal is het altijd anders. Dan wordt er tegen Bill geschreeuwd dat hij zijn mond moet houden, maar nu is het tegenover gesteld. Bill begint zijn spullen woest uit te pakken. Zijn kleding stapelt hij op, op het bed. Diep in gedachten verzonken, merkt Bill niet dat kamergenoot Tom het allemaal veel makkelijker aanpakt.

“Aslium,”� klinkt het zacht door de kamer. Bill kijkt verbaasd op. Dezelfde spreuk die zijn moeder ook altijd gebruikt. Bill ziet naast zich drie stapels kleding in de lucht zwieren die richting de kledingkast zweven, althans, dat was het plan.

“Er wordt hier niet getoverd zonder mijn toestemming!”� klinkt het streng. Tom verliest van schrik zijn concentratie waardoor de stapels kleding vallen en alles nu op een hoop op de grond ligt. Tom kijkt geschrokken naar de oudere docente die Tom met fijn geknepen ogen aankijkt. Tom zucht met ingezakte schouders. Zodra de deur met een klap dicht wordt getrokken begint Bill luidop te lachen.

“Veel succes hè Tom,”� buldert hij en klopt zijn kamergenoot daarbij op zijn schouder. Vol plezier laat hij zijn mopperende kamergenoot achter die alle kleding nu opnieuw mag opvouwen.

Het is stil op de gangen zodra Bill opzoek gaat naar zijn klas waar hij zijn eerste les in hocus pocus krijgt. Het is koud en de authentieke lampen aan de muren flikkeren. De rillingen gaan over Bill zijn ruggengraat. Hij houdt totaal niet van dit soort gangetjes!

Stemmetjes echoën door de gang, wat Bill doet opkijken. Angstig kijkt hij rond, maar ziet niemand. Bill blijft staan en draait twee rondjes om zijn as, maar ziet nog steeds niemand. Hij snapt er niks van.

“Hier,”� fluistert de stem weer, waardoor Bill zich met een ruk omdraait. Weer niemand. Angst bekruipt hem.

“Je moeder is in gevaar,”� fluistert de zware mannenstem weer. Onvoorzien voelde Bill zich verslappen. Zijn knieën lijken wel in water te zijn veranderd. Hij voelt hoe hij tegen de grond klapt en ziet zijn moeder voor zich. Zittend aan de ronde tafel in de keuken, met een brandende kaars vlak bij zich zodat ze de post kan lezen. Zo snel als dat het beeld kwam, verdwijnt het weer en wordt het volkomen zwart voor de ogen van Bill.

“Bill! Bill gaat het? Wat is er gebeurd?”�

Bill die suf voor zich uitkijkt ziet zijn kamergenoot boven zich hangen. De handen van Tom hebben zich op de schouders van Bill gelegd waarmee hij Bill nog steeds door elkaar schudt. Bill puft eens flink en rukt de handen van Tom van zijn schouders en drukt zichzelf omhoog. Zijn hoofd duizelt even.

“Wat is er gebeurd?”� Dringt Tom door.

“Gestruikeld,”� mompelt Bill en staat op, niet de behoefte om hier ooit nog over te praten.

Reacties: