FanFic.nl

Bill and Tom are watching you... and Gustav and Georg too (ontvoering)

Presents.

Als volgende nam ik de minder persoonlijke zaken die ik niet hoefde te verstoppen en waarvan het er ook niet toe deed waar ze lagen. Ik smeet alles maar op een plekje in de kamer en toen ik mijn kam op het boordje boven het bed wou leggen, zag ik dat daar al iets anders op lag. Het was omhuld met een kleurrijk glitterend papier... Inpakpapier. Ik nam het er nieuwsgierig af en m'n naam stond erop in een krullig geschrift. Ik zuchtte, wat een onheilspellend begin. Ondanks het slechte gevoel dat ik erbij had scheurde ik het papier er snel en ongedulidig af. Er verscheen een lachje op m'n gezicht, een boek, Twilight. Ik had het wel al een paar keer gelezen, maar ik moest toegeven dat ik die fantasiewereld wel miste. Hier was niks dan harde realiteit... Ik smeet het boek op het bed en ik bekeek de kamer een beetje. Ze was wit met lichtbruin glanzend hout. Het bed dat groter was dan het vorige, maar nog steeds klein was, stond centraal in de ruimte. Was dit de plek die ik gedwongen met Bill moest delen? Dit zou waarschijnlijk wederom een ramp worden. Met mijn hoofd in de wolken, me voorstellend hoe het zou zijn als ik terug vrij zou zijn, liep ik met het boek in m'n handen naar de frontlounge. Afgezien van de aparte kamers nu leek deze bus toch wel sprekend op de vorige wat handig was, want ik wist waar ik heen moest. Ik kwam aan in de frontlounge waar nog niemand was en ik vond dat stiekem wel leuk. Nog eventjes alleen zijn voor ik 24 op 24 met mijn zussen en de jongens zat opgescheept. Normaal was ik niet graag alleen, maar doordat ik zolang eenzaam in het ziekenhuis had gezeten leek ik er nu minder last van te hebben. Ik begon te lezen en zoals meestal vergat ik dan al de rest om me heen. Ik kreeg vaag mee dat Ellie binnen kwam, ze keek chagrijnig zoals ze altijd deed. "Ik vermoord haar." klonk het plots in de deuropening, ondanks het feit dat dat onmogelijk voor mij bestemd kon zijn, keek ik onschuldig op van m'n boek. Er stond een onbekend meisje... en tot mijn grote verbazing keek ze toch wel kwaad naar mij. "Moet ik je kennen?" vroeg ik verveeld. Ze kruiste bitcherig haar armen en een vlaag van herkenning schoot door me heen. Nu wist ik het weer! Zij was die kapster waar Bill me ooit heen gestuurd had. Die bitch die ooit zijn vriendinnetje was geweest en mij haatte omdat hij haar zogezegd voor mij verlaten had. Alleen was ze toen kleiner en niet zo... sterk. Plots begon ze te schreeuwen en ze stormde op me af als een wild beest. Met een bang hart besefte ik dat ze ons gevecht van de vorige keer wilde afmaken. Snel bracht ik Twilight in veiligheid en met een behendige sprong ontvluchtte ik haar klauwen. Ze viel in de zetel en draaide zich meteen om toen ze merkte dat ik niet onder haar lag. Weer kwam ze op me af, maar deze keer nam ik al mijn moed bij elkaar en ik vlocht mijn vinger tussen haar haren. In de frontlounge was er een geschreeuw van jewelste, het typische bitchfight beeld. Ellie zat het hele gebeuren met een lachje te bekijken, omdat ze nog te zwak was, was ze niet in staat om ons uit elkaar te halen of om mij te helpen. Maar ze leek dat niet echt erg te vinden. Plots viel mijn oog op Tom die god weet hoelang in de deuropening stond en niet langer in staat was zijn lach in te houden. Ik zag mijn kans mooi en trok mezelf los uit haar greep. Zoals ik daarnet al dacht was ze inderdaad sterker geworden en ik ging zo verliezen als het een vrouw op vrouw gevecht bleef. Dus was het tijd voor andere, maar vooral beschamende maatregelen...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.