FanFic.nl

Bleeding Rose

Hoofdstuk 8.

‘Charline,’ mompelde ik en m’n wangen kleurden rood. ‘ik heb honger...’ Charline kwam lachend naar me toegelopen met een schaal vol Cesar Salade. ‘Hier heb je wat, ik hoop dat het genoeg is...’ ik keek verbaasd naar het bord en kuchtte. ‘Genoeg? Hiermee kan je een heel leger voeden!’ ik bloosde toen het eruit kwam en Charline leek zich ook een beetje te schamen. ‘Ach, tja, sinds de transformatie kan ik niet echt meer als een mens denken...’ ze gleed met haar hand over haar arm en liep weer terug naar de keuken.
‘Hayley!’ de stem van Dave deed me veel goed en ik draaide lachend om. Daar stond hij in de tuin met een houtenzwaard en ik rende naar hem toe. ‘Ik ga je leren zwaardvechten!’ hij gooide één van de zwaarden naar mij en rende toen op me af. Ik sloeg z’n zwaard zo uit z’n hand en keek verbaasd naar Dave. ‘Wow,’ was het enige wat uit z’n mond kwam. Ik was net zo verbaasd als hij en ik grinnikte. ‘Ik ben dus toch sterker dan ik verwacht had...’ Dave lachte met me mee en hij pakte z’n zwaard weer van de marmerengrond. Hij ging in een soort van aanvalspositie staan en maakte een paar gave bewegingen met z’n houtenzwaard. Hij liep toen naar me toe en hield m’n armen vast. ‘Kijk, als je je arm iets verder van je lichaam houd en je de bewegingen vanuit je pols doet, gaat alles een stuk beter.’ hij maakte de bewegingen samen met mij en ik zag dat het inderdaad hielp. ‘Wauw, geweldig!’ ik sloeg verschillende malen om me heen en Charline kwam toen naar buiten toen ik klaar was.
Ze keek verdrietig en richtte haar blik op de deur. Daar kwamen mr. McGuire en Austin naar binnen gelopen. M’n adem stokte en ik rende naar hem toe. ‘Austin!’ ik sloeg m’n armen om hem heen en ik voelde hoeveel pijn hij leed. ‘Austin...’ hij draaide zich naar me toen en begroef z’n gezicht in m’n nek. ‘Hayley,’ fluisterde hij en ik voelde z’n koele adem in m’n nek. ‘Het spijt me zo erg,’ fluisterde hij en ik voelde hoe hij zich probeerde te vermannen. ‘Austin, niet doen...’ mompelde ik en pakte z’n hand vast. Hij haalde diep adem en kuste m’n voorhoofd. ‘Ik laat jou niks overkomen!’ riep hij en liep toen boos naar de tuin en ging onder de boom zitten. ‘Het komt wel goed,’ Verona kwam naar me toegelopen en legde haar hand op m’n schouder. ‘Ik vind het zo erg voor jullie,’ mompelde ik en voelde de tranen opkomen. ‘Hij is niet dood,’ bromde mr. McGuire. ‘hij zei tegen ons dat wí­j moesten gaan.’ mr. McGuire liet z’n blik over me heen glijden en legde z’n handen op m’n schouders. ‘Je hoort nu bij ónze familie, wij zullen er alles aan doen om jou te beschermen!’ ‘Waarom dit Edvard?’ Charline stapte naar voren en keek hem verdrietig aan. ‘Omdat, mijn liefste, ze jacht willen maken op Hayley.’ m’n adem stokte toen hij dat zei en ik voelde hoe ik m’n evenwicht verloor. Verona ving me op en Austin stond ondertussen alweer naast me. ‘Hayley, ik doe er alles aan om je te beschermen...’ hij kuste me teder en zacht en ik voelde hoe onze tongen elkaar net aanraakten.
‘Austin,’ mr. McGuire legde z’n hand op z’n schouder. ‘Mijn zoon,’ hij mompelde iets in een vreemde taal en Austin leek het te begrijpen. Verona liep met Austin mee en ik zag ze de deur uit gaan. ‘Jacht,’ lachte Charline en ik knikte. ‘zo worden ze sterker en kunnen ze achter de anderen gaan!’ Ik knikte en Charline liep weg en ik ging naar de boom waar Austin net zat.
Dave kwam naar me toe en ging naast me zitten. ‘Moet jij niet jagen?’ ik bloosde en hij lachte. ‘Nee, ik ben “te jong”� vinden ze...’ hij leek geirriteerd en ik keek hem aan. ‘Geloof me, ik ken het gevoel...’ hij lachte weer en ik gaf hem een duw. Ik wilde niet laten merken dat ik verdrietig was maar Dave keek me spottend aan. ‘Zeg, je hoeft je geen zorgen te maken, hij komt zo terug.’ hij wist waar ik aan dacht en ik lachte. ‘Dat weet ik wel, maar ik maak me toch zorgen...’ Dave knikte, hij leek me te snappen.
Ik kon niet langer blijven zitten en ik stond op. Toen ik om me heen keek zag ik dat Charline in de tuin stond en een discussie had met Verona en ik besloot om naar ze toe te lopen.
‘Je weet niet hí¡lf hoe gevaarlijk dit voor Hayley is!’ Charline probeerde zich in te houden, maar het leek niet veel te helpen. ‘Austin doet er alles aan om Hayley in veiligheid te houden!’ wierp Verona terug en ik schrok. ‘Charline, Verona?’ ik stapte naar voren en Charline kalmeerde. ‘Liefje, het spijt me zo erg...’ ze bloosde. Ook al zag je dat niet echt door haar bleke huid, maar je zag het wel een beetje. Verona liep boos weg en ik ging met Charline op het tuinbankje zitten en ze zuchtte. ‘Het is gewoon dat alles nu eenmaal vol spanning zit...’ ik knikte. ‘En Edvard doet ook gewoon niks!’ ze was boos, héél boos. ‘Charline...’ fluisterde ik en ze kalmeerde weer. ‘Het spijt me,’ het was wonderbaarlijk hoe Charline zich zo snel weer kon kalmeren.
‘Hayley!’ Verona riep mij vanuit de eetkamer en ik rende naar haar toe. Ik was dan niet zo snel als hun, ik deed er even over, maar Verona wachtte geduldig. ‘Austin is terug en hij wil je zien,’ ik liep naar de woonkamer en daar zat Austin met z’n handen in elkaar gevouwen, te spelen met z’n vingers.
‘Austin...’ fluisterde ik en hij draaide zich naar me toe. ‘Hey,’ z’n ogen waren prachtig, zo wit als sneeuw, ze leken van diamand. ‘Hoe ging... de... jacht?’ ik bloosde en hij lachte. ‘Goed, ik maakte me zorgen om je...’ hij stond op en liep naar me toe.
Ik hield het niet meer en rende naar hem toe. ‘Ik kan er niet meer tegen! Telkens maar het gevoel hebben dat je worden bedreigd!’ Austin drukte me nog steviger tegen zich aan en ik snikte. ‘Het spijt me zo erg...’ fluisterde hij en kuste m’n voorhoofd. ‘Ik laat jou niks overkomen, beloofd!’

Reacties:

Hargbloem zei op 3 mei 2011 - 13:19:
Het geeft niet dat het zo lang heeft geduurt, want dit is gewoon geweldig!
echt prachtig!
En nu moet je heeeeeeeel snel verder!!!
x