FanFic.nl

Scream (till you feel it) [Afgelopen]

23.

Bill had elke dag al briefjes onder Tom zijn deur gestoken. Hij schreef erop wat hij had gedaan die dag. Als soort dagboek. Het maakte hem niet uit dat hij geen antwoord kreeg. In gedachte stelde hij zich voor dat Tom iedere morgen zijn briefje van de vorige avond las en dan weer lachend achter zijn laptop kroop. In enkel een short gekleed ging Bill de post uithalen. De mensen hier kwamen bijna nooit buiten en als ze dat deden keken ze Bill verafschuwend aan. Een jongen met make-up vonden ze niet echt normaal en dat hij beroemd was vonden ze nog minder leuk. Ze dachten dat de paparazzi ook hen zou stalken. Bill begroette zijn overbuurvrouw vriendelijk en maakte zijn brievenbus open. De vrouw murmelde wat terug en ging zo snel mogelijk weer naar haar appartement. Bill haalde zijn schouders op en haalde zijn post uit zijn brievenbus. Er zat een krant in, zijn maandelijkse bravo. Hij had er een abonnement op genomen en een modeblad waar hij zich ook had op geabonneerd. En een paar rekeningen en een brief. Snel ging Bill weer naar boven om de brief open te maken. Hij plofte op de bank en maakte de brief open. Hij kwam van de instelling. Noa had zijn brief beantwoord! Of nee, niet Noa. Zijn vroegere psycholoog. Lichtelijk teleurgesteld las Bill de brief. Zijn humeur zakte steeds dieper tot er uiteindelijk een traan over zijn wang gleed. Noa was zwaar depressief zei de dokter. Ze ging steeds achteruit. Ze miste Bill. Hij miste haar ook. Bill legde de brief opzij, veegde zijn tranen weg en nam het telefoon boek. Hij had het telefoon nummer van de instelling zo gevonden en belde. Hij moest en zou Noa opzoeken. Na een halfuur bellen legde Bill neer. Overmorgen kon hij gaan.

Diezelfde middag kreeg Bill telefoon van David. Hij vertelde over een vergadering volgende week en een heel toekomstplan en hij raadde Bill aan om nog extra gitaarlessen te volgen en Bill kon nog niet zeggen dat hij zou zoeken of er werd hem al een leraar toegewezen. Zaterdag middag kon hij al gaan. Tevreden na zeker een uur bellen legde Bill zijn telefoon neer en hij vond dat het nu wel tijd werd voor middageten. Bill trok zijn koelkast open opzoek naar iets lekkers, maar echt alles was op. Bill nam nog een vergeten potje pudding en at dat snel uit. Hij ging snel een tanktop aandoen en hij nam zijn nieuwe Vans die hij een week geleden had gekocht en trok die aan. Hij nam zijn sleutels en portemonnee van de keukenkast en ging naar de garage van het appartement. Daar stapte hij in zijn auto en reed naar de supermarkt. Dat kon hij beter met de auto doen, dan kon hij meer ineens kopen. Bill parkeerde zijn auto en nam een winkelkar. Gelukkig was er airco in de winkel want plots was het echt warm geworden in Berlijn. Zeker 30°C. Bill nam alles wat er wel lekker uitzag en dan ging hij naar de groenten en fruit om toch ook wat gezond te doen. Bill voelde zich vooral blij dat hij niet meer alle calorieën telde en dan dingen teruglegde omdat er dan teveel inzat. Af en toe betrapte hij zichzelf er nog op om iets te tellen, maar dan lachte hij dat weg en stopte hij dat vervelende stemmetje wat hem toesprak diep in zijn hoofd weg. Toen hij voorbij het snoep kwam, kon hij het toch niet laten om een pak skittles, snoep aardbeien en kersen mee te nemen. Ook een pak chips vloog erbij. Met een glimlach ging Bill betalen. De winkeljuffrouw bekeek hem wel vreemd om zijn glimlach, maar zei niets. Bill betaalde en taste al zijn voedsel in de kofferbak en ging dan de winkelkar terugzetten met het raam open reed hij terug naar zijn appartement. Hij kwam voorbij een hondenasiel. Meteen bleef zijn blik erop plakken. Hij wilde stoppen, maar dan besefte hij dat hij eten in het koffer had zitten dat in de diepvries moest. Snel reed hij weer naar huis en bracht dan alles naar boven waar hij alles een plek gaf. Daarna ging hij terug naar het asiel. Hij kon wel wat gezelschap gebruiken.

Nieuwsgierig keek Bill rond tot hij een lief hondje had gezien. Het was een golden retriever en hij was zo schattig. Bill liep naar de kassa om te vragen als het hondje nog beschikbaar was.
“Natuurlijk, wil je haar kopen?”� vroeg de man. Bill knikte. Op het naambordje van het hondje stond Mecki. Bill grijnsde scheef om de naam, maar hij wilde het hondje absoluut hebben.
“Ik koop haar,”� zei hij. Eveneens kocht hij een hele hoop hondenspullen zoals een lijband, voederbakje en een drinkbakje. Blij nam Bill het hondje vast en droeg het mee naar huis. Trots liet hij het hondje weer los eens in het appartement. Mecki leek de eenpersoonszetel al meteen leuk te vinden. Ze ging er lekker in liggen. Bill glimlachte, aaide het beest even en ging dan zelf op een zetel liggen en zette de tv aan. Terwijl hij keek nam hij zijn bravo en modeboekje en begon daar in te kijken. Hijzelf mocht een pagina vullen. Het ging over zijn shoppingtrip van vorige week. Bill begreep niet waarom ze een pagina verspilde aan hem, maar dat ze schreven dat hij er nu echt gezond uitzag deed hem wel goed. Een glimlach sierde zijn lippen toen hij de bravo weglegde en zich wende tot het modeblad. Dat vond hij nog altijd véél interessanter. Mecki was bij hem komen liggen. Het hondje was al getraind had de man achter de kassa gezegd. Daar was Bill toch wel blij om, dat bespaarde hem een hoop.

Reacties: