FanFic.nl

Night Butterflies

Hoofdstuk 3.

'Haalooohohohohoho! Hoe gaat heeeeet?' En meisje met vuurrood haar kwam uit de bosjes vandaan en maakte daarbij rare bewegingen met haar armen... Het deed me een beetje denken aan iemand die een spook na deed, het was heel... vreemd.
'Hohoho Merry Christmas!' Riep ik vrolijk. ' Wil je ons niet meer zo laten schrikken? Met mij gaat het goed, met jou? Ik ben Lotte, en dit is mijn zusje, Yaya.'Ik liep naar haar toe, en schudde haar de hand. Yaya, die mijn arm nog steeds vast hield, keek me waarschuwend aan. Ik wist nu al wat ze dacht ; "Hoe haalt Lotte het in haar hoofd om op deze manier op een wild vreemde af te stappen, die ons aan het besluipen was?!"
'Hoooooohoooi! Ik ben Jamie! Jullie zijn hier nieuw zeker?' Ze begon te lachen en bekeek ons van top tot teen.
'Ja, dat zijn we. Staat dat op ons voorhoofd ofzo?' Yaya stapte me voorbij en durfde nu ook te praten.
'Nou... omdat jullie bijna mijn tuin in lopen. Nog 5 meter en je staat in mijn tuin.' Ze bleef ons aanstaren en ik vroeg me af wat er nou zo interresant was.
'Zeg, zijn jullie zusjes?'
' Tweeling' Zeiden Yaya en ik in koor.
' Tweeling? Maar jullie zijn zo verschillend!' Ze bekeek ons nog steeds maar nu met meer interesse.
' We waren ooit een kopie van elkaar haha.' Yaya streek een verdwaald plukje haar achter haar oor.
Ze had geklijk. " Ooit" waren we bijna gelijk. Hetzelfde blonde, lange haar dat tot ons middel kwam en altijd in twee vlechten zat, blauwe ogen en een blanke huid. Nu was van die gelijkenis nog weinig te zien...
Ik had mijn haar bruin geverfd en een schuine pony laten knippen. Yaya had haar haar nog steeds blond, maar met zwarte plukken erdoor. Kwa kledingsstijl waren we ook compleet verschillend. Ik droeg vaak vesten en truien met felgekleurde figuurtjes of een korte tekst. En iets wat ik niet kon missen; mijn pet en sneaker collectie. Yaya was meer in de gothic richting. Ook had ze een neus en lip piercing.
'Oké, zijn jullie dan ook heel toevallig de kinderen van Adrian?' Yaya hoorde ik kokhalzende geluiden maken en ik sloeg mijn handen over mijn oren en begon heel hard "Tralalalalalalal ik hoor je niet!" Te gillen.
'Ohh, jullie hebben wat tegen hem haha. Dan is het zeker jullie stiefvader zeker?' Ik knikte maar Yaya wilde daar wel wat tegen in brengen.
'Nee, het woord stief "vader" klopt niet, want het is geen vader van ons. En anders is er iets gebeurd waar Lotte en ik geen weet van hebben...'
'Yaya! Gatver! Ieewwwwww, hoe bedoel je ; ' Ik heb een trauma opgelopen'?! Ieeeww!' Ik legde mijn hand op mijn voorhoofd en zakte een beetje door mijn benen.
'Ik geloof dat ik ga flauw vallen ahhhhhh!!' Ik viel op de grond en Yaya barste in lachen uit waarna ze bovenop me sprong en me begon te kietelen.
'NEEEEEE... YAYAAAA!....' Ik kreeg geen lucht meer van het lachen en na een kwartier lagen we nog lachend op de grond elkaar te porren, niet meer in staat om een normaal kietelgevecht te houden.
Toen we weer opstonden zagen we dat Jamie weg was.
'Jammer, ik mag haar wel.' Mompelde ik toen ik Yaya achterna liep richting ons huis.
'Ja, ik ook wel, maar wij waren misschien wat te gestoord voor haar.' Yaya liep stevig door, en ik wist dat ze naar iets zocht. Ze hoopte zeker die Seth weer te zien.
'Lief zusje, Seth kom echt niet tegen als je zo snel gaat lopen.' Ik sloeg een arm om haar heen en ze keek recht vooruit maar ik zag dat haar wangen licht roze kleurde.
'Jij weet ook altijd wat ik denk, het is gewoon niet eerlijk!' Ze slaakte een diepe zucht en ging langzamer lopen.
'Daar zijn we tweeling voor!' Plotseling kreeg ik een liedje in mijn hoofd, en besloot zodra we thuis waren, metteen mijn gitaar te pakken en Yaya mee te sleuren om wat te gaan schrijven.

'Goedemorgen! Het is half zeven 's ochtends en...' Ik sloeg heel hard op mijn wekker radio, maar ik merkte al snel dat, dat geen zin had. Ik bleef nog een keer slaan, maar besloot me toen toch om te draaien en het knopje in te drukken. Maar zodra ik me omdraaide, viel ik op de grond.
'Ja, dit is natuurlijk ook een manier om je bed uit te komen.' Yaya kwam mijn kamer in lopen, deed de wekker uit en hielp me opstaan.
'Dankje.' Ik keek haar zielig aan. Vandaag hadden we onze eerste schooldag, en ik had er helemaal geen zin in.
'Niet zo zielig zusje! Het komt allemaal goed! Op mijn Ipod staan onze lievelings liedjes van Tokio Hotel, dus zo komen we de dag wel door denk ik. En jij rijd, want anders komen we niet heel aan bij school.'Ze grinnikte zachtjes en verliet mijn kamer om zich te wassen en aan te kleden.
Adrian had een groot huis, en Yaya en ik hadden ieder een eigen kamer en badkamer. Vroeger sliepen we altijd op een kamer, ik moet er nog steeds aan wennen dat ik nu een kamer voor mij alleen heb. Ik liep naar de badkamer met schone kleding en ging douchen.

Ik keek in de spiegel en slaakte een diepe zucht. Ik had nog steeds geen zin. Ik had een groot vest aan waar allemaal teksten op stonden. Hij was vroeger wit, maar Yaya en ik hebben hem bewerkt met stifften, en het resultaat mag er zeker wezen. Het is een van mijn favoriete vesten. Ik spoot wat haarlak in mijn haar dat onder mijn pet vandaan kwam en bracht het nog een beetje in model met mijn handen. Ik had een blauwe pet op en mijn All Stars waren dezelfde kleur blauw. Ik had nog een zwarte skinny jeans uit mijn enorme inloopkast gepakt, en deed nog een beetje mascara op en pakte toen mijn tas om vervolgens als een olifant van de trap af te stormen om Adrian lekker te pesten.
Ja, ik kon best wel duivels doen... als ik dat wilde.

'Waarom mag ik niet naast Yaya zitten?!' Ik keek de leraar boos aan.
'Ik denk dat het beter is om jullie appart te zetten, omdat jullie tweeling zijn...' Ik onderbrak de leraar ruw.
'Hé, wij helpen elkaar anders í¡ltijd, we praten niet veel tijdens de les, en...' Nu was het Yaya die mij onderbrak door zachtjes aan mijn mouw te trekken.
'Het geeft niet Yaya, het is maar voor een les uur, laat maar gewoon.' Ik keek Yaya onbegrijpelijk aan, maar liet het er verder bij zitten.
Ik liep naar het tafeltje waar nog plek voor mij was en zag daar een jongen zitten.
'Hoi, Ik ben Lotte.' Ik keek hem vriendelijk aan, maar hij zei niets en draaide zijn hoofd en keek naar buiten. Zuchtend ging ik zitten en pakte mijn boeken voor deze les. Geschiedenis vond ik altijd wel interessant, maar Yaya vond het verschrikkelijk. "Er gaan í¡ltijd mensen dood!" Had ze een keer uitgeroepen.
'Het is niet erg beleefd om me zo te negeren hoor.' Ik keek hem aan en hij draaide zijn hoofd naar me toe. Donkere ogen staarde me aan. De-jongen-waarvan-ik-de-naam-nog-niet-wist (ja, zo ga ik hem even noemen tot dat ik zijn naam weet) had een lijkbleeke huid en had donkere kringen onder zijn ogen.
'Dan niet.' Ik trok een wenkbrauw op en richtte me weer tot de les, maar heel het uur voelde ik dat "De-jongen-waarvan-ik-de-naam-nog-niet-wist" de hele les naar me aan het staren was, maar ik trok me er niets van aan. Ik mocht hem nu al niet. Dan mag hij dan wel knap zijn, hij gedroeg zich als een onbeleefde klootzak.
Ik verheugde me al op het rest van het jaar. Jippieee, een heel jaar lang met deze gezellige, aardige en spraakzame jongen zitten! NOT!

Reacties: