FanFic.nl

Best friends are Forever

10.1 Goodbye (Laila)

Het was nu een week later nadat we Adelain trillend mee naar huis hadden gevoerd. Ze zat vooral veel in haar kamer, waarschijnlijk met Demitri te praten, die we toegang hadden geweigerd tot de rest van het huis. We begonnen bezorgd te raken met zijn vieren omdat we al drie uur lang geen geluid meer hadden gehoord. ‘Weet je zeker dat we niet even moeten gaan kijken?’ zei Jennifer aarzelend terwijl ze met haar vingernagels op tafel trommelde. Hayden sprong op. ‘Ik ben het zat, ik ga kijken.’ Kondigde ze aan. Ik volgde haar terwijl ik zenuwachtig op mijn nagels beet. We haasten ons met zijn vieren de trap op en ik klopte op de houten deur. ‘Adelain?’ vroeg ik met licht trillende stem. ‘Adelain?’ zei ik wat harder. ‘Ada?’ zei Jennifer. Ik schudde mijn hoofd en deed de deur open terwijl ik voorzichtig mijn neus om de hoek duwde. ‘Niemand.’ Zei ik tegen de meiden achter me. Amorey duwde met haar voet de deur verder open en we liepen om de beurt de kamer binnen. Het was een ongelofelijke rotzooi. De kast stond open en de meeste kleren waren eruit gehaald. Er lagen wat prullen op de grond maar de meeste andere spullen had ze meegenomen. ‘Ze is weg.’ Fluisterde Amorey gekwetst. Ik wist dat ze het zichzelf aantrok, omdat ze dacht dat we haar en haar vriendje niet accepteerden. Wat ook zo was, als ik het eerlijk moest toegeven. Jennifer wees naar een brief naast mijn hand die op een kastje rustte en ik scheurde met harder trillende handen de envelop open. ‘Lieve Amorey, Laila, Hayden en Jennifer,’ las ik aan hen voor.
Als ik eerste wil ik zeggen dat het me zo verschrikkelijk spijt. Jullie moeten doodsbang zijn geweest toen ik weg was. En nu ben ik weer weg, omdat ik heb ontdekt waar ik thuishoor. Demitri gaat me veranderen in een van zijn soort, een vampier. Ik kan niet hierblijven omdat ik bij de vijanden van jullie hoor en bovendien gevaarlijk ga zijn. En ik wil en zal jullie nooi meer pijn doen na dit afscheid dat beloof ik. Het zal na een tijdje zijn alsof ik er nooit ben geweest. Natuurlijk wil ik niet dat jullie me vergeten, daarom laat ik ook deze brief achter en drie van mijn lievelingssieraden. Ik wil niets liever dan ze aan jullie schenken. Hayden, de ring is voor jou, Amorey de zilveren armband past perfect bij je, Laila jij krijgt de ketting omdat ik hoop dat je er steun aan hebt en Jennifer de oorbellen weerspiegelen je persoonlijkheid precies. Het is niet veel, maar op deze manier gaan jullie me misschien niet vergeten.
Jullie zijn het beste dat me ooit is overkomen, en ik hou van jullie
Heel veel liefs,
Adelain Mijn adem stokte en tranen liepen over mijn wangen. Ik was niet de enige die huilden, Amorey snikte hysterisch en had haar armen om zich heen geslagen uit zelfbescherming. Ik graaide in de envelop en gaf haar de ring die Adelain haar wilde geve. De anderen gaf ik ook de laatste spulletjes van Adelain en als laatste hing ik de ketting met het diamanten, kristallen hartje om mijn nek. Het rustte in mijn nek en het was net alsof ik een stukje van een van mijn beste vriendinnen om mijn hals had hangen. We dromden bij elkaar en gaven elkaar een echte knuffel. We hadden elkaar nu gewoon even nodig.

Lachend hing ik om de nek van Embry. ‘Zozo, heeft iemand anders je hart gestolen?’ Ik grinnikte en sloeg hem op zijn been. ‘Nee dat blijft van jou.’ Antwoordde ik. Hij frummelde aan het hartje en kuste me toen op mijn voorhoofd. ‘Ik ga je missen Laila.’ Zei hij serieus terwijl hij meerdere kusjes op mijn gezicht drukte. Giechelend duwde ik hem een beetje weg. ‘Ik jou ook gekkie.’ Hij draaide me om op zijn schoot zodat ik hem recht aankeek. Hij werd een beetje rood en keek over mijn hoofd heen. ‘Laila?’ ‘Ja?’ ‘Ben je nu echt.. mijn vriendinnetje?’ Hij werd nu dieprood en keek vooral niet naar mijn gezicht. Ik kuste hem op zijn zachte lippen en knikte heftig. ‘Natuurlijk Em, dat weetje toch?’ fluisterde ik met mijn gezicht tegen zijn borst. Hij aaide over mijn hoofd en trok mijn gezicht weer naar het zijne. ‘Ik hou van je weet je dat?’ grijnsde hij. Ik lachte en klom van zijn schoot af na een laatste kus. ‘Ik hou ook van jou.’ Pas op dat moment besefte ik hoe waar die woorden waren. Ik hield van hem meer dan van ieder ander. Ik zond hem nog een handkusje en liep weg naar mijn auto. Het was tijd voor een afscheid van mijn vriendinnen. Het was Springbreak en ik ging een weekje naar mijn ouders.

Snel knuffelde ik iedereen en gaf ze twee kussen op iedere wang. ‘Ik bel jullie als ik er ben. Hou je sterk!’ Ik haalde diep adem. ‘Ik ga jullie zo missen.’ Zei Jennifer een beetje verdrietig. Ik klopte op haar adem. ‘Ik jullie ook.’ Beloofde ik. Snel keek ik op mijn horloge en maakte een gek sprongetje. ‘Ik moet echt gaan nu. Tot na de vakantie!’ riep ik voer mijn schouders. De andere drie meiden zwaaide me uit en met een glimlach keek ik in de achteruitkijkspiegel.

Reacties: