FanFic.nl

Best friends are Forever

10.2 I'll miss you (Jennifer)

Hayden, Amorey en ik keken hoe Laila de straat uitreed.
‘Ik mis haar nu al, en jullie ook!’ klaagde ik.
‘Ik weet wat je bedoelt,’ beaamde Amorey.
‘We zullen elkaar allemaal enorm missen,’ gaf ook Hayden toe.
Een tijdlang keken we elkaar in stilte aan, en toen zuchtte ik.
‘Laten we maar naar binnen gaan.’
En na die woorden liepen we achter elkaar aan naar binnen om onze tassen verder in te pakken.

Ik trok de kastdeuren open en begon mijn kleding in mijn tassen te proppen.
Ik kwam een hoop rotzooi tegen die ik de afgelopen tijd op wonderbaarlijke wijze bij elkaar verzameld had, en haalde de prullenbak tevoorschijn, om al mijn onnodige rotzooi erin te gooien. Ik had Emmett nog niet vertelt dat ik wegging met de Springbreak, en wist dat ik het moeilijk veel langer uit kon stellen. Ik viste mijn mobieltje uit mijn zak en liet mijn vingers over de toetsjes dansen. Daarna drukte ik op verzenden en liet het mobieltje met een doffe plof op mijn bed vallen.
Ik staarde nadenkend mijn kamer rond en begon een ander kastje te doorzoeken op bruikbare spullen.
Na een tijdje hoorde ik mijn mobiel gaan, en sprong overeind. In mijn poging zo snel mogelijk bij mijn bed te zijn, sprong ik op en rende erheen, waardoor ik over een tas viel en languit op de grond belandde.
Ik vloekte binnensmonds en tastte over het bed tot ik mijn mobiel gevonden had. Haastig drukte ik op het groene telefoontje.
‘Hallo?’ vroeg ik hijgend.
‘Hé gorgeous,’ hoorde ik Emmett zeggen.
‘Hé!’ Mijn stem klonk gelijk een stuk vrolijker.
‘Had je niet eerder kunnen zeggen dat je wegging?’ vroeg hij plagerig.
Ik rolde met mijn ogen en lachte. ‘Nee, dat had niet gekund, nee.’
Ik hoorde hem grinniken.
‘Maar ik wil je nog wel per se zien voordat ik ga,’ deelde ik hem mee en krabbelde ondertussen overeind.
‘Wat dacht je van over een halfuur in het bos?’ vroeg Emmett.
Ik stemde gelijk in, en nam afscheid, waarna ik ophing en me haastig klaar begon te maken.

‘Ik ga je zo missen,’ fluisterde ik tegen Emmett.
‘Ik jou ook,’ gaf hij toe.
Een zucht ontsnapte mijn lippen en ik pakte zijn handen in de mijne.
‘Een héle wéék,’ klaagde ik, en een glimlachje gleed over zijn gezicht.
‘We gaan veel bellen,’ beloofde hij.
‘Maar dan kan ik dit niet doen,’ mompelde ik en drukte een kus op zijn lippen.
‘Dan moeten we die nu vast inhalen,’ grijnsde hij en trok me dichter naar hem toe.
Met zijn armen om me heen, en zijn lippen op de mijne, vergat ik alles om me heen.

Ik gooide de laatste tassen in de achterbak van de taxi, en rende toen terug naar het huis, waar Hayden en Amorey op de stoep stonden.
Ik omhelsde mijn vriendinnen en betrapte mezelf op de tranen die ik mijn ogen stonden.
‘Ik ga jullie zo missen!’ snikte ik.
Opnieuw knuffelden we elkaar, maar schrokken op door het getoeter van de taxi.
‘Dag!’ riep ik nog voordat ik de auto instapte, en zwaaide haastig.
Ik bleef zo lang mogelijk uit het raam kijken en zwaaien, en richtte me uiteindelijk op mijn mobiel, waar ik een sms’je zag staan.

Hé mijn lief.
Ik wilde zeggen dat ik je nu al miste, en dat ik de seconden zal tellen tot deze lange week afgelopen is.
Hou van je,
Emmett.

Met een glimlach door mijn tranen heen las ik het, en wendde mijn hoofd naar het raam.
Ik zou het hier onwijs gaan missende komende week.

Reacties: