Hoofdcategorieën
Home » Overige » [SA's] » Boston [TH]
[SA's]
Boston [TH]
Ze kwam heupwiegend op hem afgelopen. Hij glimlachte en als ze schrijlings op zijn schoot kwam zitten, zag je de sterren in zijn ogen blinken. Zijn neus had al snel de holte in haar nek gevonden en hij snoof verlangend haar geur op. ‘Hoe was je dag?’ murmelde hij en tussen elk woord plantte hij een kus op haar huid. Ze giechelde en al snel ontstond er een gesprek. Hij knikte begrijpend als ze een retorische vraag stelde en concentreerde zich op haar woorden, maar soms zag ik hem verdwalen in haar blauwe ogen. Ik keek ernaar en grijnsde. Eindelijk, hij had het eindelijk gevonden, na al die tijd. Zijn ogen vonden de mijnen en hij lachte zijn tandenbloot. Het was oprecht, zo puur.
Mijn muziek stond op het volume waar mijn arts een beroerte van zou krijgen. Het hielp niet veel, ik hoorde hun geschreeuw nog steeds helder in mijn oren, alsof ze vlak naast mij ruzie aan het maken waren. Haar scheldwoorden maakten grote wonden in mijn vel, ook al waren de kogels niet voor mij bedoeld. Een deur sloeg met een geweldige klap dicht en niet veel later zag ik hem naar buiten lopen, zonder schoenen, zonder T-shirt en struikelend over zijn eigen voeten. Ik aarzelde geen seconde, trok vlug schoenen aan en liep achter hem aan. Het was moeilijk om hem in te halen- hij was aan het lopen als een gek richting de velden.
‘Wacht!’ schreeuwde ik met al mijn macht, terwijl ik mijn hand drukte in mijn zij tegen de pijnlijke steken.
‘Laat me alleen!’ en hij rende verder de velden in, waar hij op zijn knieën viel en zijn hoofd verborg in zijn handen. Ik stopte met lopen en keek hoofdschuddend naar hem. Hoe had het zover kunnen lopen?
Is there anyone, ohh it has begun.
Oh dear you look so lost,
Eyes are red and tears are shed
This world you must have crossed..
Voorzichtig wandelde ik toch naar waar hij lag. Ik ging naast hem zetten en botste met mijn knie tegen de zijne, als teken dat ik hier was, voor hem- en alleen voor hem. Tijd verstreek en we zaten in stilte naast elkaar, met als achtergrond muziek zijn gesnik en de vogels die vrolijk floten, alsof ze niet wisten welke schrijnende atmosfeer hier hing. Uiteindelijk keek hij op, zijn ogen bloeddoorlopend en zijn lippen droog van de tranen.
‘Waarom?’ fluisterde hij en hij schudde traag zijn hoofd en dan steeds rapper en rapper, tot wanneer hij hysterisch op zijn rug viel en er terug een explosie ontstond van zout water.
Ik keek hem aan en slikte de brok in mijn keel weg. Het sneed in mij dat ik zo machteloos was, dat ik op geen enkele manier in staat was om iets van zijn pijn weg te nemen. Hij pakte mijn hand vast en kneep er zo hard in dat ik vanbinnen aan het schreeuwen was- maar ik gaf geen krimp. Ik moest mij groothouden, voor hem, mijn broer, anders was hij zijn laatste houvast ook kwijt. Ik begon zachtjes te neuriën, hopend dat hij op deze manier misschien zou kalmeren.
Carry all your thoughts, across an open field
When the flowers gaze at you
They're not the only ones who cry when they see you
Het lukte, hij stopte met bibberen, en uiteindelijk hield het gesnik ook op. Nadat de zon was ondergaan, stond ik op, en hij volgde mijn voorbeeld. We liepen langzaam terug naar ons huis, dat we in de verte zagen. Ik trok mijn trui uit en gaf het aan hem. Dankbaar nam hij het aan.
‘Deze zijn wat krapper dan dat ik gewoon ben’ en een halve glimlach verschijnt op zijn gezicht. Ik lach ook en pakte zijn hand vast, waar ik een kneepje in gaf. Hij zag het als een startshot om een gesprek te starten.
‘Ze zei.. dus..en toen.. En ik dacht.. maar toen..’ hij beet op zijn lip om de opkomende tranen terug te duwen. ‘Ik weet niet of ik dit wel aankan..’ herpakte hij zijn zin, ‘elke keer weer die ruzies, altijd weer die zelfde pijnlijke nachten, dat we naast elkaar liggen, weten dat we wakker zijn en toch het nooit uitpraten..’ Ik knikte begrijpend en het moedigde hem aan om verder te praten.
‘En de dingen die ze zegt..’ Hij keek mij aan met ogen vol ongeloof en verdriet.
‘Ik snap niet waar het allemaal verkeerd is gegaan.’
oooh yeah
And she said you don't know me, and you don't wear my chains
ooo yeah
De deur stond open toen we toe kwamen. Hij ging naar boven om te kijken waar ze was en even later riep hij vanaf de trap of ze ergens beneden rondhing. Ik schudde met mijn hoofd en een golf van paniek overspoelde hem. In top snelheid spurtte hij terug beneden, waarna het stil bleef. Uiteindelijk ging ik naar de woonkamer, waar ik hem vond in de zetel, opgekruld in foetus houding.
‘Wat is er?’ fluisterde ik, bijna niet hoorbaar, het ergste vrezend. Hij zei niets en gaf me alleen een verfrommeld papiertje. Ik streek het open en las het met tranen in mijn ogen.
I think I'll start a new life
I think I'll start it over
Where no one knows my name
I'll get out of California
I'm tired of the weather
I think I'll get a new lover
I'll fly them out to Spain
I think I'll go to Boston
I think that I'm just tired
I think I need a new town,
to leave this all behind
I think I need a sunrise
I'm so sick and tired of the sunset
Hear it's nice in the summer
Some snow would be nice…
‘Tom?’
Hij knikte. Ik gleed naast hem neer op de zetel en hij legde zijn hoofd op mijn schoot.
‘Boston’ zuchtte ik.
‘Misschien is het wel beter zo.’
http://www.youtube.com/watch?v=YXQpWuOQ1n8
Reacties:
N'awh. Arme Tommie.
Ik vond het leuk dat je het in het begin nog niet wist wie nou de verliefde was en vanuit wie het geschreven was. En het is leuk dat Bill er zo is voor zijn broer, want, ja. <3
ARIIIII! Je moet veel vaker iets schrijven. Ik mis je schrijfsels.
Ze zijn leuk.En deze SA is ook leuk. En ik heb net een nieuw liedje leren kennen, ook heel leuk.
Rapper is trouwens Vlaams dialect, maar, nou, het kan wel.
Het Vlaams is toch heel epic en cool. 
How be you lately?
Ah, Arii! Me likes! *.* Waarom schrijf jij niet meer, dat is zo zonde van jouw talent, dude.
Net als wat Kay zegt, het is leuk dat we er pas later achterkomen om welke van de twee het nu eigenlijk gaat, dat maakt het extra spannend en ook intrigerend. & het liedje is mooi, het past er goed bij [dí»h x)] en - ik ging iets intelligents zeggen maar nu weet ik het niet meer o.o
Oh ja. Het einde. Niet zo -alleskomtgoed- en ook weer geen -totalerweltuntergang-, en het is gewoon goed zo. [Dat klonk eigenlijk helemaal niet intelligent. Ach. Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen.]
& - thank you!
ily <3