FanFic.nl

Best friends are Forever

10.4 I'll be here when you come back (Hayden)

Ik zwaaide Amorey nog uit en liep het opeens erg stille huis weer binnen. Nu was het ook voor mij tijd om mijn spullen te pakken en voor een tijdje weg te gaan...
Ik liep de trap op en opende langzaam mijn deur. Ik trok mijn koffer onder mijn bed vandaan en begon traag de spullen en kleding die ik nodig zou hebben erin te stoppen. Ik wilde helemaal niet naar huis. Dan zou ik eerst met een taxi naar het vliegveld moeten, vervolgens naar New York vliegen en daar zou m'n moeder me op komen halen. En dan zou ik thuis zijn, waar mijn vader waarschijnlijk weer dronken de hele boel bij elkaar schreeuwde en mij zou slaan. Waar mijn zusje was... Ik wilde daar niet over nadenken. Die zat waarschijnlijk allang ergens anders dan thuis. Zou ze weggelopen zijn?

Ik sleepte de zware koffer de houten veranda af. De taxi stond al te wachten. Ik controleerde opnieuw mijn telefoon. Geen sms, geen gemiste oproep, niks. Tranen vulden mijn ogen. Mijn zicht werd troebel en ik kreeg mijn koffer met moeite in de kofferbak. De taxichauffeur draaide zich vanaf zijn stoel om.
'Gaat het, meissie?' vroeg hij vol medelijden.
Ik knikte en probeerde door mijn tranen heen te glimlachen.
'Ik heb gewoon niet zo'n zin om naar huis te gaan,' legde ik uit.
'Ach,' maakte hij een wegwerpgebaar. 'Wees blij. Wie wil er nou in dit verlaten gat blijven? Geloof me, als ik er geld voor had, zat ik al in LA!'
Hij lachte en startte de motor. Ik keek naar buiten, voor het laatst naar het grote huis waar ik de afgelopen tijd, met de vier meiden die mijn beste vriendinnen waren geworden, had doorgebracht. Maar één van de vier had haar nieuwe toekomst nu al heel ergens anders gevonden. En ik was benieuwd hoe iedereen eruit zag na deze korte vakantie. De taxi begon te rijden en langzaam verdween het huis uit mijn zicht. Tranen rolden over mijn wangen.

Opeens hoorde ik geschreeuw.
'Krijg nou wat. Ken je hem?' vroeg de taxichauffeur toen hij in zijn zijspiegel keek. Een brede glimlach krulde om mijn lippen.
'Kunt u misschien stoppen?' De chauffeur haalde zijn schouders op en parkeerde langs de zijkant van de weg. Ik deed het portier open en stapte uit. Precies op dat moment was Jacob bij de taxi en trok hij me stevig tegen zich aan, zijn lippen tegen mijn haar.
'Ik zal je missen, lieverd,' mompelde hij. Ik kon niets uitbrengen dan wat gestamel dat 'Ik jou ook' had moeten zijn. Hij keek me aan en veegde mijn tranen weg. Toen drukte hij heel kort, heel lief zijn lippen op de mijne.
'Ga maar lieverd. Ik ben er als je weer terugkomt,' fluisterde hij in mijn oor.

Ik keek door het achterraam naar het zwaaiende figuurtje dat steeds kleiner werd. Ik zou hem missen. Net als iedereen hier...

Reacties: