FanFic.nl

Never wanna come home again

Hoofdstuk 2

Toen ik thuis kwam hoorde ik de televisiegeluiden al, wetend dat Jayden zoals gewoonlijk wel weer naar één of ander programma zat te kijken. Mijn vader kwam pas rond half 7 thuis, dus ik moest voor het eten zorgen.
“Geen schoolwerk Jay?”� vroeg ik hem terwijl ik zelf mijn schooltas op tafel zetten.
“Jawel, maar dat komt zo wel, ik wil eerst dit programma afkijken.”� Ik zuchtte.
“Jay, papa wordt straks boos als je je huiswerk nog niet af hebt. Dus al pak je het schoolwerk er bij kan je in ieder geval al wat maken.”�
Jayden stond langzaam op en verdween in de gang, waarna hij een paar minuten later weer terug kwam met een schrift. Zelf ging ik aan de tafel zitten waar ik gelijk aan mijn huiswerk begon. Gelukkig was het bijna weekend, nog één dagje school. Voor vrijdag had ik in ieder geval nooit veel huiswerk, omdat ik altijd vroeg uit was.
Ondanks dat ik voor drie schoolvakken huiswerk moest maken was ik ruim op tijd weer klaar voordat ik eten moest maken. Mijn schooltas had ik boven neergezet en ik zette gelijk de computer op mijn kamer aan. Omdat ik nog niet het eten klaar moest maken besloot ik maar eventjes boven te blijven en even achter de computer kon zitten.

Om kwart voor 6 besloot ik maar dat ik moest beginnen met het eten maken. Op het moment dat ik naar beneden liep hoorde ik de voordeur dicht slaan. Was Jayden weg geweest? Nee dat zou hij verteld hebben? Was mijn vader dan nu al thuis?
“Ailey kom naar beneden en begin met het eten!”� Dat kon maar één iemand zijn bedacht ik me. Ik ademde diep in en liep verder naar beneden. Waarom was hij zo vroeg thuis, normaal gesproken zou hij altijd tot 6 uur werken en dan om half 7 thuis zijn.
“Ik ben onderweg pap!”�
“Schiet gewoon op en maak wat meer wil je. Er komt een vriend van mij mee eten vanavond. Hij is hier over een paar minuutjes en ik wil graag eten om half 7!”�
Nog een zucht. Niet op in gaan gewoon doorlopen en aan het eten beginnen dacht ik. Ik liep de keuken in en daar stond Jayden al op me te wachten.
“Ik kom je helpen Al”� zei hij zacht.
“Ik wil niet met papa alleen in de kamer zitten”�. Ik moest lachen en gaf hem een knuffel.
“Lief dat je wilt helpen Jay”� en ik gaf hem een kus in zijn haar.

Het eten was precies om half 7 klaar. Jayden had de tafel netjes gedekt en samen hadden we heerlijke spaghetti met gehaktsaus en salade gemaakt. Ook de broodjes waren al gesneden en lagen in de broodjesmand. Jayden bracht de salade en het brood naar de tafel en ik volgde snel met de spaghetti. Vervolgens liep ik terug naar de keuken om de saus op tafel te zetten.
Die vriend van mijn vader kenden wij beiden niet en hij stelde zich ook niet voor. Hij leek al net zo asociaal als dat mijn vader is.
Jayden en ik waren tijdens het eten netjes stil tenzij ons wat gevraagd werd. Nadat iedereen had gegeten moesten Jayden en ik de tafel af ruimen. Normaal gesproken hielp papa altijd met de tafel afruimen maar nu gaf hij ons zo ongeveer het bevel om af te ruimen. En die vriend van me vader zat er maar een beetje stom bij te lachen.
Toen de tafel was afgeruimd en de keuken ook weer netjes was opgeruimd wilde Jayden en ik snel naar boven gaan.
“Ailey!”� Ik rolde met mijn ogen en gebaarde naar Jayden dat hij maar alvast naar boven moest gaan. In de woonkamer klonk een hard gelach toen ik binnen liep.
“We willen bier”�. Ik keek mijn vader net begrijpend aan. Hij kon toch zelf ook naar de keuken lopen en het uit de koelkast pakken.
“Ik wilde eigenlijk net naar boven gaan om nog een klein beetje aan school te doen”� zei ik voorzichtig.
“Wat zei je”� zei mijn vader op boze en geërgerde toon.
“Ik wilde nog een beetje voor school doen nu”� kwam er heel zachtjes uit mijn mond.
“Excuseer mij even ik ben zo terug”� zei mijn vader tegen de man die nog steeds met een lach op de bank zat. Mijn vader stond op en trok mij mee naar de keuken en sloeg de deur achter ons dicht. Hij kwam voor me staan en liet mij ruw naar hem kijken. Zijn hand die me naar hem liet kijken maakte een pijnlijke plek op mijn huid. Ik slikte en ik geloofde dat er een enorme angst in mijn ogen was te zien.
“Als ik zeg dat wij bier willen, dan haal je bier voor ons zonder gemopper”� zei hij zacht maar op een dreigende toon tegen mij. Weer slikte ik.
“Oké.”�
Oké, wat?”� En hij keek me dreigend aan. Zijn hand liet me los maar klapte daarna met een snelle tik op mijn wang. Ik draaide mijn hoofd weg en voelde de tranen in mijn ogen staan.
“Oké pap”� vervolgde ik zachtjes.
Hij keek me nog een keer dreigend aan en beende vervolgens de keuken uit.

Reacties: