FanFic.nl

Lilith

...

“Lilith.”� Ze draaide zich om en keek glimlachend naar de oudere vrouw die dichter kwam. “wat doe je hier?”� ze gaf de vrouw een dikke knuffel. “Ik wou je nog eens zien, lieverd.”� Ze wreef over de kop van Eolin en die kwam dichter. Ze nestelde zich tegen het warme lichaam van de oudere vrouw en spinde gelukzalig. “Ik heb Merith verslagen.”� Graine keek haar aan en glimlachte trots. “Ik wist dat het je ooit zou lukken.”�

Lilith was Graine als klein meisje tegen gekomen. Die was verbaasd doordat het meisje haar kon zien, ze was immers een magisch wezen uit een andere dimensie, dat rust kwam zoeken op aarde. De aarde was een neutrale dimensie, waarin natuur krachten niet werkten, ook waren magische wezens verbonden met een element onzichtbaar voor gewone stervelingen. Na die eerste ontmoeting was Graine iedere jaar terug gekomen. Zij was degene die Lilith had geleerd welke wezens ze moest laten verdwijnen en hoe ze dat kon doen.

“Er zijn mensen van jouw dimensie hier.”� Graine keek geschokt op en zag hoe Lilith’s blok op haar schoot lag. “Eén elf, een krachtige, maar machteloos eens ze een voet op aarde zet en drie ridders, duidelijk in opleiding.”� Ze tekende terwijl ze het zei en Graine keek haar geschokt aan. “Studenten? Zij zouden hier normaal niet mogen komen?”� Lilith haalde haar schouders op en vlocht haar haren opnieuw in.
“Heb je geen koud?”� Graine zat dik ingeduffeld en blies haar adem uit. Eolin keek gefascineerd naar de witte wolkjes. “Alleen mijn vingers hebben het koud. Voor de rest heb ik het eigenlijk warm.”� Ze glimlachte. “Ik heb het zelden koud.”� Haar groene ogen glansden warm en Graine leunde glimlachend tegen haar aan. “Mijn kleine haardvuurtje.”� Lilith lachte en rilde tegelijk. “Wat is er?”�
“Vuur.”� Graine zuchtte en kende het verhaal van Lilith’s afkeer voor vuur. Ze was haar vriendin verloren in een brullende vuurzee toen ze twaalf was. Haar vader, Mark, had haar net niet kunnen redden en Lilith voelde zich er schuldig over. Sinds het ongeval kwam ze niet meer in de buurt van vuur of alles wat ermee te maken had.

“Voel jij dat ook?”� vroeg Graine en Lilith wreef over haar armen. “Al een tijdje.”� Ze wreef over haar slapen en ging langzaam recht staan, toen ze een pijnscheut door haar heen voelde gaan. “Wat komt eraan?”� Graine kwam naast haar staan en keek geschokt naar Lilith die stond te trillen op haar benen. Ze braakte in het zand en keek rond. “Graine?”� die keek rond en wreef kalmerend over Lilith’s voorhoofd. “Een trol.”�
“Wat?”� snauwde ze geschokt en Graine knikte paniekerig. “Ik dacht dat die beesten niet doorheen de poorten konden.”�
“Dat kunnen ze ook niet.”� Lilith greep haar potlood vlug beet en haalde een aantal keer adem. Ze kwam recht en keek rond. “Gaat het?”� ze schudde haar hoofd en kneep in haar arm. “Het moet wel gaan. We moeten hier weg.”� Graine knikte en zag hoe ze haar tas greep en haar hand vast nam.

Fhara en de anderen waren ondertussen aangekomen op het strand en ook zij voelden de trol. “Volg me.”� Zei Saladin en hij begon te rennen. Shun liep onmiddellijk naast hen en keek op toen hij Lilith in de omgeving voelde. “Daar is ze.”� Zei hij en Fhara keek op. “Graine?”� Saladin keek ook op en keek verbaasd naar de machtige oudere vrouw, die mee getrokken werd door Lilith. “Wat doet zij hier?”� vroeg May geschokt. Voordat er iemand kon antwoorden, verscheen een trol vanuit het water. Lilith gilde het geschokt uit en Graine voelde de paniek opkomen, toen ze vanuit de andere kant een andere trol op hun af zag komen. “Ze zijn ingesloten.”� Saladin en Fhara begonnen onmiddellijk te rennen, maar ze zouden te laat zijn.

“Graine, wat nu?”� siste Lilith geschrokken en ze greep haar wapen. “Ik heb geen idee, vluchten heeft niet bepaald zin.”� Graine keek om zich heen en zag hoe Eolin opnieuw van vorm veranderde. “Graine, onbeleefde vraag. Hoe sterk ben je?”�
“Op aarde heb ik niets!”�
“Hoe sterk ben je?”� Lilith snauwde kil en Graine keek haar geschokt aan. “Sterk.”� Mompelde ze, de zware stappen van de snel dichter komende trollen negerend. “Goed, rennen!”� ze duwde Graine weg en zakte neer op de grond. Fhara en Saladin keken haar geschokt aan toen ze zagen dat ze met snelle bewegingen in het zand begon te tekenen. “Rennen, Graine!”� de levensgrote tekening werd duidelijker en Graine gilde het uit toen ze voelde hoe haar krachten terug keerden. “Dat is onmogelijk!”� siste Saladin toen hij zag hoe Graine transformeerde. “Het is niet haar hele vorm.”� Zei Fhara zacht. “Het is al voldoende, daarmee is ze al sterker als ons.”�

Graine draaide zich om en sperde haar ogen open toen ze zag hoe de trollen grijnzend rond Lilith en Eolin stonden. “Wat hebben we hier?”� bulderde een stem lachend. Lilith voelde hoe een kalmte haar overnam en glimlachte. Ze greep haar wapen steviger beet en zette haar voeten diep in het zand. Ze knikte toen ze Graines kracht op de trollen af zag schieten. Daarmee kreeg ze voldoende afleiding om iets verder weg te rennen. Eolin rende langs haar door en keek naar de andere groep die dichter rende. Haar manen schitterden in de zon en ze brulde het uit. Fhara keek geschokt naar het prachtige wezen en zag hoe Eolin vlug naar Lilith rende.
“Wat is hun zwakke plek?”� Graine keek naar Lilith en zag hoe ze haar tas en sjaal ergens neergooide. Het handvat schitterde in haar handen en haar ogen waren kalm. “Hun hart!”� Raven brulde het uit toen één van de trollen haar wou slaan, Lilith bedankte hem in stilte voor het opstapje en sprong op zijn arm. Graine leidde de andere trol ondertussen af en Fhara keek vol bewondering toe.
Lilith kroop lenig en snel over de trol heen en die bezorgde zijn eigen een aantal blauwe plekken. “Kom hier!”� brulde hij woedend. Daardoor keek de andere trol op en sprong die naar zijn vriend toe. Lilith vloekte zacht en keek naar het hart van de andere trol. Ze maakte kort een schietgebedje en sprong toen naar hem. Graine gilde het geschokt uit en Saladin keek naar de zeis die verscheen. Het schitterde in het maanlicht en het lemmet kwam hard aan op de zwakke plek van de trol, die gooide haar geschokt neer in het zand en viel naar achter. daar bleef hij even versuft liggen. May gilde het uit toen ze de vuist van de andere trol hard zag neerkomen op de plek waar Lilith niet veel eerder was terecht gekomen.

Eolin cirkelde rond zijn benen heen en Fhara bleef geschokt staan toen ze het krachtveld voelde opkomen. De trol begon te wiebelen op zijn plaats en wist niet wat hem overkwam. Eolin bleef echter rennen en vanuit het niets leek een rustgevende melodie op te komen. Lilith, die net op tijd aan de kant gesprongen was, hinkte vlug aan de kant en keek naar Graine die op haar afvloog. “Lilith, lieverd.”� Lilith glimlachte en keek naar haar been dat helemaal open lag. “Het valt wel mee.”� Mompelde ze zacht. Ze keek op toen Fhara langs hun neerboog. “Fhara?”�
“Daar hebben we zo dadelijk wel tijd voor. Zij moet hier eerst weg.”� Lilith trok zich van haar niets meer aan en keek geschokt naar Eolin, die werd beet gegrepen door één van de trollen. De betovering, die nog niet compleet was, verloor zijn effect en Lilith gilde het uit toen ze de pijn van Eolin doorheen haar kleine lichaam voelde schieten.

“Je hebt contact met haar gelegd.”� Siste Graine geschokt, toen ze Lilith zag kronkelen van de pijn. “Eolin!”� Lilith kwam hinkend recht en voelde hoe Shun haar tegen hield. “Het is verloren moeite.”� Lilith keek hem aan en bracht haar vuist naar zijn maag. Ze was iets sneller dan hem en hij kromp in elkaar en liet haar los. De ene trol die ze geraakt had in zijn hart, lag nog steeds neer. Ze greep haar zeis opnieuw beet, maar wist dat het verloren moeite was. “Laat haar los!”� haar groene ogen schitterden woedend en de trol keek haar aan. “Dit kleine wezen?”� Lilith stond recht voor de trol en keek hem recht aan.

“Haal dat kind daar weg!”� siste Raven kil, maar Fhara schudde haar hoofd. “Achteruit allemaal.”� Graine knikte ook geschrokken en ze keek naar Lilith, die stond te trillen op haar benen en haar woede kon het kleine lichaam niet meer dragen. De trol kneep nog harder op Eolin en die brulde het uit van de pijn. “Laat haar los!”�

Lilith voelde zich verdwijnen in haar woede en deed een aantal stappen naar voor. Saladin keek geschokt naar de zwartgeblakerde plekken zand. Het water verdween en ze voelde de warmte naar hen toe komen. “Wat is er aan de hand?”� vroeg Neill, maar niemand reageerde. Allemaal keken ze met grote ogen naar de kleine vrouw voor hun. Ze brulde het uit van woede en greep haar Zeis steviger beet. Ze plantte hem in het zand en vlammen schoten op vanuit het niets. De trol brulde het geschokt uit en liet Eolin vallen. Die kwam terecht in de vlammen en draaide zich er genietend in rond. Het machtige wezen brulde nog eens en May keek naar de vlammen die ook haar omringde. “Wat zijn dat?”� Graine voelde hoe ze terug veranderde en liet zich hijgend zakken. “Lilith en Eolin.”�

Reacties: