"Stagestuff?", "Check.", "Bagage?", "Check.", "De jongens zelf?", "Zijn onderweg." Ik zat verveeld voor me uit te kijken op één van Bill z'n veel te volle koffers en luisterde naar David en de bodyguards. Ze waren alles aan het inchecken en zetten de nodige dingen klaar in de bus. "De meisjes?", "Check." zei Saki en hij liep op me af. Even dacht ik 'help', maar dat leek nergens voor nodig toen hij enkel de koffer bleek nodig te hebben waar ik op zat. "Meisjes, zetten jullie je handbagage al op hun plaats?" vroeg David vriendelijk, maar vluchtig van de stress en verveeld stond ik op. Ik hoorde dat mijn zussen hetzelfde deden. Ik nam de kleine rugzak die ik gekregen had en mocht opvullen met dingen naar keuze en uk sprong soepel de bus in. Ik keek meteen versuft om me heen. Het was een andere dan vorige keer... "Euh... David?" zeiden mijn zussen en ik bijna in koor en hij stak zijn hoofd even om de hoek. "Ohw, ja. Andere bus." Hij glimlachte verontschuldigend. "Er zijn nu aparte kamers. Euhm, Emma links achterin, Natasha rechts achterin, Ellie links of recht voorin, je mag kiezen." En weg was hij. Leuk, vroeger sliep ik nog met mijn zussen in dezelfde gang. Toen zag ik ze nog zo af en toe, maar nu met die aparte kamers zou ik waarschijnlijk helemaal van hun afgezonderd worden. Ik liep met hangende schouders naar de kamer links achterin die voor mij en... Bill bestemd was. Ik smeet mijn rugzak op het bed en haalde er wat persoonlijke dingen uit die ik snel wegstak. Dingen zoals tekeningen die ik in het ziekenhuis gemaakt had toen Ellie bewusteloos was...