FanFic.nl

A Jonas Story (pauze)

Verassing!

Door De Ogen van Babs

En er ging alweer een dag voorbij zonder iets van Joe te horen. Diep in haar had ze wel al gedacht dat hij na een tijd haar ging negeren en niets meer tegen haar zou zeggen, maar juist nu? Nu dat haar oma dood is en ze haar heel hard mist, laat hij haar in de steek hoe kon hij dat doen? Dat had ze echt niet van Joe verwacht.
"Wat is er Babs, je kijkt zo sip?" vraagt Annelies tijdens de speeltijd, de vakantie was gedaan en ze moesten weer naar school het was nu donderdag.
"Ik heb al vanaf zondag niets meer van Joe gehoord, hij heeft mij gewoon laten stikken en ik dacht nog wel dat wij vrienden waren!" zeg ik.
"Ja, dat dachten Jana en ik ook, maar misschien heeft hij het gewoon zo druk dat hij niet online kan komen?"
"Maar hij heeft wel tijd om zijn twitterstatus bij te werken, maar niet om even vlug een berichtje te sturen?, nee dat denk ik niet Annelies."
"Ach, kom hij zal wel een grondige reden hebben om jou te negeren, hoor! Kom we moeten naar engels in de M10, voor dat we te laat zijn!"

Na Engels was het nog een uur wiskunde en Babs kon haar gedachte voor de eerste keer er niet bij houden, normaal vindt ze wiskunde altijd super leuk en dat kwam door de leerkracht die het zo leuk maakte, maar deze keer was haar gedachte steeds bij Joe en niet bij statistieken.

Na Wiskunde was het speeltijd en gingen Annelies, Jana en zij altijd naar hun plekje op het gras bij de grote boom, al vanaf dag 1 was dit hun plekje en roddelde ze en praatte ze over van alles en nog wat.

Wanneer school gedaan is, spraken ze om 5 uur af bij Jana's huis om iets te gaan doen om Babs op te vrolijken. Ze hadden toch geen huiswerk dus dat kwam perfect uit. Tegen iets voor 5 ging Annelies Babs halen om haar mee te nemen en toen Babs bij Jana was kon ze haar ogen niet geloven.

"Jullie zijn de beste!" antwoordt ik eerlijk, ze hadden een een hele party georganiseerd enkel om haar op te vrolijken. Er was chips, snoep en cola en alles wat ze maar lekker vond. En natuurlijk ook Sing It het spel dat ze altijd spelen. Tegen 22uur ging Babs terug naar huis en had ze zich super geamuseerd.

"Stomme wekker" Babs zette de wekker af en ging naar de douche, wat haat ik die morgens toch! Ik wou dat ik vandaag niet naar school moest. Vandaag is het precies 1 week geleden dat haar oma is gestorven en morgen zou de begrafenis zijn. Ik wou dat Joe er was!

Na 7 uur op school te zitten komt Babs moe thuis.
"Ik ga op de computer eh" zeg ik nog tegen mama, maar ik denk niet dat ze het heeft gehoord. Na 10 minuten ging de bel. Toen ze de deur ging open doen, geloofde ze haar ogen niet.

"Ik had toch beloofd dat ik je eens ga ontmoeten en ik dacht dat je wel wat steun kon gebruiken, dus ben ik naar hier gevlogen, het is hier super mooi!" Zei Joe zo normaal mogelijk.
"Omg, maar hoe en waarom en ???" Ze knuffelde Joe zo hard als ze kon.
"Toen je vertelde over je oma wou ik niet dat je je zou voelen hoe ik me toen voelde en toen vroeg ik aan mijn ouders of ik naar hier mocht komen zodat je niet alleen naar de begrafenis moest gaan, ik blijf tot na het weekend en daarna ga ik terug, omdat je school hebt."
"Je mag gerust langer blijven hoor, school zal mij niet missen hoor en de directeur heeft gezegd als ik het niet aankon om naar school te gaan dat ik gerust een paar daagjes thuis kon blijven."
"Haha, maar hoe gaat het nu met jou?" vroeg Joe een beetje ongerust.
"Nu heel goed, maar beloof me dat je me nooit meer zo doet schrikken, straks lig ik nog in het ziekenhuis, maar kom binnen dan praten we daar verder."
En dat deden we dan ook. Joe is in het echt nog veel leuker dan achter de computer, hij is heel lief en dat heeft hij wel bewezen door naar hier te komen!

Door de ogen van Joe
Nog een paar uur op het vliegtuig en dan zou ik in België landen. Ik kan me nu al voorstellen hoe ze zou reageren als ze mij ziet, haha.

Een paar uur later

Eindelijk aangekomen! Ik ga eerst iets eten en dan ga ik naar haar huis. Gelukkig dat ik het adres heb opgeschreven, want anders zou ik het nooit vinden. Na het eten is Joe een hotel gaan zoeken dicht bij het huis van Babs, daar heeft hij zijn spullen achtergelaten en is hij te voet naar het huis van Babs gegaan, het hotel ligt maar een paar straten van haar huis en op een 10 minuten stappen ben je er.
Daar moet het zijn! Ik belde aan en ja hoor Babs stond voor mijn neus met een geschrokken gezicht. Ik had tegen mijn eigen gezegd om zo normaal mogelijk te doen en dat was me ook gelukt. Ze lachte en nodigde mij uit om binnen te komen. Daar gingen we verder praten. Toen haar mama vroeg of ik mee ging eten, bedankte ik vriendelijk en zei dat Babs en hij nog ergens gingen eten. Babs keek mij raar aan maar zei er niets van. Haar mama zei dat het in orde was en ik had niet het gevoel dat ze wist wie ik was, maar dat zou nog wel rap komen.

Tegen een uur of zeven gingen Babs en ik vertrekken om te gaan eten, ik had gereserveerd in een restaurant dat goed rook en een grappige naam had. Daar aangekomen zei Babs dat het hier duur was, maar ik zei dat dat niet uit maakte. "Ik trakteer!"
We hadden een tafeltje tegen de muur met een kaars.
Na het eten bracht ik haar naar huis en voor ze de auto uitging gaf ze mij een zoen op de wang en bedankte me voor de leuke avond. Ik ging naar het hotel en ging slapen. Ik had er geen seconde spijt van dat ik naar hier ben gekomen, ook al heb ik last van die Jetlag!

Reacties: